Krzysztof Szydłowiecki
 Krzysztof Szydłowiecki (fragment bordiury Przywileju Opatowskiego | |
 Odrowąż z Orderem Smoka | |
| Kanclerz Wielki Koronny i Kasztelan Krakowski | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | Zofia z Goździkowa i Pleszowa |
| Żona | Zofia Targowicka |
| Dzieci | Zofia, Anna, Krystyna, Elżbieta, Ludwik Mikołaj, Zygmunt |
Krzysztof Szydłowiecki (ur. 15 listopada 1466[1] w Szydłowcu, zm. 30 grudnia 1532[2] w Krakowie) – możnowładca, w 1507–1510 podskarbi nadworny koronny, od 1511 podkanclerzy, od 1515 kanclerz wielki; w 1515–1527 wojewoda krakowski, od 1509 kasztelan sandomierski, od 1527 krakowski, od 1515 starosta generalny krakowski, starosta średzki, nowokorczyński, gostyniński, sochaczewski, łukowski[3] i leżajski[4]; hrabia na Szydłowcu.
Życiorys
Urodził się w Szydłowcu jako syn Zofii z Goździkowa i Pleszowa oraz Stanisława[5]. W dzieciństwie ojciec wysłał go na Wawel, gdzie wychowywał się jako towarzysz zabaw przyszłego króla Zygmunta Starego.
Kierował polityką zagraniczną Polski za panowania króla Zygmunta Starego. Był zwolennikiem bezwzględnego trzymania się obozu habsburskiego, jednocześnie nastawionym zdecydowanie antyturecko. W 1515 r. wraz z biskupem Piotrem Tomickim wypracował ugodę z Habsburgami, zwieńczoną zjazdem trzech monarchów w Wiedniu w lipcu tego roku. Przeciwnik polityczny królowej Bony. Inicjator czteroletniego rozejmu z Albrechtem Hohenzollernem, podpisanego 5 kwietnia 1521 r. Był sygnatariuszem aktu traktatu krakowskiego w 1525 roku[6].
W 1514 roku zakupił od biskupstwa lubuskiego za 10 000 florenów dobra ziemskie z miastem Opatów i Biskupicami.
Pochowany został w Kolegiacie św. Marcina w Opatowie pod nagrobkiem pochodzącym z warsztatu Bartłomieja Berrecciego (współautorstwo nagrobka: Jan (Giovanni) Cini), ozdobionym Lamentem Opatowskim.
Przypisy
- ↑ Lubczyński, Pielas ↓, s. 551.
- ↑ Wijaczka ↓, s. 23.
- ↑ Urzędnicy województwa krakowskiego XVI-XVIII wieku. Spisy, oprac. St. Cynarski, A. Falniowska-Gradowska, Kórnik: BK, 1990, s. 97, 263.
- ↑ Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2016-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-18)].
- ↑ Kieszkowski ↓, s. 10.
- ↑ Codex diplomaticus Regni Poloniae et Magni Ducatus Lituaniae, wydał Maciej Dodgiel, t. 4, Wilno 1764, s. 255.
Bibliografia
- Jerzy Kieszkowski: Kanclerz Krzysztof Szydłowiecki: Z dziejów kultury i sztuki Zygmuntowskich czasów. T. 1–2. Poznań: Księgarnia Jana Kantego Żupańskiego, 1912.
- Mariusz Lubczyński, Jacek Pielas: Szydłowiecki Krzysztof. W: Polski Słownik Biograficzny. Andrzej Romanowski (red.). T. 49. Warszawa – Kraków: Instytut Historii PAN im. Tadeusza Manteuffla, 2014, s. 551–566. ISBN 978-83-63352-26-4.
- Jacek Wijaczka: Kanclerz wielki koronny Krzysztof Szydłowiecki a książę Albrecht pruski. W: Hrabstwo szydłowieckie Radziwiłłów: Materiały sesji popularnonaukowej 19 lutego 1994 r. Zenon Guldon (red.). Szydłowiec: MLIM, 2014, s. 23–38.
- Słownik biograficzny historii powszechnej do XVII stulecia, red. Kazimierz Lepszy, Warszawa: WP, 1968.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Autor: Autor nie został podany w rozpoznawalny automatycznie sposób. Założono, że to Mathiasrex (w oparciu o szablon praw autorskich)., Licencja: CC BY 2.5
lengyel kancellárok címere
Autor: Martin1525, Licencja: CC BY-SA 4.0
Nagrobek Krzysztofa Szydłowieckiego w kolegiacie opatowskiej
Herb Krzysztofa Szydłowieckiego
Autor: Mathiasrex, Licencja: CC BY 2.5
Krzysztof Szydłowiecki tomb effigy in Opatów XVI century
image taken by user:Mathiasrex Maciej Szczepańczyk