Krzysztof Piech

Krzysztof Piech
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

14 października 1975
Chełm

Doktor habilitowany nauk ekonomicznych
Specjalność: teoria ekonomii i polityka gospodarcza
Alma Mater

Szkoła Główna Handlowa

Doktorat

18 lutego 2002 – nauki ekonomiczne
Szkoła Główna Handlowa w Warszawie

Habilitacja

26 września 2016 – nauki ekonomiczne
Szkoła Główna Handlowa w Warszawie

nauczyciel akademicki
uczelnia

Szkoła Główna Handlowa

Okres zatrudn.

1996-2016

Krzysztof Piech (ur. 14 października 1975 w Chełmie)[1] – polski ekonomista, doktor habilitowany nauk ekonomicznych[2], nauczyciel akademicki.

Wykształcenie i kariera akademicka

W 1998 r. otrzymał stopień magistra w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie, w 2002 r. stopień doktora nauk ekonomicznych w SGH (dysertacja: Światowe recesje i polityka antykryzysowa a gospodarka Polski). W 2016 r. Rada Kolegium Zarządzania i Finansów SGH nadała mu stopień doktora habilitowanego nauk ekonomicznych[3] (dysertacja: Pomiary innowacyjności i gospodarki opartej na wiedzy).

W latach 1996–1997 asystent-stażysta w Katedrze Informatyki Gospodarczej SGH, następnie asystował w prowadzeniu zajęć w Katedrze Small Businessu SGH (1997-1998), po czym pracował w Katedrze Polityki Gospodarczej SGH (1999-2016). Pełnił funkcje kierownika kilku studiów podyplomowych SGH: Administracji, Funduszy Unijnych i Polityki Gospodarczej, następnie Administracji i Polityki Gospodarczej oraz Prognozowania Ekonomicznego[4]. Był członkiem Rady Kolegium Zarządzania i Finansów SGH, sekretarzem Senackiej Komisji Programowej, zastępcą redaktora naczelnego czasopisma „Polityka Gospodarcza”, członkiem Rady Programowej czasopisma „e-mentor”[5].

Stypendysta w University College London[6] oraz w National University of Singapore[7]. Wykładał w Sztokholmie, Londynie, Wilnie, Bukareszcie, Singapurze oraz w PAN, UW i w Akademii Koźmińskiego[4]. Wykładał politykę gospodarczą i społeczną, ekonomię rozwoju, ekonomię behawioralną, kryzysy finansowe, gospodarkę wiedzy, ekonomię sektora publicznego, startup technologiczny[8]. Publikacje naukowe dotyczące tematyki gospodarki wiedzy, konkurencyjności i innowacji, kryzysów, polityki gospodarczej[9].

Od 2016 r. profesor nadzwyczajny w Katedrze Międzynarodowych Stosunków Gospodarczych Uczelni Łazarskiego[10], Dyrektor Centrum Technologii Blockchain Uczelni Łazarskiego[11], od 2018 r. kierownik Studiów Podyplomowych Prawo Technologii Blockchain[12].

2.10.2020 r. powołany w skład Zespołu doradczego do spraw opracowania założeń ewaluacji transferu wiedzy i technologii.[13]

Działalność pozaakademicka

Od 2006 roku prezes Instytutu Wiedzy i Innowacji. Ekspert różnych ministerstw, urzędów i przedsiębiorstw. Członek Rady Młodych Naukowców przy Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego (2010-11)[14], Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego, British Alumni Society, Klubu Stypendystów Zagranicznych FNP[15], Polskiego Stowarzyszenia Bitcoin[16][17], Rady Naukowo-Programowej Konferencji Central European Digital Payments[18], Rady Programowej BlockchainTech Congress[19]. Koordynator serii Konferencji Naukowych Młodych Ekonomistów[20]. Koordynator konkursu „Najlepszy młody ekonomista” (SGH, 2004)[21][22]. Startupowiec, mentor startupów w Akademickich Inkubatorach Przedsiębiorczości[23].

Propagator zastosowań technologii blockchain w Polsce[24]. Koordynator Polskiego Akceleratora Technologii Blockchain[25]. W latach 2016–2018 lider biznesowy Strumienia „Blockchain i kryptowaluty”[26] (następnie: Strumień Blockchain/DLT i Waluty Cyfrowe[27]) programu „Od papierowej do cyfrowej Polski”[28], będącego częścią „Strategii na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”. Współorganizował pierwsze w Polsce konsultacje społeczne w Sejmie nt. „Pieniądz cyfrowy i technologie rozproszonych rejestrów – teraźniejszość i wyzwania”[29][30][31]. Inicjator samoregulacji giełd kryptowalutowych[32] prowadzonej pod patronatem Polskiego Stowarzyszenia Bitcoin oraz Ministerstwa Cyfryzacji[33][34]. W styczniu 2018 r. odwołany z funkcji lidera Strumienia[35] po publikacjach nt. projektu cyfrowej złotówki[36]. W kwietniu 2018 r. współinicjator protestu przeciwko płaceniu podatku PCC od transakcji kryptowalutowych[37][38].

