Krzysztof Włodarczyk (bokser)
 rok 2011 (foto:J.Pijarowski) | |
| Pseudonim | Diablo |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 19 września 1981 |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost | 186 cm |
| Styl walki | praworęczny |
| Kategoria wagowa | junior ciężka |
| Bilans walk zawodowych[a] | |
| Liczba walk | 66 |
| Zwycięstwa | 61 |
| Przez nokauty | 41 |
| Porażki | 4 |
| Remisy | 1 |
| Nieodbyte | 0 |
| |
Krzysztof Włodarczyk, ps. Diablo (ur. 19 września 1981 w Warszawie) – polski bokser, były mistrz świata organizacji WBC oraz były mistrz świata organizacji IBF w kategorii junior ciężkiej (do 200 funtów[1]). Pokonał 6 zawodników o tytuł mistrza świata[2].
Kariera amatorska
W wieku 14 lat rozpoczął amatorskie zajęcia bokserskie, dołączając do warszawskiego klubu „Gwardia”[3]. Jedynym jego większym sukcesem jako amatora było zajęcie trzeciego miejsca na mistrzostwach Europy kadetów w 1997. Był też dwukrotnym mistrzem Polski juniorów, dwukrotnym młodzieżowym mistrzem Polski. Jako amator stoczył 66 walk; 61 z nich wygrał (44 przed czasem)[4]. Mając 19 lat przeszedł na zawodowstwo.
Kariera zawodowa
Pierwszą zawodową walkę stoczył 10 czerwca 2000. W swym debiucie pokonał przez nokaut w 2 rundzie Bułgara Andreia Georgieva.
7 grudnia 2001 stoczył walkę o wakujący pas interkontynentalnego mistrza świata federacji IBF. Włodarczyk wygrał przez techniczny nokaut w 10 rundzie, z Włochem Vincenzo Rossitto. Był to pierwszy pojedynek, który „Diablo” stoczył poza granicami Polski.
4 maja 2002 po raz pierwszy bronił tytuł interkontynentalnego mistrza świata federacji IBF. W 6 rundzie przez nokaut wygrał z Senegalczykiem Badarą M’baye. 21 września na gali w Stargardzie Szczecińskim wywalczył tytuł międzynarodowego mistrza Polski w kategorii junior ciężkiej po pokonaniu w 5 rundzie przez TKO Białorusina Siergieja Krypenicha. 23 listopada po raz drugi obronił pas interkontynentalnego mistrza świata federacji IBF. W ostatniej, 12 rundzie przez techniczny nokaut zwyciężył Belga Ismaila Abdoula.
Pierwszą porażkę poniósł w swoim dwudziestym pierwszym pojedynku, 26 kwietnia 2003 z Pawłem Mielkomianem. W piątej rundzie Rosjanin doznał rozcięcia łuku brwiowego i nie mógł kontynuować pojedynku. Po podliczeniu punktacji sędziowie orzekli wygraną Mielkomiana na punkty. Stawką walki był wakujący pas interkontynentalnego mistrza świata federacji WBA[5]. 28 czerwca po 10-rundowym pojedynku Włodarczyk pokonał jednogłośnie na punkty Brazylijczyka Roberto Coelho. Stawką walki był tytuł międzynarodowego mistrza Polski w kategorii junior ciężkiej. 13 grudnia zdobył tytuł młodzieżowego mistrza świata federacji WBC, zwyciężywszy niejednogłośnie na punkty po 10. rundach Siergieja Karaniewicza.
27 marca 2004 pokonał w pierwszej rundzie przez techniczny nokaut Kenijczyka Raymonda Ochienga, broniąc tym samym pasa międzynarodowego mistrza Polski. 5 czerwca zdobył pas federacji WBF, nokautując w szóstej rundzie Francuza Alaina Simona. 25 września wygrał po 10-rundowym pojedynku jednogłośnie na punkty z Josephem Marwą z Tanzanii. Stawką pojedynku był pas młodzieżowego mistrza świata federacji WBC należący do Krzysztofa Włodarczyka.
16 kwietnia 2005 zdobył tytuł mistrza Unii Europejskiej EBU. W 10 rundzie znokautował Niemca Ruedigera Maya. 11 czerwca po raz ostatni bronił tytułu młodzieżowego mistrza świata federacji WBC, pokonując przez nokaut w czwartej rundzie Anglika Johna Keetona.
