Księstwo Bretanii

Księstwo Bretanii

Dugelezh Breizh

939–1547
Flaga Bretanii Herb Bretanii
Język urzędowy	Bretoński
Stolica	Nantes
Ustrój polityczny	Księstwo
Typ państwa	Unia dynastyczna z Królestwem Francji (1491–1547)
Ostatni Książę	Klaudia Walezjuszka

Księstwo Bretanii – historyczne państwo w Europie zachodniej ze stolicą w Nantes, powstałe po zniesieniu królestwa w 939. Od 1488 po przegranej pod Ballon-sur-Oust księstwo było uzależnione od Francji. W 1532 państwo zostaje anektowane przez Francję, z zachowaniem autonomii administracyjnej^[1].

Historia

Od 911 Bretania była najeżdżana przez wojska normańskie. W 939 do Bretanii powrócił syn jednego z arystokratów bretońskich, Alain Barbe-Torte, wygnał Normanów, przejął władzę i odbudował kraj^[2]. Od 1213 rządziła tam boczna linia Kapetyngów^[3].

Udział w wojnie stuletniej

Lądowanie wojsk angielskich w Bretanii spowodowało wojnę domową. Państwo eksportowało do Anglii w tym czasie sól^[4]. Francuska próba odzyskania tych ziem nie powiodła się i dopiero znacznie później tereny te wyswobodziły się z angielskiego panowania.

Dalsze losy

Pod koniec średniowiecza Księstwo Bretanii dzieliło się na dwie części: zachodnią, zamieszkaną przez ludność mówiącą starym językiem celtyckim, i wschodnią — francuskojęzyczną^[5]. Od 1488 w wyniku przegranych walk kraj stawał się coraz bardziej zależny od Francji. W 1491 kraj najechały wojska Karola VIII, które umożliwiły mu ślub z księżną Anną^[6]. Ostatecznie został zaanektowany w 1532.

Przypisy