W latach 2006-2010 radny samorządu osiedla Gocław[39]. W 2007 r. kierował pracami nad programem Partii Kobiet[40], w 2015 r. współtworzył część gospodarczo-społeczną programu partii .Nowoczesna[41].

Autor (od sierpnia 2007 r.) artykułów ostrzegających przed nadchodzącym kryzysem finansowym[42][43][44]. Redaktor naukowy trzech tomów (ponad 2000 stron) poświęconych problematyce kryzysów[45][46][47]. Współtłumacz książki poświęconej odkryciom naukowym laureata Nagrody Nobla z ekonomii z 2018 r. Paula Romera[48].

Wybrane publikacje książkowe

  • Podstawy korzystania z walut cyfrowych, Warszawa 2017 (red. nauk.)
  • Political economy. An introduction to the theory of economic policy, Warszawa 2016
  • Pozycja innowacyjna Mazowsza na tle innych regionów kraju i Europy, Warszawa 2014–2015
  • Wiedza i innowacje w rozwoju gospodarczym: w kierunku pomiaru i współczesnej roli państwa, Warszawa 2009
  • redakcja naukowa ponad 20 książek[49]

Przypisy

  1. ↑ Krzysztof Piech, CV, Euro Area Business Cycle Network, 15 stycznia 2002 [dostęp 2016-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2016-11-07].
  2. ↑ Krzysztof Piech, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2016-11-04].
  3. ↑ SGH, Uchwała nr 292, 26 września 2016 [dostęp 2017-12-27].
  4. ↑ a b Autoreferat. sgh.waw.pl. [dostęp 2016-11-28].
  5. ↑ Rada Programowa. e-mentor.edu.pl. [dostęp 2016-11-23].
  6. ↑ autoreferat. docplayer.pl. [dostęp 2016-11-04].
  7. ↑ The Lee Kuan Yew School of Public Policy continues to attract leading scholars from around the world.. lkyspp.nus.edu.sg. [dostęp 2016-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-08)].
  8. ↑ INFORMATOR SGH 2016/2017 – studia dwustopniowe. sgh.waw.pl. [dostęp 2016-11-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-10)].
  9. ↑ Krzysztof Piech. scholar.google.pl. [dostęp 2016-11-04].
  10. ↑ dr hab. Krzysztof Piech, „Uczelnia Łazarskiego” [dostęp 2018-02-27] (pol.).
  11. ↑ Centrum Technologii Blockchain, Uczelnia Łazarskiego [dostęp 2018-02-27] (pol.).
  12. ↑ Prawo technologii blockchain, Uczelnia Łazarskiego [dostęp 2018-10-15] (pol.).
  13. ↑ Zarządzenie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego nr 52, „Dziennik Urzędowy Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego - rok 2020”, Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego, 2 października 2020.
  14. ↑ I Kadencja. rmn.org.pl. [dostęp 2016-11-04].
  15. ↑ Członkowie Klubu Stypendystów Zagranicznych FNP. mif.pg.gda.pl. [dostęp 2016-11-23].
  16. ↑ Członkowie. bitcoin.org.pl. [dostęp 2016-11-04].
  17. ↑ dr Krzysztof Piech. allerhand.pl. [dostęp 2016-11-04].
  18. ↑ Rada Naukowo-Programowa. concarta.pl. [dostęp 2016-11-04].
  19. ↑ Rada Programowa, „BlockchainTech Congress” [dostęp 2018-10-15] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-15] (pol.).
  20. ↑ Konferencje Naukowe Młodych Ekonomistów [dostęp 2018-10-15].
  21. ↑ Wyniki finału ogólnopolskiego konkursu „Najlepszy młody ekonomista”. konkurs.edu.pl. [dostęp 2016-11-22].
  22. ↑ Najlepszy młody ekonomista. nauka.gov.pl. [dostęp 2016-11-22].
  23. ↑ dr Krzysztof Piech. przedsiebiorca.pl. [dostęp 2016-11-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-20)].
  24. ↑ MondayNews, Prof. Krzysztof Piech, mondaynews.pl [dostęp 2018-10-25] (pol.).
  25. ↑ Polski Akcelerator Technologii Blockchain, Polski Akcelerator Technologii Blockchain [dostęp 2018-10-15] (pol.).
