Krzysztof Załęski

Krzysztof Załęski
Ilustracja
Gen. dyw. Krzysztof Załęski
generał dywizji generał dywizji
Data i miejsce urodzenia

25 sierpnia 1957
Żebry-Stara Wieś, Polska

Przebieg służby
Lata służby

1976–2010

Siły zbrojne

Orzeł LWP.jpg Siły Zbrojne PRL
POL Wojska Lądowe.svg Siły Zbrojne RP

Stanowiska

szef Sztabu; zastępca dowódcy Sił Powietrznych

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”

Krzysztof Wiesław Załęski (ur. 25 sierpnia 1957 w Żebrach-Starej Wsi) – generał dywizji Wojska Polskiego, doktor habilitowany nauk o obronności[1].

Wykształcenie

Krzysztof Wiesław Załęski ukończył Liceum Lotnicze (1972–1976) oraz Wyższą Oficerską Szkołę Lotniczą w Dęblinie (1976–1980), uzyskując tytuł inżyniera nawigatora lotniczego. W latach 1986–1989 odbył studia magisterskie w Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego im. gen. broni Karola Świerczewskiego w Warszawie, natomiast w 1998 w Akademii Obrony Narodowej[2] uzyskał stopień doktora nauk wojskowych w specjalności taktyka. Rozprawa zatytułowana była „Działania lotnictwa z wykorzystaniem baz lotniczych”[1], natomiast w 2013 uzyskał stopnień naukowy doktora habilitowanego nauk społecznych w dyscyplinie nauki o obronności[1].

Jest absolwentem Kursu Przeszkolenia Operacyjnego Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej w Akademii Obrony Narodowej (1994) oraz Podyplomowego Studium Operacyjno-Strategicznego w Akademii Lotniczej Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych (2000). W 1998 zaliczył kurs języka angielskiego w Kanadzie, a w 1999 w Stanach Zjednoczonych. Zna również język rosyjski.

Służba wojskowa

Po ukończeniu studiów pozostał w „Szkole Orląt”[3] na stanowisku dowódcy plutonu, później dowódcy kompanii. Od 1984 do 1986 był szefem sztabu eskadry lotniczej. W 1989 został starszym specjalistą Wydziału Szkolenia Dowództw i Sztabów w Dowództwie Wojsk Lotniczych[4] w Warszawie, a w latach 1995–1998 pełnił funkcję zastępcy szefa oddziału i jednocześnie szefa Wydziału Szkolenia Dowództw i Sztabów w Dowództwie Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej. Następnie był szefem Wydziału Szkolenia Operacyjnego i szefem Wydziału Operacyjnego. W 2000 został szefem Oddziału Operacyjnego G3 – zastępcą szefa Sztabu 3 Korpusu Obrony Powietrznej we Wrocławiu i jeszcze w tym samym roku wyznaczono go zastępcą szefa Zarządu Operacji Powietrznych A3 Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej.

W 2002 objął stanowisko szefa Zarządu Rozpoznania i Walki Elektronicznej A2 Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej, natomiast w 2003 został zastępcą szefa Sztabu Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej. Od 2004 do 2007 był szefem Centrum Planowania Dowództwa Operacyjnego w Warszawie. Następnie przez krótki czas służył w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego w Warszawie jako zastępca szefa Zarządu Szkolenia P7, po czym został szefem Sztabu – zastępcą dowódcy Sił Powietrznych[5].

W dniu 12 sierpnia 2008, podczas lotu prezydenckiego samolotu, na pokładzie którego byli m.in. prezydent Lech Kaczyński oraz prezydenci Estonii, Litwy, Łotwy i Ukrainy, generał Załęski, wobec nacisków prezydenta, bezprawnie wydał kapitanowi lotu rozkaz lądowania na lotnisku w Tbilisi, znajdującym się w zasięgu ostrzału wojsk rosyjskich[6]. W związku ze śmiercią w katastrofie smoleńskiej gen. br. pil. Andrzeja Błasika, czasowo pełnił obowiązki Szefa Sił Powietrznych. 30 września 2010 roku, na swój wniosek, został zwolniony z zawodowej służby wojskowej i przeniesiony do rezerwy.

Awanse

Odznaczenia

Przypisy

  1. a b c Dr hab. Krzysztof Wiesław Załęski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2007-08-19].
  2. W 1990 Akademia Sztabu Generalnego Wojska Polskiego została przeformowana w Akademię Obrony Narodowej.
  3. Nieformalne określenie kolejnych oficerskich szkół lotniczych w Polsce.
  4. W wyniku połączenia Wojsk Lotniczych i Wojsk Obrony Powietrznej w 1990 powstały Wojska Lotnicze i Obrony Powietrznej.
  5. W 2004 Wojska Lotnicze i Obrony Powietrznej przekształcono w Siły Powietrzne.
  6. Agnieszka Kublik, Wojciech Czuchnowski: Wszystkie naciski przed Tbilisi. wyborcza.pl, 3 marca 2011. [dostęp 2013-04-11].
  7. M.P. z 2007 r. nr 59, poz. 667
  8. M.P. z 2005 r. nr 51, poz. 697
  9. M.P. z 2005 r. nr 77, poz. 1072 – pkt 124.
  10. M.P. z 1998 r. nr 5, poz. 72 – pkt 214.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

POL Wojska Lądowe.svg
Orzeł Wojsk Lądowych RP
POL Złoty Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny BAR.svg
Baretka: Złoty Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny".
POL Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny BAR.svg
Baretka: Srebrny Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny".
POL Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny BAR.svg
Baretka: Brązowy Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny".
POL Złoty Medal za Zasługi dla Obronności Kraju BAR.svg
Baretka: Złoty Medal za Zasługi dla Obronności Kraju.
POL Srebrny Medal za Zasługi dla Obronności Kraju BAR.svg
Baretka: Srebrny Medal "za Zasługi dla Obronności Kraju".
POL Brązowy Medal za Zasługi dla Obronności Kraju BAR.svg
Baretka: Brązowy Medal "za Zasługi dla Obronności Kraju".
Roundel of Poland.svg
Roundel of the Polish Air Force.
Naramiennik General Dywizji lotn.svg
Naramiennik generała dywizji Sił Powietrznych RP.
Krzysztof Załęski.jpg
Autor: Ministerstwo Obrony Narodowej, Licencja: Attribution
Generał Krzysztof Załęski