Wzory i definicje
Krzywiznę krzywej płaskiej definiuje się jako[1]:
Natomiast krzywiznę ze znakiem:
gdzie jest kątem pomiędzy stycznymi do krzywej na końcach łuku, a długością tego łuku.
Krzywizna okręgu jest w każdym punkcie jednakowa i równa odwrotności jego promienia.
Wzory na krzywiznę w punkcie są następujące[2]:
- Dla krzywej określonej parametrycznie w układzie kartezjańskim:
Promieniem krzywizny krzywej w danym punkcie nazywamy odwrotność jej krzywizny w tym punkcie, obliczonym jednym ze wzorów podanych powyżej:
Środkiem krzywizny krzywej w danym punkcie nazywamy punkt leżący na normalnej do krzywej w punkcie po stronie jej wklęsłości w odległości od równej promieniowi krzywizny.
Wzory na współrzędne środka krzywizny w punkcie krzywej są następujące:
- Dla krzywej o równaniu
- Dla krzywej o równaniach
Dowód
Krzywizna krzywej w punkcie jest równa granicy ilorazu kąta pomiędzy stycznymi poprowadzonymi w punktach i a długością łuku między a gdy
Kąt można inaczej zapisać jako różnicę kątów pomiędzy stycznymi:
Natomiast długość łuku jako całkę oznaczoną:
Wtedy, zważając na to, że
Ponieważ mamy do czynienia z wyrażeniem nieoznaczonym dlatego stosujemy regułę de l’Hospitala:
Pochodna jest równa natomiast korzystając z podstawowego twierdzenia rachunku całkowego, mamy:
Dla funkcji uwikłanej wystarczy zamienić na przez co wzór przyjmuje następującą postać:
Jest wtedy jednak zależny zarówno od jak i
Podobny tok rozumowania występuje dla krzywych parametrycznych.
Inny dowód
Krzywa dana w sposób jawny

Promień
krzywizny krzywej
Dana jest krzywa płaska[2] o równaniu i ciągłych pochodnych Na krzywej wyróżnimy dwa jej punkty i Styczne do krzywej poprowadzone w tych punktach opisane są równaniami
| | | | (a) |
Proste prostopadłe do tych stycznych w punktach zwane normalnymi, otrzymamy, zmieniając wartości współczynników kierunkowych w równaniach (a)
| | | | (b) |
Punkt w którym przecinają się te normalne, otrzymamy, rozwiązując układ równań (b)
gdzie:
Dzielimy teraz licznik i mianownik przez i po przejściu do granicy (punkt zmierza do punktu ) otrzymujemy proste wzory dla współrzędnych środka krzywizny krzywej w punkcie
gdzie:
Promień krzywizny krzywej otrzymamy z równania
Krzywa opisana parametrycznie
Przez dwa punkty krzywej[2] opisanej równaniami przechodzi sieczna dana równaniem
- lub
Dzieląc licznik i mianownik przez i przechodząc do granicy otrzymujemy
gdzie są pochodnymi względem parametru liczonymi w punkcie
Przez punkty poprowadzimy dwie normalne o równaniach
Rozwiązaniem tych równań są współrzędne punktu w którym przecinają się proste normalne
gdzie:
Licznik i mianownik ułamka dzielimy przez i po przejściu do granicy otrzymujemy współrzędne środka krzywizny krzywej w jej punkcie
Promień krzywizny równy jest odległości punktów i
Krzywa jako funkcja uwikłana
Dana jest krzywa[2] o równaniu gdzie jest funkcją ciągłą wraz z pochodnymi cząstkowymi dwu pierwszych rzędów w otoczeniu punktu
Jeżeli to w otoczeniu punktu można funkcji nadać postać gdzie i mamy
Równanie stycznej do krzywej przybiera teraz postać
a równania normalnych w punktach
Po wprowadzeniu oznaczeń
rozwiązanie tych równań ma postać
Po przejściu do granicy otrzymujemy
gdzie:
Promień krzywizny wyraża się wzorem
Przykłady
Obliczanie krzywizny krzywej Lissajous opisanej równaniami:
Wartości poszczególnych pochodnych:
Krzywizna jako funkcja parametru
W szczególności dla okręgu
krzywizna nie zależy od parametru
Natomiast dla elipsy
krzywizna zależy od parametru
- Uwaga
W ogólnym przypadku krzywe Lissajous mają przecięcia (istnieją takie dla których ).
Zobacz też
Przypisy