Książeczka żeglarska
Książeczka żeglarska (książka żeglarska) – podstawowy dokument marynarzy zatrudnionych na statkach handlowych, stwierdzający tożsamość, dokumentujący przebieg pracy oraz umożliwiający przekraczanie granicy morskiej i pobyt we wszystkich portach świata. Książeczkę żeglarską wydaje organ administracji rządowej niezespolonej – Dyrektor Urzędu Morskiego, a za granicą placówki konsularne. Książeczka żeglarska ma status paszportu służbowego przy przekraczaniu innych granic niż morska – np. przy wymianach załogi dokonywanych za granicą lub też po utracie paszportu książeczka żeglarska umożliwia powrót do Polski[1].
W odróżnieniu od procedur przyznawania paszportów nie we wszystkich państwach trzeba być obywatelem danego państwa, aby otrzymać jego książeczkę żeglarską. Można też posiadać książeczki żeglarskie wielu państw.
W Polsce
W Rzeczypospolitej Polskiej sprawy związane z książeczkami żeglarskimi regulują następujące akty prawne:
- Ustawa z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu (Dz.U. z 2022 r. poz. 1694)
- Rozporządzenie Ministra Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej z dnia 30 maja 2016 r. w sprawie książeczki żeglarskiej (Dz.U. z 2016 r. poz. 810).
Zobacz też
- Sportowa książeczka żeglarska
- Dziennik okrętowy
Przypisy
- ↑ Art. 7 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu:
- Książeczka żeglarska jest dokumentem osobistym marynarza, poświadczającym jego tożsamość, dokumentującym przebieg zatrudnienia na statkach oraz uprawniającym do przekraczania granicy Rzeczypospolitej Polskiej.
- Marynarz, będący obywatelem polskim, może wrócić na podstawie książeczki żeglarskiej do kraju w okresie 12 miesięcy od dnia utraty jej ważności.
Media użyte na tej stronie
Strona z książeczki żeglarskiej potwierdzającej zamustrowanie i zmustrowanie. Autentyczny skan z mojej książeczki żeglarskiej (wzór już nieobowiązujący - z czasów PRL). Statek już też w tej chwili jest historią.