Kuczów

Kuczów

wieś
Państwo	Polska
Województwo	świętokrzyskie
Powiat	starachowicki
Gmina	Brody
Liczba ludności (2011)	884[1][2]
Strefa numeracyjna	41
Kod pocztowy	27-230[3]
Tablice rejestracyjne	TST
SIMC	0230993[4]
Położenie na mapie gminy Brody Kuczów
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Kuczów
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego Kuczów
Położenie na mapie powiatu starachowickiego Kuczów
51°00′10″N 21°07′35″E/51,002778 21,126389

Kuczów – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie starachowickim, w gminie Brody^[5][4].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Nazwy własne Kuczowa w dokumentach źródłowych

Kuczów w dokumentach z roku 1569 Kuczow, 1571 „Kuczow Gabrielis”, 1578 „Kuczow seu Andrzeyow”, 1688 Kuczow alias Bogusławiec, 1780 Kuczow, 1787 Kuczam, 1791 Kuczow, 1827 Kuczów; 6 km na południowy wschód od Starachowic, na prawym brzegu rzeki Kamiennej, około 17 km na północ od klasztoru świętokrzyskiego ^[6].

Kuczów powstał w XVI wieku jako lokacja klasztorna być może w formie sołectwa (jak pisze Józef Gacki)^[7], na terenach, które klasztor uzyskał w 1339 r. (patrz Rzepin Pierwszy, Rzepin Pierwszy), lub w latach 1351-1442 Florencja, Lenartów Most. Nie była to lokacja na „surowym korzeniu“.

Podległość administracyjna świecka i kościelna

W roku 1569 powiat sandomierski ^[8], 1827 pow. solecki 1578 parafii Pawłów ^[8] od 1827 parafii Wierzbnik.

W roku 1883 w gminie Wierzbnik^[9].

Topografia i granice

W roku 1729 graniczy z Wierzbnikiem, 1780 graniczy od wschodu ze Stykowem i Swiertą, gdzie trwa spór o część lasu i łąki, od południa z Dąbrową, od zachodu z Michałowem, od północy z Dziurowem ^[6] w roku 1780 niwa Kuczowska folwarku w Rzepinie, piaszczysta i odległa, położona między lasem i rolami chłop. ^[6]

Integralne części wsi

Kalendarium

Kuczów był własnością klasztoru świętokrzyskiego od czasu fundacji do 1818 a następnie rządu.

• 1569 – pobór z kuźnicy o 3 kołach z 8 czeladnikami ^[8]
• 1571 – opat świętokrzyski daje pobór z kuźnicy zwanej Kuczów Gabriela (Gabrielis) o 3 kołach z 5 czeladnikami (ib. 265, 339)
• 1578 – szlachcic Gabriel Starzechowski daje pobór z kuźnicy Kuczów o 3 kołach z 8 czeladnikami (ib. 580; Paw. 193; Zientara 174)
• 1673 – opat świętokrzyski daje pobór od 65 mieszkańców wsi Zawada z osadami Kuczów i Bogusławice ^[8]
• 1680 – Mikołaj Goski opat klasztor świętokrzyski nadaje Gniatowskiemu w dożywocie sołectwo w Kunowie^[7]
• 1685 – przeor i ekonom klasztoru świętokrzyskiego jako komisarze opata Mikołaja Komorowskiego, stwierdziwszy, że obecny wójt Kunowa zagarnął ogrody nadane kucharzowi przez opata i kapitułę klasztoru za wierne usługi, pozbawił gajowego łąki, którą ten sam sobie wykarczował, a ponadto kazał chałupnikom pracować i płacić jak zagrodnikom oraz niszczył las, produkując węgiel drzewny, odebrali mu za karę młyn i oddali go dworowi w Rzepinie.
• W 1780 Kuczów należy do klucza rzepińskiego dóbr stołu opata komendatoryjnego, posiadał 8 dymów, 6 zagrodników znanych z imienia

Ignacy Walkowicz,: Mateusz Jamski, Maciej Walkowicz, Piotr Zygadło, Benedykt Zapała, Filip Bujnowski,

Zagrodnicy pracują po 2 dni tygodniowo pieszo i odrabiają po 6 łokci oprawy, razem z zagrodnikami z Dziurowa noszą raki na stół opata oraz dbają o staw w Michałowie. Razem z górnikami z Dziurowa pracują w kuźnicy w Michałowie. Posiada Kuczów stawek zarosły na rz. Kamiennej. Do stołu konwentu świętokrzyskiego należy młyn o 1 kamieniu na tym stawie, z zagrodą „dwudniową” należącą do młynarza.

• Subsidium charitativum wynosił 75 zł^[6].
• W roku 1787 liczył Kuczów 54 mieszkańców,
• W roku 1827 liczył 15 domów i 90 mieszkańców.
• Dziesięcina należy do klasztoru świętokrzyskiego i prepozyta wierzbnickiego.
• Z rokiem 1688 opat świętokrzyski nadaje nowo utworzonej prepozyturze klasztoru w Wierzbniku dziesięcinę z ról w Kunowie nad rzeką Kamienną, które w części uprawiają poddani, a w części sołtys (Wiś.Ił. 404);
• Z rokiem 1747 dziesięcina z młyna, sołectwa i od zagrodników z Kunowa należy do prepozyta Wierzbnika .
• W roku 1780 dziesięcinę snopową dowożą plebanowi Wierzbnika, który pobiera też dziesięcinę z niwy Kuczowskiej folwarku rzepińskiego.
• W roku 1791 za dziesięcinę z Kunowa prepozyt Wierzbnika otrzymuje 41 złotych i 1 grosz .

Przypisy