25 marca 2006 zmierzył się z byłym mistrzem świata federacji IBF Imamu Mayfieldem. Po 12. rundach wygrał jednogłośnie na punkty i zdobył wakujący pas regionalnego mistrza WBC oraz tytuł mistrza świata federacji IBC. 25 listopada zdobył tytuł mistrza świata federacji IBF, pokonując niejednogłośnie na punkty Amerykanina Steve’a Cunninghama[6].
26 maja 2007 doszło do rewanżowej walki o tytuł mistrza świata federacji IBF pomiędzy Włodarczykiem a Cunninghamem. Tym razem zwyciężył Amerykanin, pokonując Polaka dwa do remisu. Była to druga porażka Włodarczyka na zawodowym ringu[7]. 20 października po raz drugi w karierze zdobył wakujący pas federacji IBC, pokonując w pierwszej rundzie przez nokaut Amerykanina Dominique’a Alexandra[8].
16 maja 2009 stoczył pojedynek z Giacobbe Fragomenim o tytuł mistrza świata federacji WBC. Po 12 rundach sędziowie orzekli remis, choć w 9. rundzie Włoch był liczony[9][10].
W nocy z 15 na 16 maja 2010 zdobył pas federacji WBC w kategorii junior ciężkiej, zwyciężywszy przez techniczny nokaut w 8. rundzie walki z Giacobbe Fragomenim[11][12][13]. 31 lipca został uhonorowany przez federację WBC statuetką za „najbardziej dramatyczną walkę 2009”[14][15]. 25 września stoczył pierwszy pojedynek w obronie pasa mistrza świata federacji WBC w kategorii junior ciężkiej. Rywalem Polaka był Amerykanin Jason Robinson. Po 12 rundach jednogłośnie na punkty wygrał Krzysztof Włodarczyk, w stosunku 117-111, 115-113 i 116-112.[16][17]
2 kwietnia 2011 po raz drugi obronił tytuł mistrza świata federacji WBC w kategorii junior ciężkiej. Po 12 rundach wygrał niejednogłośnie na punkty z Francisco Palaciosem, w stosunku 118:112, 116:113 i 113:115[18]. Przebieg walki, w której obaj bokserzy byli pasywni, zaskoczył publiczność, która wygwizdała obu zawodników[19]. Palacios częściej zadawał ciosy, a w wywiadzie po walce uznał siebie za zwycięzcę[19][20]. Wynik walki i sposób sędziowania zostały uznane za kontrowersyjne i były szeroko komentowane w portalach bokserskich[21][22][23], a także przez ludzi boksu, takich jak Steve Cunningham[24], Maciej Zegan[25] i Jerzy Kulej[19]. Transmisję telewizyjną z walki obejrzało 2,2 mln osób[26]. 30 listopada obronił ponownie tytuł mistrzowski WBC, pokonując przez TKO australijskiego pięściarza Danny’ego Greena. Walka odbyła się w Perth. Włodarczyk przegrywał punktowo u wszystkich sędziów[27], jednak w 11 rundzie znokautował zmęczonego Greena[28].
W rewanżu z Palaciosem, rozegranym 22 września 2012 we Wrocławiu, wygrał jednogłośnie na punkty, tym razem bez kontrowersji[29].
21 czerwca 2013 w Moskwie pokonał Rachima Czachkijewa w ósmej rundzie przez nokaut[30]. Początek walki należał do mistrza olimpijskiego, który wygrał pierwsze pięć rund (w 3. rundzie Polak był liczony). Pod koniec szóstej rundy Czachkijew został liczony po raz pierwszy, mimo że przez całą rundę przeważał. Po czwartym nokdaunie sędzia zakończył walkę. Pojedynek został uznany przez federacje WBC za najbardziej dramatyczną walkę 2013 roku[31]. 6 grudnia w hali UIC Pavilion w Chicago Polak po raz trzeci zmierzył się z Giacobbe Fragomenim, wygrywając przed czasem w szóstej rundzie. Na skutek rozcięcia pod lewym okiem przez włoskiego pięściarza w przerwie między szóstą a siódmą rundą pojedynek został przerwany. Była to szósta obrona pasa WBC Polaka[32].
27 września 2014 w Moskwie zmierzył się z Rosjaninem Grigorijem Anatoljewiczem Drozdem i przegrał na punkty, tracąc tym samym pas mistrza świata federacji WBC. Był też liczony w ósmej rundzie[33]. W 2014 w programie Sport Klub As Wywiadu odebrał nagrodę dla „najlepszego polskiego pięściarza 2013”.
