Krzysztof Rączka
| ||
| Państwo działania |  Polska | |
| Data i miejsce urodzenia | 28 lipca 1953 Warszawa | |
| Doktor habilitowany nauk prawnych | ||
| Specjalność: prawo pracy | ||
| Alma Mater | Uniwersytet Warszawski | |
| Doktorat | 1983 UW | |
| Habilitacja | 27 listopada 1995 – prawo UW | |
| Polska Akademia Nauk | ||
| Status | Członek Wydziału I Nauk Humanistycznych i Społecznych; Komitetu Nauk Prawnych | |
| Profesor nadzwyczajny | ||
| Instytut | Nauk Prawno-Administracyjnych Wydziału Prawa i Administracji UW | |
| Stanowisko | Dziekan WPiA UW (2008–2016) | |
| Sędzia Sądu Najwyższego | ||
| Okres spraw. | od 2016 | |
Krzysztof Wojciech Rączka (ur. 28 lipca 1953 w Warszawie[1][2]) – polski prawnik, doktor habilitowany nauk prawnych, specjalista prawa pracy, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 2008–2016 dziekan Wydziału Prawa i Administracji UW. Od 2016 sędzia Sądu Najwyższego.
Życiorys
W 1976 został zatrudniony w Katedrze Prawa Pracy i Polityki Społecznej Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego na stanowisku asystenta. W 1983 uzyskał na tym Wydziale stopień naukowy doktora nauk prawnych na podstawie pracy pt. „Dodatek za staż pracy”, nagrodzoną później przez Ministra Pracy, Plac i Spraw Socjalnych[3]. W 1995 uzyskał na WPiA UW stopień doktora habilitowanego na podstawie dorobku naukowego i rozprawy pt. Uczestnictwo pracowników w zarządzaniu przedsiębiorstwami w Polsce[4][3]. Zatrudniony w Instytucie Nauk Prawno-Administracyjnych WPiA UW. W 1997 objął stanowisko profesora nadzwyczajnego Uniwersytetu Warszawskiego[3]. W latach 2008–2016 pełnił funkcję dziekana Wydziału Prawa i Administracji UW[4]. Został zatrudniony jako nauczyciel akademicki w Wyższej Szkole Administracji Publicznej w Ostrołęce[5].
W latach 1984–1993 był zatrudniony w Radzie Legislacyjnej przy Prezesie Rady Ministrów, w której był sekretarzem Zespołu Prawa Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, a następnie członkiem Zespołu Prawa Cywilnego. W latach 1991–1995 był delegatem na sesje Międzynarodowej Organizacji Pracy[3].
W latach 1979–1990 był członkiem PZPR[6].
Jest redaktorem naczelnym miesięcznika „Praca i Zabezpieczenie Społeczne”[3].
W 2016 powołany został na stanowisko sędziego Sądu Najwyższego[7].
Wybrane publikacje
- Dodatek za staż pracy, Warszawa: IPiSS, 1984.
- Kodeks pracy. Komentarz, (współautorka: Małgorzata Gersdorf), Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, 2008 (później kilka kolejnych wydań).
- Ochrona praw człowieka w świetle przepisów prawa pracy i zabezpieczenia społecznego (red. nauk), Warszawa: Wydawnictwo C. H. Beck, 2009[8].
Przypisy
- ↑ „Nie mogę przejść w stan spoczynku”. Sędzia Rączka pisze do Gersdorf. tvn24.pl, 16 lipca 2018. [dostęp 2018-07-16].
- ↑ Oświadczenie majątkowe, 2018.
- ↑ a b c d e prof. UW dr hab. Krzysztof Rączka (pol.). wwww2.wpia.uw.edu.pl. [dostęp 2015-05-16].
- ↑ a b Dr hab. Krzysztof Rączka, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2015-05-16].
- ↑ Pracownicy naukowo–dydaktyczni zatrudnieni w WSAP. wsap.com.pl. [dostęp 2016-08-17].
- ↑ Krzysztof Rączka, Oświadczenie SSN, 12 maja 2020.
- ↑ Prezydent powołał 58 nowych sędziów, prezydent.pl, 17 sierpnia 2016 [dostęp 2016-08-18].
- ↑ Rączka, Krzysztof. (pol.). bn.org.pl. [dostęp 2015-05-16].
