Kubaczyn

Kubaczyn

wieś
Centrum wsi
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Powiat	grodziski
Gmina	Granowo
Sołectwo	Kubaczyn
Liczba ludności (2012)	277[1]
Strefa numeracyjna	61
Kod pocztowy	62-066[2]
Tablice rejestracyjne	PGO
SIMC	0583817
Położenie na mapie gminy Granowo Kubaczyn
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kubaczyn
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Kubaczyn
Położenie na mapie powiatu grodziskiego Kubaczyn
52°13′50″N 16°31′30″E/52,230556 16,525000

Kubaczyn – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie grodziskim, w gminie Granowo.

W miejscowości działa jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej (remiza w parku). Obszar wsi stanowi sołectwo, które jest jednostką pomocniczą gminy^[3].

Historia

Wjazd od wsi od południa

Wieś ma rodowód średniowieczny^[4]. Kodeks dyplomatyczny Wielkopolski odnotowuje w roku 1326 wieś pod nazwą Cobaczno^[4]. Miejscowość należała do dystryktu drożyńskiego i występowała wówczas także pod nazwami: Kubaczyn, Kubaczina, Cubaczino^[4]. Była to własność szlachecka. Król Władysław Łokietek nadał w 1326 immunitet ekonomiczny i sądowniczy Marcinowi zwanemu Domasławic dla jego dziedziny Adamowice w dystrykcie drużyńskim, do której należało m.in. ówczesne Cubaczino^[4].

W dokumentach z XV wieku wymieniane są w Kubaczynie: sad, ostrów (w znaczeniu: zarośnięta wyspa rzeczna), zapust, łąki, staw rybny, struga Mogilnica oraz pola w stronę m.in. wsi Drożyn (dziś Drużyń), Kotowo i Ząbrsko (Zemsko)^[4]. W 1566 roku wzmiankowany jest tu dwór zwany Obórką, Dół Kuszczyński oraz droga granowska^[4].

W „Księdze uposażenia diecezji poznańskiej z roku 1510" wieś jest indeksowana pod nazwami Cubaczino lub Kubaczino, z adnotacją, że należała wówczas do parafii w pobliskim Drużyniu^[5].

W książce „Transakcje chłopami w Rzeczypospolitej szlacheckiej (w. XVI - XVIII)” cytowany jest zapis przekazania pewnego chłopa zamieszkałego w XVI w. w Kubaczynie^[6]:

W 1581 roku wieś szlachecka Kubaczino położona była w powiecie kościańskim województwa poznańskiego^[7].

„Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Księztwa Poznańskiego” (wyd. 1846) zalicza Kubaczyn do wsi mniejszych w ówczesnym pruskim powiecie bukowskim, który dzielił się na cztery okręgi (bukowski, grodziski, lutomyślski oraz lwowkowski)^[8]. Kubaczyn należał do okręgu bukowskiego, majętności granowskiej, której właścicielem była wówczas Klaudyna Potocka^[8]. Według tej publikacji wieś liczyła wówczas 91 mieszkańców i 11 dymów (domostw)^[8].

„Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich” notuje pod hasłem Kubaczyn wieś i folwark, które usytuowane były tuż obok siebie^[9]. W XIX wieku wieś Kubaczyn liczyła 14 domów i 79 mieszkańców (wszyscy wyznania katolickiego, 14 analfabetów)^[9]. Wieś należała wówczas, podobnie jak dziś, do gminy Granowo, która przynależała z kolei do ówczesnego powiatu bukowskiego utworzonego przez pruską administrację zaborczą^[9]. Najbliższa poczta działa w odległości 2 km w Granowie, natomiast stacja kolejowa oraz telegraf – w Grodzisku (oddalonym o 8 km)^[9]. Z kolei folwark Kubaczyn liczył wówczas 3 domy oraz 42 mieszkańców^[9].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Kubaczyn, [w:] Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu [online], Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 2010–2014 .