4 marca 2016 po półtorarocznej przerwie zmierzył się z w Sosnowcu z Rosjaninem Walerijem Brudowem i zwyciężył przez techniczny nokaut w drugiej rundzie. 28 maja w Szczecinie pokonał przez techniczny nokaut w czwartej rundzie Niemca Kai'a Kurzawę (37-5, 25 KO), zdobywając interkontynentalny pas organizacji IBF w kategorii junior ciężkiej. 10 grudnia pokonał jednogłośnie na punkty reprezentanta Niemiec Leona Hartha (14-1, 10 KO). Sędziowie punktowali 116-112, 116-112, 115-113 wszyscy na korzyść Włodarczyka.
20 maja 2017 spotkał się na ringu w Poznaniu w finałowym eliminatorze do tytułu mistrza świata federacji IBF z Niemcem Noelem Gevorem (22-0, 10 KO). Pojedynek nie był zbyt emocjonujący, a po dwunastu bardzo równych rundach sędziowie niejednogłośnie wskazali wygraną Polaka (116-112, 113-115, 115-114)[34]. 21 października w Prudential Centre w Newark przegrał z Muratem Gasijewem (24-0, 17 KO) walkę o mistrzowski pas organizacji IBF. Włodarczyk został znokautowany ciosem na korpus w trzeciej rundzie i odpadł z turnieju World Boxing Super Series[35].
10 lutego 2018 w Nysie pokonał przed czasem w drugiej rundzie Adama Gadajewa. 3 czerwca odniósł zdecydowane zwycięstwo z Olanrewaju Durodolą (27-6, 25 KO) w walce wieczoru gali w Rzeszowie. Po dziesięciu rundach sędziowie punktowali 98-92 i dwukrotnie 97-93 na jego korzyść. 6 października na gali Nosalowy Dwór Knockout Boxing Night 4 w Zakopanem pokonał przez nokaut Amerykanina Ala Sandsa (20-4, 18 KO) w drugiej rundzie.
23 marca 2019 w Łomży pokonał jednogłośnie na punkty 96-94, 97-93, 99-92 Rumuna Aleksandru Jura (18-3, 7 KO)[36].
30 listopada 2019 w Zakopanem pokonał jednogłośnie na punkty 98:92, 97:93, 96:94 Gabończyka Taylora Mabikę (19-5-1, 10 KO)[37].
17 lipca 2021 w Suwałkach po dwudziestu miesiącach przerwy pokonał na punkty 79-73, 80-72, 79-73 Ukraińca Wadyma Nowopaszyna (6-3, 2 KO)[38].
6 listopada 2021 w Nowym Sączu zanotował swoje 60. zwycięstwo w karierze, pokonując Maximiliano Jorge Gomeza (29-6, 13 KO). Argentyńczyk nie wyszedł do piątej rundy.
Lista walk zawodowych
| Statystyka stoczonych walk zawodowych | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięstw: 59 (KO – nokautów: 39, walk zakończonych na punkty: 19) Przegranych: 4 (KO – nokautów: 1, walk zakończonych na punkty: 3) Remisów: 1 | |||||||
| Wynik | Rekord | Przeciwnik | Rozstrzygnięcie | Runda | Data | Miejsce | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięstwo | 61-4-1 |  Cesar Hernan Reynoso (17-18-4, 8 KO) | TKO | 6 (8) | 29 października 2022 |  Nosalowy Dwór, Zakopane | |
| Zwycięstwo | 60-4-1 | Maximiliano Jorge Gomez (29-6) | TKO | 4 (10) | 6 listopada 2021 | Nowy Sącz | |
| Zwycięstwo | 59-4-1 |  Wadym Nowopaszyn (6-3, 2 KO) | PTS | 8 | 17 lipca 2021 | Arena, Suwałki | |
| Zwycięstwo | 58-4-1 |  Taylor Mabika (19-4-1, 9 KO) | UD | 10 | 30 listopada 2019 | Nosalowy Dwór, Zakopane | |
