Księstwo mińskie

Ruś Kijowska XI–XIII wiek

Księstwo mińskie – księstwo udzielne ze stolicą w Mińsku wydzielone z księstwa połockiego po 1101 roku, istniejące na terenach współczesnej Białorusi od początku XII do 1413 roku.

Lokalizacja

Księstwo mińskie zlokalizowane było w dopływach Swisłoczy, Druci i Berezyny. W jego skład wchodziły takie miasta, jak Borysów i Łohojsk, które w związku z dalszym rozbiciem dzielnicowym stały się później stolicami osobnych księstw udzielnych. Przez krótki czas do księstwa mińskiego należały także Druck i Zasław^[1].

Historia

Mińsk po raz pierwszy został wspomniany w źródłach pisanych pod rokiem 1067 w kontekście bitwy nad Niemigą. Na początku XII wieku stał się ośrodkiem jednego z księstw udzielnych. W połowie XIII wieku księstwo mińskie weszło w skład Wielkiego Księstwa Litewskiego. W 1413 roku zostało przekształcone w starostwo, w 1569 roku – w województwo. Wskutek drugiego rozbioru Polski w 1793 roku ziemia mińska weszła w skład Imperium Rosyjskiego. Współcześnie ziemie dawnego księstwa mińskiego leżą w granicach Republiki Białorusi^[1].

Sukcesja na tronie mińskim

W okresie istnienia księstwa na tronie mińskim zasiadali książęta z bocznej linii dynastii Rurykowiczów, którzy rościli sobie prawa do władzy zwierzchniej w Połocku i Kijowie^[1].

Imię	Okres panowania	II panowanie	III panowanie	Ilustracja
Gleb Wsiesławicz	ok. 1101–1119
Rościsław Glebowicz	ok. 1119–1129	1146–1151	1159–1165
Izjasław II Pantelejmon	ok. 1129–1132
okres bez władzy	ok. 1132–1146
Wasylko Wołodarowicz	1167?–przed 1182
Władymirko Wołodarowicz	przed 1182–1216?
w składzie WKL	ok. 1240
Wasylko	ok. 1326

Przypisy

Bibliografia

• * Полоцкое Княжество, Все монархии мира.