Ksawery Burski

Ksawery Burski
Data i miejsce urodzenia

1938
Zagórzyce

Ambasador RP w Indonezji
Okres

od 1995
do 1999

Poprzednik

Mariusz Woźniak

Następca

Krzysztof Szumski

Ambasador RP w ChRL
Okres

od 2000
do 2004

Poprzednik

Zdzisław Góralczyk

Następca

Krzysztof Szumski

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Ksawery Lucjan Burski (ur. 1938 w Zagórzycach) – polski sinolog i dyplomata, ambasador Rzeczypospolitej Polskiej w Indonezji (1995–1999) i Chinach (2000–2004).

Życiorys

Odbył kurs języka chińskiego na Uniwersytecie Pekińskim (1956). Został absolwentem pekińskiego Instytutu Stosunków Międzynarodowych, kształcił się również w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie[1].

Od 1961 do czasu przejścia na emeryturę w 2005 związany z dyplomacją polską jako urzędnik w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (głównie z Departamentem Azjatyckim). Przez lata pracował na placówkach dyplomatycznych w Azji – jako attaché, I sekretarz ambasad w Singapurze i Kuala Lumpur, a później radca ambasady w Pekinie[2]. W latach 1989–1991 pełnił funkcję doradcy ministra, prowadził w tym samym czasie zajęcia w Instytucie Orientalistycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Przez kolejne trzy lata zajmował stanowisko ministra pełnomocnego w ambasadzie w Pekinie. Od 1995 do 1999 sprawował urząd ambasadora w Indonezji, w 1998 uzyskując akredytację również w Singapurze. W 2000 ponownie został ambasadorem – tym razem w Chińskiej Republice Ludowej. Swoją misję dyplomatyczną wykonywał tam do 2004. Po odejściu z czynnej służby zajął się doradztwem w MSZ i współpracą z uczelniami wyższymi.

Jest współautorem publikacji Rewolucja kulturalna w ChRL. Wybór dokumentów i materiałów (PISM, Warszawa 1969) oraz autorem książki Tradycje i sztuka kulinarna Chin (Dialog, Warszawa 1995)[3].

Odznaczenia

Przypisy

  1. Amb. Ksawery Burski. uni.lodz.pl. [dostęp 2022-04-11]. (ang.).
  2. Dział kadr. polityka.pl, 19 lutego 2000. [dostęp 2011-05-29].
  3. Wykaz publikacji w katalogu Biblioteki Narodowej. [dostęp 2011-05-29].
  4. M.P. z 2005 r. nr 10, poz. 197
  5. M.P. z 2011 r. nr 19, poz. 198