| Zwycięstwo | 57-4-1 |  Alexandru Jur (18-2, 7 KO) | UD | 10 | 23 marca 2019 | Hala Sportowa, Łomża | |
| Zwycięstwo | 56-4-1 |  Al Sands (20-3, 17 KO) | TKO | 2 (10) 1:19 | 6 października 2018 | Nosalowy Dwór, Zakopane | |
| Zwycięstwo | 55-4-1 |  Olanrewaju Durodola (27-5, 24 KO) | UD | 10 | 2 czerwca 2018 | G2A Arena, Rzeszów | |
| Zwycięstwo | 54-4-1 |  Adam Gadajew (17-14, 8 KO) | TD | 2 (8) 3:00 | 10 lutego 2018 | Nysa | |
| Przegrana | 53-4-1 |  Murat Gassijew (24-0, 15 KO) | KO | 3 (12) 1:57 | 21 października 2017 | Prudential Center, Newark | Walka o mistrzostwo świata IBF |
| Zwycięstwo | 53-3-1 | Noel Gevor (22-0, 9 KO) | SD | 12 | 20 maja 2017 | Arena, Poznań | |
| Zwycięstwo | 52-3-1 | Leon Harth (14-1, 9 KO) | UD | 12 | 10 grudnia 2016 | Hala „Orbita”, Wrocław | |
| Zwycięstwo | 51-3-1 | Kai Kurzawa (37-4, 21 KO) | TKO | 4 (12) 2:22 | 28 maja 2016 | Arena Szczecin, Szczecin | |
| Zwycięstwo | 50-3-1 | Walerij Brudow (42-7, 25 KO) | TKO | 2 (8) 1:58 | 4 marca 2016 | Hala widowiskowo-sportowa, Sosnowiec | |
| Przegrana | 49-3-1 | Grigorij Drozd (38-1, 24 KO) | UD | 12 | 27 września 2014 | Pałac Sportu Dynamo, Moskwa | Stracił mistrzostwo świata WBC |
| Zwycięstwo | 49-2-1 |  Giacobbe Fragomeni (31-3-2, 11 KO) | TD | 6 (12) 3:00 | 6 grudnia 2013 | UIC Pavilion, Chicago | Obronił mistrzostwo świata WBC |
| Zwycięstwo | 48-2-1 | Rachim Czachkijew (16-0, 11 KO) | TKO | 8 (12) 2:03 | 21 czerwca 2013 | Pałac Sportu Dynamo, Moskwa | Obronił mistrzostwo świata WBC |
| Zwycięstwo | 47-2-1 |  Francisco Palacios (21-1, 12 KO) | UD | 12 | 22 września 2012 | Hala Stulecia, Wrocław | Obronił mistrzostwo świata WBC |
| Zwycięstwo | 46-2-1 |  Danny Green (31-4, 26 KO) | TKO | 11 (12) 2:15 | 30 listopada 2011 | Challenge Stadium, Perth | Obronił mistrzostwo świata WBC |
| Zwycięstwo | 45-2-1 | Francisco Palacios (20-0, 12 KO) | SD | 12 | 2 kwietnia 2011 | Łuczniczka, Bydgoszcz | Obronił mistrzostwo świata WBC |
| Zwycięstwo | 44-2-1 | Jason Robinson (19-5, 11 KO) | UD | 12 | 25 września 2010 | Torwar, Warszawa | Obronił mistrzostwo świata WBC |
| Zwycięstwo | 43-2-1 | Giacobbe Fragomeni (26-2-1, 9 KO) | TKO | 8 (12) 0:44 | 15 maja 2010 | Atlas Arena, Łódź | Zdobył mistrzostwo świata WBC |
| Zwycięstwo | 42-2-1 |  Konstantin Semerdjiew (28-11-2, 17 KO) | UD | 8 | 27 listopada 2009 | hala widowiskowo-sportowa, Ełk | |
| Remis | 41-2-1 | Giacobbe Fragomeni (26-1, 9 KO) | PTS | 12 | 16 maja 2009 | Il GranTeatro, Rzym | Walka o mistrzostwo świata WBC |
| Zwycięstwo | 41-2 |  Gabor Gyuris (6-11, 0 KO) | KO | 1 (8) 1:56 | 5 kwietnia 2008 | CeSiR, Warka | |
| Zwycięstwo | 40-2 | Gabor Halasz (20-10, 8 KO) | TKO | 4 (10) 1:30 | 9 lutego 2008 | Hala Globus, Lublin | |
| Zwycięstwo | 39-2 |  Moyoyo Mensah (14-4-1, 8 KO) | TKO | 5 (10) 1:42 | 15 grudnia 2007 | Hala Podpromie, Rzeszów | |
| Zwycięstwo | 38-2 | Dominique Alexander (16-3-1, 8 KO) | KO | 1 (12) 2:13 | 20 października 2007 | Centrum Expo, Warszawa | Zdobył mistrzostwo świata IBC |
