Krzywa Wieża w Pizie

Ten artykuł od 2011-01 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Krzywa Wieża w Pizie

Torre pendente di Pisa

Państwo	Włochy
Miejscowość	Piza
Styl architektoniczny	romański
Architekt	Bonanno Pisano
Wysokość całkowita	54,98 m
Rozpoczęcie budowy	1173
Ukończenie budowy	1372
Położenie na mapie Toskanii Krzywa Wieża w Pizie
Położenie na mapie Włoch Krzywa Wieża w Pizie
43°43′23″N 10°23′47″E/43,723056 10,396389
Strona internetowa

Krzywa Wieża w Pizie (wł. Torre pendente di Pisa) – jedna z najbardziej znanych budowli świata, odwiedzana rocznie przez około 10 milionów turystów; symbol miasta Pizy. W istocie jest dzwonnicą (kampanilą) katedralną i należy do kompleksu zabudowań w stylu romańskim na Campo dei Miracoli, wpisanych w 1987 roku na listę światowego dziedzictwa UNESCO^[1].

Historia

Wkrótce po rozpoczęciu budowy w 1174 r. wieża zaczęła odchylać się od pionu, co próbowano korygować w czasie budowy (np. wydłużając kolumny po jednej stronie wieży). Wieżę budowano w 3 etapach. Cała budowa trwała 199 lat. Mimo niebezpieczeństwa, jeszcze w 1350 r. dodano ostatnie piętro, w którym umieszczono dzwony. W XIX wieku zaczęto podejmować pierwsze próby powstrzymania przechylania się wieży, co przyniosło jednak przeciwny skutek.

Wieża jest zbudowana z białego marmuru, liczy osiem kondygnacji. Jej masę ocenia się na 14 tysięcy ton. Została zaprojektowana przez Guglielmo i Bonanno Pisano.

W 1990 r. wieżę zamknięto dla zwiedzających i powołano specjalny komitet, który miał wybrać najlepszy sposób zabezpieczenia przed dalszym odchylaniem się wieży. Od 2001 r. wieża jest ponownie otwarta dla turystów.

Obecnie wieża ma wysokość 54,98 m, odchyliła się zaś od pionu o około 5 m (średnio o 1 mm rocznie). Od 1911 r. pomiary te są co roku aktualizowane.

Dzięki odchyleniu wieży od pionu, Galileusz mógł wykorzystać ją w roku 1600 do zademonstrowania niezależności czasu spadania ciał od ich masy (zob. eksperyment Galileusza ze spadkiem swobodnym ciał). Należy jednak zaznaczyć, że eksperyment z wykorzystywaniem krzywej wieży przez uczonego uważany jest przez wielu naukowców za mit z powodu braku wiarygodnych źródeł.

Zakończenie konserwacji Krzywej Wieży

W kwietniu 2011 r. po 20 latach zakończono prace konserwatorskie w Krzywej Wieży. Przez ostatnie lata konserwatorzy usuwali z jej murów grubą warstwę zanieczyszczeń i smogu oraz ślady niszczycielskiej działalności zwiedzających. Specjaliści zebrali wszystkie kawałki marmuru, które odpadły i umieścili je z powrotem we właściwych miejscach murów wieży. Wieżę ocalił zespół ekspertów pod kierunkiem profesora geotechniki z Politechniki w Turynie Michele Jamiolkowskiego. Zastosowana przez specjalistów metoda polegała na wzmocnieniu fundamentów i niedopuszczeniu do dalszego przechyłu. Zespół profesora Michele Jamiołkowskiego dał Krzywej Wieży gwarancję na 300 lat^[2].

Zobacz też

• Krzywa Wieża w Toruniu
• Krzywa Wieża w Ząbkowicach Śląskich
• Pagoda Huqiu
• wieża

Przypisy