Księstwo raciborsko-opawskie

Ten artykuł od 2010-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

księstwo raciborsko-opawskie

Ducatus Ratiboria et Oppaviensis
Ratibořské a Opavské knížectví
Herzogtum Ratibor und Troppau

1337–1377
Herb
Stolica	Racibórz
Zależne od	Królestwa Czech
Waluta	Halerz raciborski
unia księstwa raciborskiego z księstwem opawskim	Jan Luksemburski, Mikołaj II opawski 1337
Podział przez wydzielenie dzielnic młodszym braciom	Jan I Raciborski 1377

Księstwo raciborsko-opawskie (łac. Ducatus Ratiboria et Oppaviensis) – księstwo śląskie leżące nad rzeką Odrą i rzeką Opawą, istniejące w latach 1337–1377 ze stolicą w Raciborzu.

Historia

W 1336 zmarł bezpotomnie książę raciborski Leszek. Testamentem zapisał księstwo raciborskie księciu opawskiemu Mikołajowi II. W 1337 król czeski Jan Luksemburski połączył Księstwo Raciborskie z Księstwem Opawskim w jedno pod panowaniem Mikołaja II Opawskiego.

W czerwcu 1345 r. doszło do wojny polsko-czeskiej i najazdu Kazmierza Wielkiego, wspieranego posiłkami węgierskimi i litewskimi i wkroczenia na ziemie księstwa raciborsko-opawskiego, pustosząc nieufortyfikowane Pszczynę i Rybnik oraz oblegając Żory.

W 1351 r. po śmierci Konstancji wodzisławskiej do obszaru księstwa włączono najprawdopodobniej ziemię wodzisławską wraz z Wodzisławiem.

W 1377 r. Jan Przemyślida podzielił schedę po Mikołaju pomiędzy siebie i braci, wydzielając młodszym braciom własne dzielnice:

• Mikołajowi (Głubczyce)
• Wacławowi oraz Przemkowi jako braciom niedzielnym opawszczyznę.

poczet władców

• Mikołaj II opawski (w latach 1337–1356)
• jako bracia niedzielni: Jan Przemyślida, Mikołaj Przemyślida, Wacław Przemyślida oraz Przemek Przemyślida (w latach 1356–1377)