| Przegrana | 37-2 | Steve Cunningham (19-1, 10 KO) | MD | 12 | 26 maja 2007 | Spodek, Katowice | Stracił mistrzostwo świata IBF |
| Zwycięstwo | 37-1 | Steve Cunningham (19-0, 10 KO) | SD | 12 | 25 listopada 2006 | Torwar, Warszawa | Zdobył mistrzostwo świata IBF |
| Zwycięstwo | 36-1 | Mircea Telecan (5-14-2, 3 KO) | TKO | 1 (8) 2:25 | 1 lipca 2006 | Kępno | |
| Zwycięstwo | 35-1 | Imamu Mayfield (25-6-2, 15 KO) | UD | 12 | 25 marca 2006 | Siedlce | Zdobył pas regionalnego mistrza świata WBC oraz mistrzostwo świata IBC |
| Zwycięstwo | 34-1 | Sebastian Hill (10-9, 6 KO) | UD | 6 | 26 listopada 2005 | Copernicus Center, Chicago | |
| Zwycięstwo | 33-1 | Hector Alfredo Avila (13-4-1, 8 KO) | KO | 6 (10) 2:06 | 24 września 2005 | Mysłowice | |
| Zwycięstwo | 32-1 |  John Keeton (25-11, 14 KO) | TKO | 3 (10) 3:00 | 11 czerwca 2005 | Gorzów Wielkopolski | Obronił młodzieżowe mistrzostwo świata WBC |
| Zwycięstwo | 31-1 | Rüdiger May (40-3-3, 8 KO) | KO | 10 (10) | 16 kwietnia 2005 | Bydgoszcz | Zdobył mistrzostwo Unii Europejskiej EBU |
| Zwycięstwo | 30-1 |  Tefouet Dieudonne (11-3-1, 10 KO) | KO | 8 (12) | 19 lutego 2005 | Wołów | |
| Zwycięstwo | 29-1 | Bryan Blakely (13-24-2, 3 KO) | TKO | 3 (6) 1:38 | 21 stycznia 2005 | The Belvedere, Elk Grove | |
| Zwycięstwo | 28-1 |  Bruce Oezbek (10-17, 7 KO) | TKO | 7 (8) | 19 grudnia 2004 | Rzeszów | |
| Zwycięstwo | 27-1 |  Joseph Marwa (16-3-1, 4 KO) | UD | 10 | 25 września 2004 | Opole | Obronił młodzieżowe mistrzostwo świata WBC |
| Zwycięstwo | 26-1 |  Alain Simon (38-8-3, 24 KO) | TKO | 6 (12) | 5 czerwca 2004 | Dąbrowa Górnicza | Zdobył mistrzostwo świata WBF |
| Zwycięstwo | 25-1 |  Stefan Stanko (4-39-1, 3 KO) | TKO | 2 (6) | 24 kwietnia 2004 | Dąbrowa Górnicza | |
| Zwycięstwo | 24-1 |  Raymond Ochieng (3-1, 2 KO) | TKO | 1 (10) 0:35 | 27 marca 2004 | Hala MOSiR, Radom | Obronił międzynarodowe mistrzostwo Polski |
| Zwycięstwo | 23-1 |  Sergey Karanevich (17-8, 7 KO) | SD | 10 | 13 grudnia 2003 | Hala Okrąglak, Opole | Zdobył młodzieżowe mistrzostwo świata WBC |
| Zwycięstwo | 22-1 | Attila Huszka (2-9-2, 2 KO) | TKO | 1 | 24 października 2003 | Hala „Orbita”, Wrocław | |
| Zwycięstwo | 21-1 |  Roberto Coelho (32-9, 22 KO) | UD | 10 | 28 czerwca 2003 | Opole | Obronił międzynarodowe mistrzostwo Polski |
| Przegrana | 20-1 | Pawieł Mielkomian (13-0, 6 KO) | TD | 4 (12) 3:00 | 26 kwietnia 2003 | Sport- und Kongresshalle, Schwerin | Walka o pas WBA Inter-Continental |
| Zwycięstwo | 20-0 |  Goodman Kwinana (2-11-3, 1 KO) | KO | 5 (8) | 15 lutego 2003 | Hala MOSiR, Zabrze | |
| Zwycięstwo | 19-0 |  Ismail Abdoul (18-1, 7 KO) | TKO | 12 (12) | 23 listopada 2002 | Opole | Obronił pas IBF Inter-Continental |
| Zwycięstwo | 18-0 | Marian Garoseanu (0-6, 0 KO) | KO | 1 (6) | 18 października 2002 | Kozienice | |
