Krzywa blasku
Krzywa blasku – zależność pomiędzy obserwowaną jasnością danego obiektu a czasem. Jasność ta jest mierzona w pewnym zakresie długości fal promieniowania, niekoniecznie w zakresie światła widzialnego.
Krzywe blasku, czy inaczej krzywe zmian blasku, mogą być okresowe, np. dla gwiazd pulsujących i zaćmieniowych, oraz nieokresowe, np. dla gwiazd nowych, supernowych, kataklizmicznych, jak również dla wielu innych zjawisk, które występują jednorazowo, np. zjawiska soczewkowania grawitacyjnego. Rentgenowskie krzywe blasku, takich obiektów jak aktywne galaktyki (kwazary) czy rentgenowskie układy podwójne, mają charakter stochastyczny.
Analizę krzywych blasku przeprowadza się przy pomocy różnych metod matematycznych, takich jak analiza Fouriera (w szczególności periodogram) oraz składanie okresów.
Studiowanie krzywych blasku dostarcza wielu informacji o fizyce obserwowanego układu. W badaniach jasność gwiazdy (obiektu) często jest jedyną obserwowaną wielkością dostępną astronomowi.
Media użyte na tej stronie
Autor: Autor nie został podany w rozpoznawalny automatycznie sposób. Założono, że to Evil Monkey (w oparciu o szablon praw autorskich)., Licencja: CC BY-SA 2.5
Light curve of the asteroid 201 Penelope based on images taken on 6 October 2006 at Mount John University Observatory. The bottom scale is in days and one full rotation runs from about -0.14 to 0.02 (or about 3.7 hours). The light curve has two maxima and two minima because 201 Penelope has (to the first order) an ellipsoid shape. It rotates about its short axis, so the minima are when we see it end on, while the maxima are when we see it side on.
Created using Matlab.