Księstwo strzeleckie

Trwa dyskusja nad usunięciem tego artykułu, kliknij i weź w niej udział.

Ten artykuł od 2022-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Księstwo strzeleckie

1323–1532
Stolica	Strzelce Opolskie
Ustrój polityczny	Monarchia
Typ państwa	Księstwo dzielnicowe
Pierwszy władca	Albert strzelecki
Ostatni władca	Jan II Dobry
Status terytorium	Księstwo Śląskie i lenno czeskie
Zależne od	Królestwa Czeskiego
Data powstania	1323
Data likwidacji	1532
Śląsk w latach 1322-1331

Panorama Strzelec Opolskich z XVI wieku

Księstwo strzeleckie – historyczne księstwo śląskie, istniejące w latach 1323–1532, ze stolicą w Strzelcach Opolskich. W latach 1382–1532 w unii z księstwem niemodlińskim.

Historia

Księstwo strzeleckie powstało na skutek podziałów księstwa opolskiego po śmierci księcia Bolesława I, kiedy wydzielono dzielnicę niemodlińską. Najmłodszy z trójki książęcych synów Albert pozostał początkowo bez nadziału, jednak już w 1317 został on określony jako panujący w kraju sośnicowickim. W kolejnych latach Albertowi przydzielono ziemie strzelecką i lubliniecką. W 1321 określano jego jako samodzielnego władcę, którego siedzibą stały się Wielkie Strzelce (obecne Strzelce Opolskie), którym nadał prawa miejskie. W skład księstwa wchodziły Lubliniec, Krapkowice, Woźniki, Leśnica i Sośnicowice. Granice księstwa rozpościerały się od Opola do Gliwic i obejmowały Groszowice, sięgając Żurowej, Dolnej, kierując się w kierunku Błotnicy Strzeleckiej i obejmując część okręgu oleskiego, a także Łabędy i Stare Gliwice^[1]. W skład księstwa wchodził także klasztor w Jemielnicy.

Księstwo graniczyło z królestwem polskim, księstwami bytomskim, kozielskim, opolskim i prawdopodobnie niemodlińskim^[2].

W lutym 1327 ks. Albert nie złożył – jak inni książęta górnośląscy – hołdu lennego Janowi Luksemburskiemu, zachowując polityczną niezależność. Jednak już w 1335 został wymieniony jako lennik króla czeskiego, zachowując mimo tego dobre stosunki z Polską, z którą granice wytyczono w 1341^[3].

W 1355 doszło do podziału księstw kozielskiego i bytomskiego. Mimo wysuwanych roszczeń, cesarz Karol IV Luksemburski nie wyraził zgody na powiększenie księstwa strzeleckiego^[4].

W układzie z 1359 ks. Bolesław II opolski zrzekł się praw do księstwa strzeleckiego, zgadzając się, by sukcesorami zostały dzieci Władysława Białego i Elżbiety, córki księcia Alberta. Układ pozostał jednak bezskuteczny, z uwagi na szybką i bezpotomną śmierć córki księcia strzeleckiego^[5].

.

Książęta strzeleccy

• Albert Strzelecki 1323–1366/1371
• Bolko III Opolski 1371–1382
• Bernard Niemodliński 1382 – 1450 r. (początkowo wraz z braćmi Janem, Henrykiem i Bolkiem)
• Bolko V Husyta 1450 – 1460 r.
• Mikołaj I Opolski 1460–1476 (wraz z synem Ludwikiem opolskim)
• Jan II Dobry 1476–1532

Zobacz też

• Powiat strzelecki
• Księstwa śląskie

Przypisy

Bibliografia

• Marcin Klemenski: Albert strzelecki - książę z pogranicza górnośląskiego [Albert of Strzelce Opolskie - the duke of the Upper Silesia borderland]. 2013. [dostęp 2022-12-18].