Kuźma Trubnikow

Kuźma Trubnikow

Кузьма́ Петро́вич Тру́бников

generał pułkownik
Data i miejsce urodzenia	27 października 1888 Gatiszcze
Data i miejsce śmierci	16 stycznia 1974 Moskwa
Przebieg służby
Lata służby	1909–1917, 1918–1951
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Armia Czerwona Armia Radziecka
Stanowiska	dowódca 258 DS, dowódca 217 DS, zastępca dowódcy Frontu Dońskiego
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna domowa w Rosji; II wojna światowa bitwa pod Moskwą bitwa stalingradzka
Odznaczenia

Kuźma Pietrowicz Trubnikow, ros. Кузьма́ Петро́вич Тру́бников (ur. 15 października^?/ 27 października 1888 we wsi Gatiszcze, powiat Liwny, prowincja Orzeł, zm. 16 stycznia 1974 w Moskwie) – radziecki dowódca wojskowy, generał pułkownik.

Życiorys

Od 1909 służył w rosyjskiej armii. Brał udział w I wojnie światowej jako sierżant, potem porucznik.

W 1918 wstąpił do Armii Czerwonej. Uczestnik wojny domowej w Rosji jako dowódca plutonu, potem kompanii, batalionu i pułku. W 1927 skończył kurs w Akademii Wojskowej im. Frunzego w Moskwie. W czerwcu 1938 aresztowany przez NKWD w ramach czystek w Armii Czerwonej i do lutego 1940 był więziony. W końcu marca 1940 przywrócony do służby w Armii Czerwonej. Po ataku Niemiec na ZSRR w czerwcu 1941 został dowódcą 258 Dywizji Piechoty w 50 Armii na Froncie Zachodnim. Uczestnik walk odwrotowych pod Orłem, Briańskiem i Tułą. W listopadzie 1941 przeniesiony na dowódcę 217 Dywizji Piechoty w 50 Armii. Za umiejętne dowodzenie podczas obrony Tuły został odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru. Od VI 1942 zastępca dowódcy 16 Armii, a od X 1942 - zastępca dowódcy Frontu Dońskiego. Brał udział w organizowaniu i dowodzeniu wojskami w bitwie pod Stalingradem. W lutym 1943 mianowany zastępcą dowódcy Frontu Centralnego. IV-IX 1943 dowódca 10 Gwardyjskiej Armii. Od września 1944 zastępca dowódcy 1., a wkrótce 2 Frontu Białoruskiego. W maju 1945 wziął udział w Paradzie Zwycięstwa w Moskwie. X 1949-VIII 1950 dowódca Północnej Grupy Wojsk stacjonującej w Polsce. W 1951 przeszedł na emeryturę.

Odznaczenia^[1]

• Order Lenina (dwukrotnie w 1945)
• Order Czerwonego Sztandaru (pięciokrotnie - 1921, 1942, 1943, 1944, 1949)
• Order Kutuzowa I stopnia (1945)
• Order Suworowa II stopnia (1944)
• Order Kutuzowa II stopnia (1943)
• Order Czerwonej Gwiazdy (1938)
• Medal 100-lecia urodzin Lenina
• Medal „Za obronę Moskwy”
• Medal „Za obronę Stalingradu”
• Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
• Medal „Za zdobycie Królewca”
• Medal „Za wyzwolenie Warszawy”
• Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej”
• Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty”
• Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
• Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
• Medal 20 Lat Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej
• Medal 800-lecia Moskwy
• Order św. Jerzego I klasy (Rosja)
• Order św. Jerzego II klasy (Rosja)
• Order św. Jerzego III klasy (Rosja)
• Order św. Jerzego IV klasy (Rosja)
• Krzyż Wielki Orderu Virtuti Militari (Polska)
• Order Krzyża Grunwaldu I klasy (Polska)
• Medal za Warszawę 1939-1945 (Polska)
• Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk (Polska)
• Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 (Polska)

Przypisy