Krzysztof Ruchniewicz

Krzysztof Ruchniewicz
Ilustracja
Krzysztof Ruchniewicz (2013)
Państwo działania

Polska

Data urodzenia

27 stycznia 1967

prof. dr hab. nauk humanistycznych
Specjalność: Historia powszechna i Polski XX wieku
Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Doktorat

2000-05-17 – Historia powszechna i Polski XX wieku
Uniwersytet Wrocławski

Habilitacja

2007-07-04 – Historia powszechna i Polski XX wieku
Uniwersytet Wrocławski

Profesura

2013-07-17

profesor zwyczajny
Uniwersytet

Uniwersytet Wrocławski

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Zasługi na Wstędze Orderu Zasługi RFN

Krzysztof Ruchniewicz (ur. 27 stycznia 1967) – polski historyk, niemcoznawca, profesor tytularny, dyrektor Centrum Studiów Niemieckich i Europejskich im. Willy’ego Brandta, członek Senatu Uniwersytetu Wrocławskiego na kadencję 2020–2024, fotografik, bloger i podcaster.

Życiorys

Studia historyczne na Uniwersytecie Wrocławskim, Universität des Saarlandes w Saarbrücken oraz Phillips-Universität w Marburgu; praca magisterska (1991) pt. Enno Meyer a Polska i Polacy. Z badań nad początkami Wspólnej Komisji Podręcznikowej PRL-RFN (opiekun naukowy prof. dr hab. Wojciech Wrzesiński); rozprawa doktorska (2000) pt. Warszawa-Berlin-Bonn. Stosunki polityczne w latach 1949–1958 (promotor prof. dr hab. Wojciech Wrzesiński); rozprawa habilitacyjna (2007) pt. Polskie zabiegi o odszkodowania niemieckie w latach 1944/45-1975; 2009 profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Wrocławskiego, w 2013 uzyskał tytuł profesora nauk humanistycznych[1]; pracownik naukowy w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego (od 1991); dyrektor Centrum Studiów Niemieckich i Europejskich im. W. Brandta Uniwersytetu Wrocławskiego i kierownik katedry historii najnowszej (2002–2007 i od 2009), w roku akademickim 2019-2020 był przewodniczącym Rady Dyscypliny Naukowej Historia[2], w 2020 roku został wybrany na członka Senatu Uniwersytetu Wrocławskiego na kadencję 2020–2024[3]. W 2021 r. przyjęto go w poczet członków Instytutu Kaszubskiego w Gdańsku[4].

Nagrody i odznaczenia

Monografie

  • Schauplatz Geschichte. Entdecken und Verstehen in den deutsch-polnischen Beziehungen, Berlin: dpgbv, 2018.
  • Kreisau neu gelesen. Aus dem Polnischen von Sabine Stekel, mit einem Nachwort von Annemarie Franke, Dresden: Sonderausgabe der Sächsischen Landeszentrale für politische Bildung, 2018.
  • Kreisau neu gelesen. Aus dem Polnischen von Sabine Stekel, mit einem Nachwort von Annemarie Franke, Dresden: Neisse Verlag, 2018.
  • Krzyżowa ponownie (od)czytana, Wrocław: Wydawnictwo Atut, 2017.
  • (wraz z Arno Herzigiem i Małgorzatą Ruchniewicz), Śląsk i jego dzieje, Wrocław: Via Nova, 2012.
  • “Noch ist Polen nicht verloren”. Das historische Denken der Polen, Münster, Hamburg, Berlin, Wien, London: Lit-Verlag, 2007 (Mittel- und Osteuropastudien).
  • Polskie zabiegi o odszkodowania niemieckie w latach 1944/45–1975, Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2007 (Historia CLXXIV).
  • (wraz z Małgorzatą Ruchniewicz, Tobiasem Wegerem oraz Kazimierzem Wóycickim), Zrozumieć historię – kształtować przyszłość. Stosunki polsko-niemieckie w latach 1933–1949. Materiały pomocnicze do historii, pod red. Kingi Hartmann, wyd. 1, Wrocław-Drezno: Gajt, 2007 (Projekt Interreg III A „Zrozumieć historię – kształtować przyszłość” Saksońskiej Agencji Oświatowej – Oddział w Budziszynie).
  • Zögernde Annäherung. Studien zur Geschichte der deutsch-polnischen Beziehungen im 20. Jahrhundert, Dresden: Thelem, 2005.
  • (wraz z Andrzejem Małkiewiczem i Łukaszem Kamińskim), Opór społeczny w Europie Środkowo-Wschodniej w latach 1948–1953 na przykładzie Polski, NRD i Czechosłowacji, Wrocław 2004.
  • Warszawa-Berlin-Bonn. Stosunki polityczne 1949–1958, Wrocław: Wydawnictwo Uniwersyteckie, 2003 (Monografie Centrum Studiów Niemieckich i Europejskich im. Willy Brandta, 3).
  • Edukacja europejska. Europa daleka czy bliska?, Warszawa-Wrocław: PPWK, 2002.
  • Adenauer a Europa. Polityka europejska pierwszego kanclerza RFN (1949–1963), wyd. III, Warszawa 2001 (Polityka 6).
  • Twórcy zjednoczonej Europy. Z dziejów integracji europejskiej w XX wieku, Kłodzko: Kłodzkie Towarzystwo Oświatowej, 2000 (Od Europy do Europy przez Europę. Część pierwsza materiałów dydaktycznych pomocnych w prowadzeniu lekcji o Europie).
  • (wraz z Andrzejem Małkiewiczem) Pierwszy znak solidarności. Polskie odgłosy powstania ludowego w NRD w 1953 r., Wrocław 1998.
  • Od podziału do jedności. Inicjatywy integracyjne w Europie w XX w. Wybór źródeł dla szkół ponadpodstawowych, Wrocław 1996 (Zeszyty Informacyjne Centrum Integracji Europejskiej im. Konrada Adenauera przy Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego).
  • Enno Meyer a Polska i Polacy (1939–1990). Z badań nad początkami Wspólnej Komisji Podręcznikowej PRL-RFN, Wrocław 1994 (Prace historyczne VII).