  26. ↑ Decyzja nr 8/2016 Przewodniczącego Komitetu Rady Ministrów do spraw Cyfryzacji z dnia 12 sierpnia 2016 r.. mc.gov.pl. [dostęp 2016-11-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-16)].
  27. ↑ Strumień Blockchain/DLT i Waluty Cyfrowe - Ministerstwo Cyfryzacji, Ministerstwo Cyfryzacji [dostęp 2018-10-25] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-25] (pol.).
  28. ↑ Od papierowej do cyfrowej Polski - Ministerstwo Cyfryzacji, Ministerstwo Cyfryzacji [dostęp 2018-10-25] (pol.).
  29. ↑ Polish Parliament Holds Public Consultation on Cryptocurrency. coindesk.com. [dostęp 2016-11-15].
  30. ↑ Bitcoin w polskim sejmie. bitcoin.pl. [dostęp 2016-11-15].
  31. ↑ Klub Poselski „Nowoczesna”, Klub Poselski Nowoczesna - Nowoczesna otwiera rozmowy na temat walut cyfrowych w Polsce, klub.nowoczesna.org [dostęp 2018-10-25] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-25] (pol.).
  32. ↑ Konrad Zacharzewski, Krzysztof Piech (red.), Kanon dobrych praktyk podmiotów rynku kryptowalutowego w Polsce, Ministerstwo Cyfryzacji, 10 kwietnia 2017.
  33. ↑ l, Bitcoin.pl - Powstał „kanon dobrych praktyk” dla polskich firm kryptowalutowych, bitcoin.pl [dostęp 2018-10-25] (pol.).
  34. ↑ Blockchain Economy Self Regulation | BEF SF 2018. LATOKEN 2018-07-20. [dostęp 2018-10-25].
  35. ↑ Decyzja nr 1/2018 Przewodniczącego Komitetu Rady Ministrów do spraw Cyfryzacji z dnia 18 stycznia 2018 r. zmieniająca decyzję w sprawie utworzenia Zespołu zadaniowego „Od papierowej do cyfrowej Polski”, Ministerstwo Cyfryzacji, 22 stycznia 2018 [dostęp 2018-02-27] [zarchiwizowane z adresu 2018-02-28].
  36. ↑ Krzysztof Piech ukarany za kryptozłotego? Został pozbawiony funkcji lidera rządowego projektu, cashless.pl [dostęp 2018-10-25] (pol.).
  37. ↑ Hubert Orzechowski (oprac.), Resort finansów wziął na celownik kryptowaluty. Muszą się rozliczyć, money.pl [dostęp 2018-10-25] (pol.).
  38. ↑ Nie trzeba płacić PCC - miłośnicy kryptowalut protestowali przed MF, „Cyfrowa Ekonomia”, 21 kwietnia 2018 [dostęp 2018-10-25] (pol.).
  39. ↑ Samorządy Osiedli, 21 marca 2007 [dostęp 2018-10-25] (pol.).
  40. ↑ Polska jest kobietą, „archive.li”, 5 stycznia 2007 [dostęp 2018-10-25].
  41. ↑ PTWP, Nowoczesna.pl: elastyczny czas pracy potrzebny gospodarce, parlamentarny.pl [dostęp 2018-10-25] (pol.).
  42. ↑ Krzysztof Piech, Cień USA nad Polską, Gazeta Bankowa - interia.pl, 2 września 2007 [dostęp 2018-10-25] (pol.).
  43. ↑ Krzysztof Piech, Amerykański kryzys, „Gazeta Bankowa”, 9 września 2007 [dostęp 2018-10-15] (pol.).
  44. ↑ Krzysztof Piech. wprost.pl. [dostęp 2016-11-04].
  45. ↑ Krzysztof Piech (red.), Kryzysy końca XX wieku – wybrane przypadki, t. I, Instytut Wiedzy i Innowacji, 2012, ISBN 978-83-60653-26-5.
  46. ↑ Krzysztof Piech (red.), Kryzysy światowe i recesje: teoria, historia, przykłady, t. II, Instytut Wiedzy i Innowacji, 2012, ISBN 978-83-60653-26-5.
  47. ↑ Krzysztof Piech, Kamil Wierus (red.), Ostatni światowy kryzys finansowy: przyczyny, przebieg, polityka, przedsiębiorstwa, t. III, Instytut Wiedzy i Innowacji, 2012, ISBN 978-83-60653-24-1.
  48. ↑ David Warsh, Wiedza i bogactwo narodów: historia odkrycia ekonomicznego, Warszawa: Instytut Wiedzy i Innowacji, 2012, ISBN 978-83-60653-19-7.
  49. ↑ Wykaz publikacji w katalogu Biblioteki Narodowej. [dostęp 2016-11-04].

Media użyte na tej stronie