Księstwo głogówecko-prudnickie
| 1420–1460 | |||
| |||
| Stolica | |||
|---|---|---|---|
| Głowa państwa | książę Bolko V Husyta | ||
| Zależne od | |||
| Podział księstwa opolskiego | |||
| Wcielenie do księstwa opolskiego | |||
Księstwo głogówecko-prudnickie – dawne księstwo śląskie istniejące w latach 1420–1460 ze stolicą w Głogówku.
Historia
Bernard niemodliński wraz z bratem Bolkiem IV przejęli Prudnik i Głogówek jako oprawę wdowią po śmierci wdowy po Władysławie Opolczyku, która nastąpiła pomiędzy 1418 a 1424.
Wkrótce władzę na tym obszarze przejął syn Bolka IV, Bolko V Husyta (Wołoszek). Początkowo sprawował on rządy wraz ze swoim ojcem. Pierwszy zachowany dokument, w którym Bolko V jest wspomniany jako pan Prudnika pochodzi z 6 maja 1425 roku, zaś jego żona Elżbieta Granowska, pasierbica króla Polski Władysława II Jagiełły, jako księżna głogówecka występuje w dokumencie z 5 lutego 1427[1].
Bolko V został samodzielnym władcą Prudnika i Głogówka dopiero w 1426[2]. W Prudniku jednak wciąż występował niedział rodzinny, przez który Bolko V potrzebował zgody stryja Bernarda na wydawanie niektórych aktów prawnych, między innymi na oddzielenie od Prudnika wsi Skrzypiec w 1430[3][1].
W 1428 roku na Śląsk wkroczyli husyci. Oddziały husyckie dowodzone przez Walka Kudelnika obległy Głogówek. Książę Bolko V, który wówczas przebywał w Gliwicach nie poszedł miastu na odsiecz, lecz sam przystąpił do husytów. Książę zsekularyzował dobra kościelne w swojej domenie. W 1429 Bolko V opanował na własny rachunek sąsiadujące z księstwem dobra biskupie w kasztelanii nyskiej. W roku następnym razem ze swymi sojusznikami wyprawił się na Jasną Górę leżącą w granicach Polski oraz wtargnął do należącej do książąt brzeskich ziemi namysłowskiej, gdzie udało mu się zdobyć Kluczbork (Namysłów obronił się dzięki pomocy wrocławian). W następnych latach podbijał kolejne ziemie śląskie.
17 kwietnia 1433 Bolko Husyta zdobył Gliwice, zajął nieobwarowany Rybnik i rozpoczął oblężenie Żor. Na odsiecz załodze miasta przyszedł książę raciborsko-karniowski Mikołaj V oraz książę oświęcimski Kazimierz I Oświęcimski. Wojska husyckie odstąpiły od oblężenia i rozpoczęły odwrót na Gliwice. Zwycięstwo żorskie księcia Mikołaja Raciborskiego zatrzymało podboje Bolka V i pozwoliło zadać mu klęskę pod Rybnikiem, która miała miejsce 13 maja 1433[4][5]. W 1445 Bolko V wykupił od zbójców Głuchołazy. Władał nimi do 1450[6].
Księstwo głogówecko-prudnickie zostało ponownie przyłączone do księstwa opolskiego z inicjatywy Mikołaja I opolskiego po śmierci Bolka V w 1460 roku[7].
Przypisy
- ↑ a b Terytorialne podziały Opolszczyzny w XIII-XV w.. [dostęp 2019-09-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-21)].
- ↑ Bolesław V Wołoszek (Husyta, głogówecki) – POCZET.COM, www.poczet.com [dostęp 2019-09-21].
- ↑ Strona wsi Skrzypiec, www.skrzypiec.info [dostęp 2019-09-21].
- ↑ B. Cimała, J. Delowicz, P. Porwoł, Żory. Zarys dziejów. Wypisy., Żory 1994, s. 37, 250.
- ↑ Księstwo raciborskie we władaniu Przemyślidów opawskich, web.archive.org, 12 września 2014 [dostęp 2019-09-21] [zarchiwizowane z adresu 2014-09-12].
- ↑ Paweł Szymkowicz, Dzieje miasta, glucholazy.pl [dostęp 2020-06-09] (pol.).
- ↑ księstwo strzelecko-niemodlińskie – FOTO.POCZET.COM, www.poczet.com [dostęp 2019-09-21].