Pełny wykaz zamieszczono w bazie publikacji Biblioteki Uniwersytetu Wrocławskiego[8].

Członkostwo w gremiach naukowych, eksperckich i popularyzujących naukę

  • Wiceprzewodniczący kuratorium Centrum Dokumentacji Kultura i Historia Polaków w Niemczech
  • Członek rady fundacji Stiftung Ettersberg. Europäische Diktaturforschung – Aufarbeitung der SED-Diktatur – Gedenkstätte Adreasstraße
  • Członek rady naukowej Stiftung Bayerische Gedenkstätten
  • Członek rady naukowej Instytutu Herdera w Marburgu
  • Członek rady naukowej Historisch-Technisches Museum Penemünde GmbH
  • Wiceprzewodniczący rady naukowej Volksbund Deutsche Kriegsgräberfürsorge e. V.
  • Członek rady kuratorów Zakładu Narodowego im. Ossolińskich VI kadencji[9]
  • Członek Kuratorium Stiftung Kulturwerk Schlesien
  • Członek Verband der Historiker und Historikerinnen Deutschlands e. V.
  • Członek Historische Kommission für Schlesien
  • Członek Kuratorium Komitees zur Förderung der dt.-franz.-pln. Zusammenarbeit
  • Członek Stowarzyszenia Historyków Fotografii
  • Członek Stowarzyszenia Leica Historica e. V.
  • Członek Kuratorium Federalnego Związku Towarzystw Niemiecko-Polskich[10]
  • Członek Grupy Kopernika (1999-2015)
  • Przewodniczący Rady Dyscypliny Naukowej Historia (2019-2020)
  • Wiceprezes Wrocławskiego Towarzystwa Miłośników Historii (2002–2008)
  • Członek rady naukowej Hannah Arendt Institut w Dreźnie (2006–2014)
  • Członek rady naukowej Niemieckiego Instytutu Historycznego w Warszawie (2009–2013)
  • Członek zarządu Verein zur Pflege Schlesischer Kunst und Kultur (2004–2008)
  • Członek Miejsce Pamięci w Krzyżowej Fundacji „Krzyżowa” dla Porozumienia Europejskiego (2002–2014)
  • Członek rady naukowej Stiftung „Flucht, Vertreibung, Versöhnung” (2010–2015)
  • Członek prezydium Polsko-Niemieckiej Komisji Podręcznikowej (1999–2018)
  • Członek rady naukowej Willy-Brandt-Stiftung w Berlinie (2008–2018)