| Zwycięstwo | 17-0 | Sergei Krupenich (2-5, 0 KO} | TKO | 5 (10) | 21 września 2002 | Stargard | Zdobył międzynarodowe mistrzostwo Polski |
| Zwycięstwo | 16-0 | Zoltan Komlosi (1-7-1, 1 KO) | PTS | 6 | 22 czerwca 2002 | Płock | |
| Zwycięstwo | 15-0 |  Badara M'baye (11-5, 6 KO) | KO | 6 (12) | 4 maja 2002 | Hala Stulecia, Wrocław | Obronił pas IBF Inter-Continental |
| Zwycięstwo | 14-0 | Rodney Phillips (6-12, 4 KO) | KO | 2 (6) | 6 kwietnia 2002 | Łódź | |
| Zwycięstwo | 13-0 | Otto Nemeth (2-0, 1 KO) | TKO | 1 (6) | 23 lutego 2002 | Włocławek | |
| Zwycięstwo | 12-0 | Vincenzo Rossitto (20-0-1, 11 KO) | TKO | 10 (12) | 7 grudnia 2001 | Quartucciu | Zdobył pas IBF Inter-Continental |
| Zwycięstwo | 11-0 |  Vladislav Druso (0-4, 0 KO) | UD | 8 | 27 października 2001 | Pruszków | |
| Zwycięstwo | 10-0 | Gyorgy Orsolya (4-7, 0 KO) | TKO | 2 | 29 września 2001 | Poznań | |
| Zwycięstwo | 9-0 | Attila Szombathelyi (2-0, 1 KO) | KO | 3 | 30 czerwca 2001 | Tarnów | |
| Zwycięstwo | 8-0 | Rene Janvier (14-15-2, 3 KO) | UD | 8 | 26 maja 2001 | Warszawa | |
| Zwycięstwo | 7-0 |  Radoslaw Milutinović (3-1, 0 KO) | PTS | 6 | 28 kwietnia 2001 | Jaworzno | |
| Zwycięstwo | 6-0 | Dusan Pasić (2-1, 1 KO) | TKO | 2 | 31 marca 2001 | Środa Wielkopolska | |
| Zwycięstwo | 5-0 | Roman Kaloczai (0-0, 0 KO) | TKO | 4 | 24 lutego 2001 | Nowy Sącz | |
| Zwycięstwo | 4-0 | Roman Nikodem (0-5, 0 KO) | TKO | 3 | 3 lutego 2001 | Warszawa | |
| Zwycięstwo | 3-0 | Robert Bycek (0-1, 0 KO) | KO | 1 | 9 grudnia 2000 | Katowice | |
| Zwycięstwo | 2-0 | Anton Lascek (0-12-1, 0 KO) | TKO | 2 | 2 września 2000 | Chorzów | |
| Zwycięstwo | 1-0 | Andrei Georgiev (5-2, 2 KO) | KO | 2 | 10 czerwca 2000 | Elbląg | debiut zawodowy |
TKO – techniczny nokaut, KO – nokaut, UD – jednogłośna decyzja, SD- niejednogłośna decyzja, MD – decyzja większości, PTS – walka zakończona na punkty, TD – decyzja techniczna, DQ – dyskwalifikacja
Działalność pozasportowa
Wystąpił epizodycznie w serialach: Samo życie (2002), Kasia i Tomek (2003), Twarzą w twarz (2007), Chichot losu (2010), Wszyscy kochają Romana (2011) i M jak miłość (2012–2013), a także w filmie Ring Wolny (2014)[39][40].
Zagrał w teledysku do piosenki „I żeby było normalnie” (2010)[41].
W 2008 był uczestnikiem ósmej edycji programu rozrywkowego TVN Taniec z gwiazdami (2008), bohaterem polskiej edycji programów W domu u... i gościem talk-show Szymon Majewski Show. Występował także jako gość w programach: Wojownicy i Dzień z mistrzem (2009), Zacisze gwiazd, Grunt to rodzinka, Pięściarze, Supermen i Kuba Wojewódzki Show (2010), Granice kariery i Kocham cię, Polsko! (2012), Wojna gwiazd (2013) oraz dwukrotnie w As wywiadu (2013, 2014).
Życie prywatne
W latach 2007–2018 był żonaty z Małgorzatą Babilońską[42][43][44], z którą ma syna Cezarego (ur. 2002). Z pozamałżeńskiego związku z Magdaleną Radomską ma córkę, Zuzannę (ur. 2014)[45]. Po rozwodzie związał się z Karoliną, z którą ma córkę Marię (ur. 2019)[46].
