Książę i księżna Osuny z dziećmi
 | |
| Autor | Francisco Goya |
|---|---|
| Data powstania | 1788 |
| Medium | olej na płótnie |
| Wymiary | 225 × 174 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Lokalizacja | Prado |
Książę i księżna Osuny z dziećmi[1] (hiszp. Familia de Osuna lub Los duques de Osuna y sus hijos) – obraz olejny hiszpańskiego malarza Francisca Goi przedstawiający rodzinę hiszpańskich arystokratów, książąt Osuny[2][3].
Okoliczności powstania
Pedro Téllez-Girón, książę Osuny i jego żona María Josefa Pimentel, księżna Benavente zostali pierwszymi mecenasami Goi w Madrycie, ich protektorat nadał tempa karierze malarza. W latach 1785–1817 Goya namalował dla nich około 30 dzieł – portrety patronów i ich dzieci, sceny religijne, a także serię obrazów gabinetowych, których tematem były czarownice i gusła. Po śmierci księcia w 1807 malarz kontynuował pracę dla jego wdowy, m.in. portretując ich dorosłe córki i synów[4].
Opis obrazu
Książę i księżna zostali przedstawieni razem z czworgiem ich dzieci: po lewej stronie stoi mały Francisco de Borja, przyszły X książę Osuny, a na poduszce siedzi jego młodszy brat Pedro, przyszły dyrektor Muzeum Prado. Przy matce stoi czteroletnia Joaquina, przyszła markiza Santa Cruz[5]. Rękę ojca trzyma najstarsze z dzieci – Josefa Manuela, przyszła markiza Camarasa[6]. Najmłodsza córka książąt, Manuela, przyszła księżna Abrantes, nie pojawia się na obrazie, gdyż urodziła się dopiero w 1793. Goya sportretował ją jako dorosłą kobietę w 1816[7].
Goya namalował dzieci z wielką czułością, podkreślając ich niewinność i słodycz. Charakterystyczne dla malarza jest także portretowanie dzieci z ulubioną zabawką lub zwierzątkiem. Postaci zostały przedstawione na neutralnym tle, wszystkie znajdują się w cieniu oprócz samego księcia, na którego postać pada strumień światła. Zastosowane kolory są dość jednolite, dominują odcienie szarości, zieleni i różu. Wyjątkiem jest postać księcia mającego na sobie ciemne ubranie z czerwonymi akcentami. Typowe dla malarza swobodne pociągnięcia pędzlem są szczególnie widoczne na pomponach poduszki. Uwagę zwraca także przezroczystość koronek wokół kołnierzy i mankietów oraz postać małego pieska chowającego się u stóp księcia. Widoczny jest wpływ portretu angielskiego, zwłaszcza Thomasa Gainsborough[8].
Proweniencja
Obraz należał do kolekcji sztuki rodziny książąt Osuny do 1897, kiedy został przez nią przekazany Muzeum Prado[9].
Przypisy
- ↑ Paola Rapelli: Wielcy malarze: Goya. T. 30. Edipresse Polska, 2017, s. 44–45. ISBN 978-83-7945-578-2.
- ↑ Alfonso E. Pérez Sánchez: Grandes Artistas y Genios de la Pintura: Goya. Madryt: Planeta de Agostini, 2004, s. 18. ISBN 84-674-1155-4.
- ↑ Patricia Wright: Świadectwa sztuki: Goya. Wrocław: Wydawnictwo dolnośląskie, 1993, s. 30. ISBN 83-7023-300-7.
- ↑ Xavier Bray (ed.): Goya: Los Retratos. Turner Libros, 2015, s. 66-67. ISBN 978-84-1635-484-9.
- ↑ Museo del Prado: La marquesa de Santa Cruz (hiszp.). museodelprado.es. [dostęp 2017-06-21].
- ↑ Museo del Prado: Los duques de Osuna y sus hijos (hiszp.). museodelprado.es. [dostęp 2017-07-09].
- ↑ op.cit. Xavier Bray (ed.): Goya: Los Retratos. s. 186.
- ↑ arteHistoria: Familia de Osuna (hiszp.). www.artehistoria.com. [dostęp 2016-04-11].
- ↑ Fundación Goya en Aragón: La familia del duque de Osuna (hiszp.). www.fundaciongoyaenaragon.es. [dostęp 2017-07-05].