Krzysztof Wachowski

Krzysztof Wachowski
Państwo działania

 Polska

Data urodzenia

1942

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: archeologia, archeologia wczesnego średniowiecza, kultura materialna
Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Doktorat

1972
Uniwersytet Łódzki

Habilitacja

1982
Instytut Archeologii i Etnologii PAN

Profesura

18 października 1993

Uczelnia

Uniwersytet Wrocławski

Krzysztof Wachowski (ur. 1942) – polski archeolog, specjalizujący się w archeologii wczesnego średniowiecza i kulturze materialnej; nauczyciel akademicki.

Życiorys

Urodził się w 1942 roku. Studiował archeologię na Instytucie Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego w latach 1961–1966. Bezpośrednio po ukończeniu studiów pracował w Muzeum Archeologicznym we Wrocławiu. W 1971 roku podjął pracę naukową w Zakładzie Archeologii Nadodrza Instytutu Historii Kultury Materialnej PAN we Wrocławiu. Stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w dziedzinie archeologii uzyskał w 1972 roku na Uniwersytecie Łódzkim na podstawie pracy pt. Charakterystyka wczesnośredniowiecznych cmentarzysk szkieletowych z terenu Śląska. Stopień naukowy doktora habilitowanego nauk humanistycznych w dziedzinie archeologii uzyskał w 1982 roku w Instytucie Historii Kultury Materialnej PAN w Warszawie na podstawie rozprawy nt. Ziemie polskie a Wielkie Morawy. Studium Archeologiczne[1].

W 1990 roku związał się z Katedrą Archeologii Uniwersytetu Wrocławskiego, przekształconą w 1994 w Instytut Archeologii. W 1993 roku otrzymał nominację na stanowisko profesora nadzwyczajnego. W tym samym roku uzyskał tytuł profesora. W 1999 roku został mianowany na stanowisko profesora zwyczajnego. W Katedrze (obecnie Instytut) zorganizował Zespół do badañ archeologicznych nad późnym średniowieczem i nowożytnością, który z został przekształcony w Zakład Archeologii Średniowiecza, którego objął kierownictwo[1]. W latach 1993–1996 był prodziekanem, a następnie od 1996 do 2002 roku dziekanem Wydziału Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Obecnie zasiada w Senacie swojej macierzystej uczelni, będąc członkiem Komisji Nauki i Współpracy z Zagranicą Jest sekretarzem naukowym Komisji Archeologicznej przy Oddziale Wrocławskim PAN i członkiem Wydziału II WTN. Był sekretarzem „Przeglądu Archeologicznego”. Jest członkiem Rady Naukowej Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz konsultantem w zakresie archeologii[2].

Dorobek naukowy

Opublikował m.in. ponad 80 prac naukowych, 6 obszernych studiów, 5 samodzielnych książek, z których jedną dodatkowo w Niemczech. Jego badania naukowe skupiają się wokół następujących zagadnień: obrządek pogrzebowy na Śląsku, kwestie gospodarcze związane z pieniądzem, uzbrojenie średniowieczne, kontakty z obcymi kręgami kulturowymi, archeologią późnego średniowiecza i nowożytności. Z tego zakresu jest uznanym specjalistą w kraju i za granicą. Wypromował dotychczas 11 doktorów[1]. Do jego najważniejszych publikacji należą[3]:

  • Cmentarzyska doby wczesnopiastowskiej na Śląsku, Wrocław 1975.
  • Kultura karolińska a słowiańszczyzna zachodnia, Wrocław 1992.
  • Kultura średniowiecznego Śląska i Czech: miasto, Wrocław 1995.
  • Śląsk i Czechy a kultura wielkomorawska, Wrocław 1997.
  • Śląsk w czasach Henryka IV Prawego, Wrocław 2005.
  • Ulica, plac i cmentarz w publicznej przestrzeni średniowiecznego i wczesnonowożytnego miasta Europy, Wrocław 2011.

Przypisy

  1. ↑ a b c Przegląd Uniwersytecki Uniwersytetu Wrocławskiego, R. 8, Nr 7 (76), lipiec 2002, s. 7.
  2. ↑ Informacje na stronie Instytutu Archeologii UWr [on-line] [dostęp 2012-03-31].
  3. ↑ Dane na podstawie katalogu BN w Warszawie.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie