Krzywa pobudliwości włókien nerwowych

Krzywa pobudliwości włókien nerwowych (krzywa Hoorwega-Weissa) - wykres przedstawiający zależność między napięciem przyłożonym do włókna nerwowego (oś Y), a czasem potrzebnym do zainicjowania potencjału czynnościowego (oś X).

Zauważono, że przykładając coraz większe napięcie, czas, w którym obserwuje się początek reakcji (reakcja w postaci potencjału czynnościowego) jest krótszy. Krzywa pobudliwości ma przebieg podobny do wykresu funkcji y=1/x w I ćwiartce kartezjańskiego układu współrzędnych (hiperbola).

Z krzywą łączą się trzy ważne pojęcia:

  • Czas użyteczny
  • Reobaza
  • Chronaksja

Czas użyteczny

Czas potrzebny aby bodziec o określonym natężeniu wywołał reakcję. Zazwyczaj podawany dla bodźca o maksymalnej sile.

Reobaza

To najniższe natężenie prądu, którym zostaje wywołany potencjał czynnościowy.

Chronaksja

To czas, w którym nastąpi pobudzenie włókna, jeżeli przyłożone zostanie natężenie dwukrotnie większe od reobazy. Chronaksja służy do określania stopnia pobudliwości włókien nerwowych (w zależności od rodzaju włókna waha się w przedziale 0,1-0,5ms[1] Do pomiaru chronaksji używa się chronaksometrów.

Przypisy

  1. ↑ w przypadku komórek mięśnia sercowego, dla których również można zmierzyć wyżej wymienione wartości, chronaksja waha się w przedziale 1-3ms, w przypadku komórek mięśni szkieletowych: 0,25-1ms