21 lipca 2011 trafił do szpitala na oddział detoksykologiczny po przedawkowaniu środków antydepresyjnych, które przyjmował w związku z depresją spowodowaną kłopotami osobistymi[47].
Podczas kampanii wyborczej przed wyborami samorządowymi wsparł kandydata Sojuszu Lewicy Demokratycznej na prezydenta Kielc, Jana Gieradę[48][49].
W styczniu 2021 rozpoczął wykonywanie wyroku pięciu miesięcy pozbawienia wolności w związku ze skazaniem za złamanie sądowego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych[50].
Przypisy
- ↑ ~91 kg.
- ↑ #GrajDlaJaj – przyjdź na mecz piłkarski znanych osobistości i dowiedz się więcej o profilaktyce nowotworów mężczyzn!. [dostęp 2022-04-28]. (pol.).
- ↑ Taniec z gwiazdami VIII – Uczestnicy – Para nr V: Krzysztof i Agnieszka. tanieczgwiazdami.onet.pl. [dostęp 2019-04-25]. (pol.).
- ↑ Biografia. [dostęp 2011-02-22]. (pol.).
- ↑ boxrec.com: Melkomyan vs. Włodarczyk. [dostęp 2010-05-16]. (ang.).
- ↑ boxrec.com: Włodarczyk vs. Cunningham. [dostęp 2010-05-16]. (ang.).
- ↑ boxrec.com: Włodarczyk vs. Cunningham II. [dostęp 2010-05-16]. (ang.).
- ↑ boxrec.com: Włodarczyk vs. Alexander. [dostęp 2010-05-16]. (ang.).
- ↑ bokser.org: Fragomeni pozostał mistrzem... [dostęp 2010-05-16]. (pol.).
- ↑ boxrec.com: Fragomeni vs. Włodarczyk. [dostęp 2010-05-16]. (ang.).
- ↑ bokser.org: Włodarczyk Mistrzem Świata!. [dostęp 2010-05-16]. (pol.).
- ↑ bokser.org: Diablo zaskoczył wszystkich. [dostęp 2010-05-16]. (pol.).
- ↑ boxrec.com: Włodarczyk vs. Fragomeni II. [dostęp 2010-05-16]. (ang.).
- ↑ „Diablo” odebrał pięściarskiego Oscara. boxrec.com, 01.08.2010. [dostęp 2010-08-01]. (pol.).
- ↑ Zdjęcie dnia. Krzysztof „Diablo” Włodarczyk. boxrec.com, 01.08.2010. [dostęp 2010-08-01]. (pol.).
- ↑ „Diablo” pokonał Robinsona i obronił tytuł mistrza świata. ringpolska.pl, 26.09.2010. [dostęp 2010-09-26]. (pol.).
- ↑ ‘Diablo’ obronił pas po dobrej walce. bokser.org, 26.09.2010. [dostęp 2010-09-26]. (pol.).
- ↑ Diablo obronił pas. Zasłużenie?. bokser.org, 02.04.2011. [dostęp 2011-04-03]. (pol.).
- ↑ a b c Waldemar Wojtkowiak, Remigiusz Jaskot: Włodarczyk nie trafiał, ale wygrał. Miała być bitwa, wyszła mizeria. Sport.pl, 2011-04-04. [dostęp 2011-04-04].
- ↑ Janusz Pindera: Obaj nie zrobili nic. rp.pl, 2011-04-04. [dostęp 2011-04-04].
- ↑ Adrian Golec: „Nieudany” sprawdzian Włodarczyka. boxing.pl. s. 2011-04-03. [dostęp 2011-04-04].
- ↑ Krajobraz po bitwie. bokser.org, 2011-04-03. [dostęp 2011-04-04].
- ↑ Michał Koper: Włodarczyk – Palacios: ludzie listy piszą... ringpolska.pl, 2011-04-04. [dostęp 2011-04-04].
- ↑ Były rywal Diablo: Palacios został oszukany. sport.pl, 2011-04-04. [dostęp 2011-04-04].
- ↑ Maciej Zegan: Maciej Zegan: To skandal. bokser.org, 2011-04-03. [dostęp 2011-04-04].
- ↑ 2,2 mln widzów gali w Bydgoszczy. Ringpolska.pl, 2011-04-04. [dostęp 2011-04-04].
- ↑ Karty punktowe walki Włodarczyk – Green. Ring Polska, 2011-11-30. [dostęp 2011-11-30].