Członkostwo w radach naukowych i redakcjach czasopism

  • Współwydawca międzynarodowego Internetowego pisma naukowego „Public History Weekly”
  • Członek rady naukowej „Jahrbuch für Kommunismusforschung”
  • Członek rady naukowej „Inter Finitimos”
  • Członek rady naukowej „Zeithistorische Forschungen”
  • Członek redakcji czasopisma „Silesia Nova”
  • Przewodniczący komitetu redakcyjnego „NRD. Polityka-Społeczeństwo/Kultura”
  • Członek komitetu redakcyjnego Polskie Dokumenty Dyplomatyczne
  • Członek komitetu redakcyjnego Monografie CSNiE U. Wr.
  • Członek komitetu redakcyjnego Roczniki CSNiE U. Wr.
  • Członek komitetu redakcyjnego Raporty CSNiE U. Wr.d
  • Członek komitetu redakcyjnego Warsztaty CSNiE U. Wr.
  • Członek komitetu redakcyjnego „Studia Brandtiana. Translationes”
  • Członek komitetu redakcyjnego „Studia Brandtiana”
  • Członek komitetu redakcyjnego „Niemcy-Media-Kultura”
  • Sekretarz techniczny Śląskiego Kwartalnika Historycznego „Sobótka” (1999–2009)

Hobby

Nagrywa trzy podcasty, jeden prof. Przemysławem Wiszewskim pt. 2historyków1mikrofon jest poświęcony historii[11], drugi o historii aparatu małoobrazkowego „Leica” pt. wielkahistoriamalegoaparatu[12] oraz trzeci o kulturze historycznej, Public History i historii stosowanej pt. publichistory&viusualhistory[13]. Jest autorem lub współautorem dwóch stron internetowych, Z warsztatu niemcoznawcy[14] i Historia w sieci. Przewodnik[15] (wraz z dziennikarką i podscasterką, Esterą Flieger) oraz trzech blogów, dwóch z historii (Blog i Historia)[16] i (Public history i visual history)[17] i jednego z fotografii (Blog i fotografia)[18]. W chwilach wolnych sam fotografuje. Opublikował książki fotograficzne (Rzym w trzech odsłonach; Nadodrze. Trzy kominy w trzy dni; Krzyżowa. Podróż w czasie i przestrzeni; Krzyżowa / Kreisau. Eine Reise durch Raum und Zeit; Niemy krzyk; Cartagena. Miasto kontrastów; „Stalinowski gotyk”. Al. im. Stalina w Berlinie; Miasto pięciu wież; Warszawa miasto kontrastów; Willa Hadriana. Brama do antycznego mikrokosmosu; Krzeszów)[19]; Powrót do przeszłości[20];

Przypisy

  1. ↑ Prezydent wręczył nominacje 68 profesorom.
  2. ↑ Rady dyscyplin naukowych Wydziału Nauk Historycznych i Pedagogicznych / Struktura Wydziału / Info / Strona główna – Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych, wnhip.uni.wroc.pl [dostęp 2019-10-19].
  3. ↑ Skład Senatu – Uniwersytet Wrocławski, bip.uni.wroc.pl [dostęp 2020-09-09].
  4. ↑ Wybór na członka Instytutu Kaszubskiego.
  5. ↑ Postanowienie Prezydenta RP o nadaniu odznaczeń.
  6. ↑ Krzyż Zasługi dla profesora Krzysztofa Ruchniewicza – Uniwersytet Wrocławski. uni.wroc.pl. [dostęp 2020-02-27].
  7. ↑ Profesor Ruchniewicz nagrodzony w Saksonii. Uniwersytet Wrocławski, 2021-03-24. [dostęp 2021-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-03-24)].
  8. ↑ Publikacje pracowników UWr.
  9. ↑ Rada Kuratorów ZNiO VI kadencji, Zakład Narodowy im. Ossolińskich [dostęp 2021-06-16] [zarchiwizowane z adresu 2021-04-23] (pol.).
  10. ↑ Kuratorium: Deutsch-Polnische Gesellschaft Bundesverband e.V., Deutsch-Polnische Gesellschaft Bundesverband [dostęp 2021-06-16] (niem.).
  11. ↑ Podcast – 2historyków1mikrofon [dostęp 2020-08-17] (pol.).
  12. ↑ Wielka historia małego aparatu, SoundCloud [dostęp 2020-08-17] (pol.).
  13. ↑ Podcast – publichistory&visualhistory [dostęp 2021-05-02] (pol.).
  14. ↑ Z warsztatu niemcoznawcy.
  15. ↑ Historia w sieci. Przewodnik.
  16. ↑ Home –, krzysztofruchniewicz.eu [dostęp 2020-02-27] (pol.).
  17. ↑ Public History i Visual History [dostęp 2020-06-12] (pol.).
  18. ↑ blogifotografia – „Twoje pierwsze dziesięć tysięcy zdjęć będzie najgorsze”. Henri Cartier-Bresson [dostęp 2020-02-27] (pol.).
  19. ↑ Fotobooks – blogifotografia [dostęp 2021-05-02] (pol.).
  20. ↑ Powrót do przeszłości; Back to the past, Issuu [dostęp 2020-08-17] (pol.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie