Kseromorfizm

(c) Jarek Tuszyński / CC-BY-SA-3.0 & GDFL
Yucca brevifolia ma budowę pozwalającą przetrwać w warunkach niedoboru wody

Kseromorfizm (gr. kserós - suchy + morphé - postać, kształt ciała) – ogół zmian morfologicznych i anatomicznych przystosowujących organizm do życia w warunkach suszy lub niskiej wilgotności.

Do indukcji zmian związanych z kseromorfizmem dochodzi pod wpływem dłuższego niedoboru wody[1]. Efektem braku wody są zmiany o charakterze morfologicznym i anatomicznym. W roślinie zwiesza się ilość sklerenchymy oraz drewna. Na liściach pojawiają się włoski. Wzrost pędu jest ograniczony a intensywnie rozrastają się korzenie. Formą kseromorfizmu jest też wykształcenie cierni. U mezofitów kseromorfizm jest potęgowany w warunkach niedoboru azotu[2].

Wyróżnione są dwa typu roślin o budowie kseromorficznej. Są to sklerofity i sukulenty[3].

Rośliny kseromorficzne to kserofity.

Przypisy

  1. ↑ Kacperska Alina: Reakcje roślin na abiotyczne czynniki stresowe. W: Fizjologia roślin (red. Kopcewicz Jan, Lewak Stanisław). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 613-678. ISBN 83-01-13753-3.
  2. ↑ Kopcewicz Jan: Rozwój wegetatywny. W: Fizjologia roślin (red. Kopcewicz Jan, Lewak Stanisław). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 498-519. ISBN 83-01-13753-3.
  3. ↑ red. Kozłowska Monika: Fizjologia roślin. Od teorii do nauk stosowanych. Poznań: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2007, s. 156. ISBN 978-83-09-01023-4.

Media użyte na tej stronie

Joshua Tree NP - Joshua Tree 2.jpg
(c) Jarek Tuszyński / CC-BY-SA-3.0 & GDFL
Drzewo Jozuego (Juka krótkolistna) podczas wschodu słońca w Parku Narodowym Joshua Tree.