- ↑ Diablo obronił tytuł. sport.pl, 2011-11-30. [dostęp 2011-11-30].
- ↑ Leszek Dudek: ‘Diablo’ rozwiał wątpliwości. bokser.org, 2012-09-22. [dostęp 2012-09-23].
- ↑ Włodarczyk nokautuje po wojnie!. bokser.org, 2013-06-21. [dostęp 2013-06-22]. (pol.).
- ↑ Włodarczyk wyróżniony przez WBC!. wp.pl. [dostęp 2013-12-26]. (pol.).
- ↑ Krzysztof Włodarczyk znów zdominował Fragomeniego, broniąc pasa WBC. bokser.org. [dostęp 2013-12-06]. (pol.).
- ↑ Drozd zdetronizował Włodarczyka z tronu WBC. bokser.org, 2014-09-27. [dostęp 2014-09-28].
- ↑ Noel Gevor złoży protest po walce z Krzysztofem „Diablo” Włodarczykiem. sport.interia.pl. [dostęp 2017-05-22]. (pol.).
- ↑ Redakcja, WBSS: GASIJEW ZNOKAUTOWAŁ WŁODARCZYKA!, bokser.org [dostęp 2017-10-22].
- ↑ Redakcja, Czwarte z rzędu „ Diablo"zwycięstwo, bokser.org [dostęp 2019-03-24].
- ↑ WŁODARCZYK POKONAŁ MABIKĘ, ALE NA MAKABU TO NIE STARCZY, www.bokser.org [dostęp 2019-12-01].
- ↑ Redakcja, Spacerku nie było ale„ Diablo"zwycieski w Suwałkach, bokser.org [dostęp 2019-07-18].
- ↑ Krzysztof „Diablo” Włodarczyk na planie filmu „Ring Wolny”. ringpolskapl 2014-01-18. [dostęp 2017-05-06].
- ↑ Diablo nie ma z kim się bić, „PrzegladSportowy.pl” [dostęp 2017-05-06] (pol.).
- ↑ „Krzysztof Włodarczyk, Michał Jabłoński i Albert Sosnowski w Prosto Mixtape 600V”. kickboxing-news.com. [dostęp 2010-06-30].
- ↑ „Zobacz, jak „Diablo” Włodarczyk traktuje żonę!”. fakt.pl. [dostęp 2011-07-22].
- ↑ (2016-05-14): Żona Krzysztofa Włodarczyka motywuje go przed walką z Fragomenim: Jak wygrasz urodzę Ci dziecko. Super Express. [dostęp 2011-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-04)]. (pol.).
- ↑ Julian Meller, Krzysztof "Diablo" Włodarczyk już po rozwodzie. "Trochę mi żal", gwiazdy.wp.pl, 24 grudnia 2018 [dostęp 2020-11-25] (pol.).
- ↑ „Diablo” Włodarczyk ma drugie dziecko, ale nie ze swoją żoną. sport.dziennik.pl, 25 lipca 2014.
- ↑ Barbara Żelazko: Krzysztof "Diablo" Włodarczyk weźmie ślub, znowu został tatą!. [w:] gwiazdy.wp.pl [on-line]. 2019-09-24. [dostęp 2019-09-24]. (pol.).
- ↑ „Boks. Krzysztof „Diablo” Włodarczyk w szpitalu!”. sport.pl. [dostęp 2011-07-22].
- ↑ „Walka stulecia” nie odbyła się. Jan Gierada i Krzysztof „Diablo” Włodarczyk zmierzyli się tylko wzrokiem (video, zdjęcia). echodnia.eu, 13 listopada 2010. [dostęp 2014-01-12].
- ↑ Oficjalne rozpoczęcie kampanii wyborczej Jana Gierady. 20 października 2010. [dostęp 2014-01-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 grudnia 2018)].
- ↑ Krzysztof "Diablo" Włodarczyk w więzieniu. Za kratami spędzi kilka miesięcy, rmf24.pl, 14 stycznia 2021 [dostęp 2021-01-14].
Linki zewnętrzne
- Lista walk zawodowych Krzysztofa Włodarczyka. boxrec.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-16)].
- Krzysztof Włodarczyk w bazie filmpolski.pl
- Krzysztof Włodarczyk w bazie IMDb (ang.)
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Boxing. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
.svg)
.svg)
Flag of Senegal
Autor: Kontrola, Licencja: CC BY-SA 4.0
K Wlodarczyk & F Palacios after the fight in Bydgoszcz (2011).