Krzysztof Sujka

Krzysztof Sujka

Tabliczka z podpisem K. Sujki w Alei Sław Kolarstwa Polskiego w Nałęczowie
Data i miejsce urodzenia	9 października 1955 Pabianice, Polska
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska Mistrzostwa świata w kolarstwie szosowym srebro Nürburg 1978 Start wspólny (A)

Krzysztof Sujka (ur. 9 października 1955^[1] w Pabianicach) – polski kolarz szosowy i torowy, wicemistrz świata w kolarstwie szosowym (1978), olimpijczyk z Montrealu (1976) i Moskwy (1980).

Kariera

Był wychowankiem LZS Pawlikowiczanka. W latach 1973-1975 i 1977-1979 reprezentował barwy Społem Łódź, w czasie służby wojskowej występował w Orle Łódź (1975-1977). Początkowo specjalizował się w wyścigach torowych, przede wszystkim w konkurencji 4000 m na dochodzenie

Kolarstwo torowe

W 1975 został mistrzem Polski w wyścigu na 4000 m na dochodzenie drużynowo (w barwach Orła Łódź), w tej samej konkurencji indywidualnie został wicemistrzem Polski w 1977 i brązowym medalistą MP w 1976.

W 1976 wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Montrealu, zajmując 5-8 miejsce w wyścigu na 4000 m na dochodzenie drużynowo. W tej samej konkurencji wystąpił także na mistrzostwach świata w 1977, jednak indywidualnie odpadł w 1/8, a drużyna z jego udziałem odpadła w eliminacjach.

Kolarstwo szosowe

Największy sukces w karierze Krzysztof Sujka osiągnął w 1978 roku, kiedy zdobył srebrny medal w wyścigu ze startu wspólnego amatorów na mistrzostwach świata w Nürburgu. W zawodach tych wyprzedził go tylko Szwajcar Gilbert Glaus, a trzecie miejsce zajął jego rodak Stefan Mutter. Na tych samych mistrzostwach wystąpił także w wyścigu drużynowym, ale po zajęciu 4 miejsca jego drużyna została zdyskwalifikowana za doping. Na kolejnych mistrzostwach świata w 1979 zajął 91 m. w wyścigu indywidualnym ze startu wspólnego, a na igrzyskach w Moskwie (1980) zajął w tej samej konkurencji 22. miejsce w wyścigu ze startu wspólnego.

Wygrał m.in. niemiecki Rheinland-Pfalz Rundfahrt w 1977 roku, francuski Ruban Granitier Breton w 1978 roku, Małopolski Wyścig Górski w 1979. Czterokrotnie startował w Wyścigu Pokoju. W 1978 wygrał etap i klasyfikację górską, a w klasyfikacji końcowej zajął 9 miejsce, w 1979 wygrał dwa etapy i był trzeci w klasyfikacji generalnej, w 1980 wygrał dwa etapy, a w klasyfikacji końcowej zajął 7 miejsce, w 1981 był 16 w klasyfikacji końcowej. W 1977 wygrał dwa etapy Tour de Pologne, w 1978, 1979 i 1981 po jednym etapie tego wyścigu.

W 1978 zajął 5 miejsce w Plebiscycie Przeglądu Sportowego na najlepszego sportowca roku.

Bibliografia

• Bogdan Tuszyński, Złota księga kolarstwa polskiego, wyd. Polska Oficyna Wydawnicza "BGW", Warszawa 1995
• Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński, Od Chamonix i Paryża do Vancouver. Leksykon olimpijczyków polskich 1924-2010, wyd. Fundacja Dobrej Książki
• Profil na stronie PKOl. olimpijski.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-05-22)]. (pol.).
• Profil na cyclingarchives.com (ang.)
• Profil na museociclismo.it. museociclismo.it. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-22)]. (wł.).

Przypisy