Krzysztof Stopka

Krzysztof Stopka
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

1958
Panki

Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

1992

Habilitacja

2003

Profesura

2016

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Jagielloński

Dyrektor
Instytucja

Archiwum Uniwersytetu Jagiellońskiego

Okres spraw.

2004–2011

Następca

Krzysztof Ożóg

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Krzysztof Jan Stopka (ur. 1958 w Pankach[1]) – polski historyk i armenolog, profesor nauk humanistycznych w zakresie historii, od 2012 dyrektor Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego Collegium Maius.

Życiorys

Absolwent Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego, Instytutu Historii (1981). W 1992 uzyskał stopień doktora na podstawie rozprawy Szkoły katedralne metropolii gnieźnieńskiej w średniowieczu na tle europejskim, zaś w 2003 stopień doktora habilitowanego na podstawie rozprawy Armenia christiana. Unionistyczna polityka Konstantynopola i Rzymu a tożsamość chrześcijaństwa ormiańskiego. Od 2010 profesor UJ. W 2016 otrzymał nominację profesorską z rąk prezydenta RP Andrzeja Dudy[2][3].

Zatrudniony na stanowisku profesora w Instytucie Historii UJ. Przewodniczący Komisji Wschodnioeuropejskiej Polskiej Akademii Umiejętności. Członek Komisji Historii Nauki Polskiej Akademii Umiejętności oraz Komitetu Historii Nauki i Techniki Polskiej Akademii Nauk.

W latach 2004–2011 dyrektor Archiwum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 2012 dyrektor Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego Collegium Maius.

Specjalizuje się w historii szkolnictwa, kultury i Kościoła w średniowieczu, a także w historii Ormian w Polsce i Kościoła ormiańskiego. Przewodniczący Rady Fundacji Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich. Założyciel i redaktor naczelny Lehahayer - pierwszego w dziejach periodyku naukowego poświęconego historii Polskich Ormian.

W 2013 laureat Nagrody Naukowej KLIO za monografię Ormiańska Warszawa, której jest współautorem i redaktorem naukowym. W 2017 otrzymał srebrny medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[4]. W 2022 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[5].

Najważniejsze publikacje

  • Kościół ormiański w Polsce średniowiecznej, 1984
  • Próby chrystianizacji Litwy w latach 1248–1263, 1987
  • Szkoły katedralne metropolii gnieźnieńskiej w średniowieczu. Studia nad kształceniem kleru polskiego w wiekach średnich, 1994
  • Ormianie w Polsce dawnej i dzisiejszej, 2000
  • Dzieje Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od założenia do schyłku XVIII wieku, 2000, wersja angielska: The history of Jagiellonian University; from foundation to the late 18th century, 2000
  • Armenia christiana. Unionistyczna polityka Konstantynopola i Rzymu a tożsamość chrześcijaństwa ormiańskiego, 2002
  • The Jagiellonian Foundation of the University of Cracow, 2003
  • Wdzięczność ma długą pamięć: mecenasi Uniwersytetu Krakowskiego i rola ich darów w dziejach uczelni, 2005
  • Die Stadt, in der die Polen Deutsche genannt werden: Zwischenethnische Interaktion in Kam“janec’-Podils’kyj in der Darstellung armenischer Quellen aus der Zeit um 1600, 2007
  • Kultura religijna Ormian polskich (struktury i stosunku kościelno-publiczne), 2008, wersja angielska: The religious culture of Polish Armenians (church-public structures and relations), 2010
  • „Nasza nacja polska”: kształtowanie się patriotyzmu polskiego wśród Ormian w okresie staropolskim, 2009
  • Die Armenier im Königreich Polen zur Zeit von Martin Gruneweg, 2009
  • Na wieczystą pamiątkę i symbol: Banderia Prutenorum: dzieło, autorzy, losy, / For Perpetual Memory and Symbol: Banderia Prutenorum: the work, the autors, its fate, 2009
  • Ormianie polscy czy ukraińscy? O sposobie pisania historii Ormian na ziemiach dzisiejszej Ukrainy zachodniej, 2010
  • Ormiańska Warszawa, 2012 (współautor, nagroda naukowa KLIO 2013)
  • Języki oswajane pismem. Alografia kipczacko-ormiańska i polsko-ormiańska w kulturze dawnej Polski, 2013
  • liczne biogramy w Polskim Słowniku Biograficznym
  • redakcja naukowa: Corpus studiosorum Universitatis Iagellonicae 1850/51–1917/18 (E–Q, 2006–2011)th century, 2000

Przypisy

  1. ↑ Biogram na stronie Archiwum Uniwersytetu Jagiellońskiego
  2. ↑ M.P. z 2016 r. poz. 183.
  3. ↑ Prezydent nominował 78 nowych profesorów. Serwis PAP Nauka w Polsce. [dostęp 2017-04-30].
  4. ↑ Medale "Gloria Artis" na otwarciu konferencji nt. Ormian polskich. mkidn.gov.pl, 2017-09-19. [dostęp 2018-03-22].
  5. ↑ M.P. z 2022 r. poz. 303

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

POL Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis BAR.png
Baretka Srebrnego Medalu "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis"