Kukurydza zwyczajna

Kukurydza zwyczajna
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

wiechlinowate

Rodzaj

kukurydza

Gatunek

kukurydza zwyczajna

Nazwa systematyczna
Zea mays L.
Sp. pl. 2:971. 1753
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
Status iucn3.1 LC pl.svg

Kukurydza zwyczajna (Zea mays) – gatunek rośliny jednorocznej z rodziny wiechlinowatych. Roślina ciepło- i światłolubna[4]. Należy do zbóż. Pochodzi z Meksyku, ale nie występuje w formie dzikiej. Największymi producentami są Stany Zjednoczone, Chiny i Brazylia. W 2018 roku produkcja na świecie wyniosła 1147,6 mln ton[5].

Historia

Kukurydza była uprawiana w Meksyku już co najmniej 6,7 tys. lat temu. Kultury starożytnych Majów i Azteków są silnie związane z uprawą kukurydzy. Była ona dla nich bazą materialną, obiektem wierzeń i kultu religijnego. Pierwsze sposoby korzystania z kukurydzy opisał Krzysztof Kolumb, on też podobno nadał jej nazwę „mais”[6]. Po odkryciu Ameryki kukurydza została przywieziona do Australii, Azji, Afryki i Europy. Najwcześniej uprawa kukurydzy skoncentrowała się w Portugalii i Hiszpanii. Na przełomie XVI i XVII wieku dotarła do Szwajcarii, Francji, Włoch, krajów bałkańskich i północnej Europy.

Do Polski to zboże przywieziono z Rumunii lub Węgier w XVIII w.[7]

Morfologia

Pokrój
O wzniesionym, pojedynczym źdźble, wysokości 0,5 do 2,5 m – zależnie od odmiany (w tropikach nawet do 6 m).
Łodyga
W węzłach pełna, międzywęźla wypełnione gąbczastym rdzeniem. W wilgotniejszym klimacie niektóre odmiany w węzłach tworzą przybyszowe korzenie podporowe.
Liście
Skrętoległe, sfalowane, o szerokiej blaszce i krótkim języczku, z wierzchu lekko omszone, pojedynczo wyrastające z węzła.
Kwiaty
Roślina jednopienna i wiatropylna (anemogamia). Kwiatostany kwiatów męskich w postaci wiechy złożonej o długości 10 do 40 cm są osadzone na wierzchołkach źdźbeł. Wiecha składa się z licznych, dwukwiatowych kłosków osadzony parami, spiralnie, na osi kwiatostanowej. W kwiecie trzy pręciki z pylnikami zawierającymi do 2500 ziaren pyłku. Kwiatostany żeńskie osadzone na skróconych pędach bocznych przekształconych w osadki tworzące kolby stojące pojedynczo w pachwinach liści, okryte pochwami liściowymi. Kłoski kolby są dwukwiatowe, z których jeden ma normalnie rozwinięty słupek z bardzo długim znamieniem (nawet do 70 cm), drugi jest szczątkowy, niezdolny do zapłodnienia i tworzenia nasion. Masa kwitnącej kolby waha się od 40 do 500 g.
Owoc
Ziarniak o bardzo zmiennym kształcie i ubarwieniu zależnym od odmiany (patrz zdjęcie). Dojrzałe od koloru białego poprzez żółty, pomarańczowy, brunatny do ciemnofioletowego.
System korzeniowy
Wiązkowy, sięgający od 100 do 200 cm w głąb gleby. Niektóre odmiany wydzielają do gleby substancje zapachowe wabiące maleńkie nicienie, a te zabijają larwy szkodników – stonkę kukurydzianą.
Kwitnąca kolba kukurydzy cukrowej

Systematyka

W obrębie gatunku wyróżnia się cztery podgatunki i bardzo liczne odmiany uprawne i ich grupy.

Podgatunki[8]:

  • Zea mays L. subsp. huehuetenangensis (H. H. Iltis & Doebley) Doebley
  • Zea mays L. subsp. mays
  • Zea mays L. subsp. mexicana (Schrad.) H. H. Iltis
  • Zea mays L. subsp. parviglumis H. H. Iltis & Doebley

Grupy odmian uprawnych[9]:

  • Zea mays L. subsp. mays Grupa Amylacea
  • Zea mays L. subsp. mays Grupa Everta – kukurydza pękająca
  • Zea mays L. subsp. mays Grupa Indentata – kukurydza koński ząb – owoce tworzą ziarna spłaszczone, o wydłużonym kształcie z wgłębieniem na wierzchołku. Zaletą odmiany jest tworzenie bardzo dużej ilości masy zielonej, która w postaci zielonki, kiszonki oraz zmielonego suszu jest bardzo cenną paszą dla bydła i trzody.
  • Zea mays L. subsp. mays Grupa Indurata – kukurydza twarda (kukurydza zwykła) – wyróżnia się odmiany drobno- i gruboziarniste. Ziarna mają gładkie, głównie o barwie żółtopomarańczowej i szklistym przełomie. Ziarno w postaci śrutowanej jest jedną z najcenniejszych pasz dla tuczników. Jednocześnie służy do produkcji mąk i kasz.
  • Zea mays L. subsp. mays Grupa Saccharata – kukurydza cukrowa – Ziarno pomarszczone, wewnątrz szkliste. Najczęściej wykorzystywana jako warzywo do produkcji mrożonek i konserw.
Kolby różnych odmian

Zastosowanie

Podstawowe kierunki wykorzystania kukurydzy[10]:

Wykorzystanie w sztuce kulinarnej i przemyśle spożywczym

Dzbanek syropu kukurydzianego

Kukurydza stanowi istotny składnik kuchni meksykańskiej.

W innych kuchniach, wśród najbardziej znanych potraw z kukurydzy wyróżnić można polentę i mamałygę.

Przykładowe produkty wytwarzane z ziaren kukurydzy, dostępne w handlu:

Wartość odżywcza
Kukurydza, kolby
(100 g)
Wartość energetyczna487 kJ (116 kcal)
Białka3,7 g
Węglowodany23,4 g
Tłuszcze1,5 g
Woda70,9 g
Dane liczbowe na podstawie: [11]
Wartości RDA i AI wyznaczone na podstawie danych Institute of Health[12]
Wartość odżywcza
Olej kukurydziany
(100 g)
Wartość energetyczna3700 kJ (884 kcal)
Białka0 g
Węglowodany0 g
Tłuszcze100 g
Woda0 g
Dane liczbowe na podstawie: [11]
Wartości RDA i AI wyznaczone na podstawie danych Institute of Health[12]

Nasiona kukurydzy zwyczajnej stosowane są także jako popularna przynęta wędkarska przy połowie karpia, amura oraz innych ryb spokojnego żeru[13].

Roślina lecznicza

  • Surowiec zielarski: Znamię kukurydzy – Stigma Maydis, skrobia kukurydziana – Amylum Maydis
  • Działanie: znamiona kukurydzy stosuje się jako lek moczopędny oraz w pewnym stopniu przeciwzapalny i rozkurczowy w przypadku trudności w oddawaniu moczu. W zapaleniu miedniczek nerkowych i pęcherza oraz w obrzękach wywołanych niewydolnością krążenia i nerek. Stosuje się je również jako lek żółciopędny i pomocniczo w zapaleniu wątroby[14]. Skrobia jest stosowana jako środek pomocniczy w produkcji preparatów farmaceutycznych[15].

Znaczenie kulturowe

  • Według mitologii Majów pierwsi ludzie zostali ulepieni przez bogów z ciasta kukurydzianego[16].

Uprawa

Łan kukurydzy

Roślina uprawna – cechuje ją duża wydajność i wartość pokarmowa. W krajach słabo rozwiniętych jest podstawą wyżywienia, w krajach wysoko rozwiniętych – stosowana jest głównie jako pasza dla zwierząt gospodarskich.

Kukurydza jest ciepłolubna do zakiełkowania potrzebuje temperatury powyżej 10 °C, a w kolejnych etapach wegetacji powyżej 16 °C. W temperaturze około 22 °C następuje największy przyrost kukurydzy. W związku z tym idealne warunki dla rozwoju rośliny zapewnia klimat podzwrotnikowy, dobrze adaptuje się również w klimacie umiarkowanym. Pomimo dużych wymagań klimatycznych, kukurydza posiada duże zdolności do przystosowywania się do różnych warunków środowiskowych, uprawiana jest bowiem nawet na relatywnie wysokich szerokościach geograficznych (56°N w Kanadzie i Rosji).

W Europie główne obszary uprawy kukurydzy występują na terenach Ukrainy, Rumunii, Węgier, Francji oraz Serbii. Dzięki bogatemu i głębokiemu systemowi korzeniowemu kukurydza ma niższe wymagania wodne w porównaniu z innymi zbożami. Dobrze radzi sobie w czasie niedoboru wilgoci. Optymalne warunki wilgotnościowe stwarza klimat o rocznych opadach w wysokości 450–600 mm oraz korzystnym ich rozkładzie w czasie wegetacji.

Wymagania glebowe dla kukurydzy nie są wysokie, może być uprawiana na różnych glebach, niemniej preferuje gleby głębokie, ciepłe o dużej pojemności wodnej takie jak czarnoziemy, czarne zimie oraz lessy. Najlepszy odczyn gleby dla kukurydzy to obojętny[7].

Istotne znaczenie dla wielkości plonów ma także gęstość siewu. W przypadku gleb cięższych, zasobnych w wodę i składniki pokarmowe, lepsze plony uzyskuje się przy większej obsadzie roślin. W przypadku gleb lżejszych, gdzie ilość składników pokarmowych jest mniejsza, lepsze plonowanie uzyskuje się przy mniejszej obsadzie roślin[17].

Kukurydza może być uprawiana po sobie, źle reaguje na stanowiska zbierane wcześniej ciężkim sprzętem mechanicznym, ponieważ ziemia jest zbita np. po burakach cukrowych. Zabiegi gleby na wiosnę należy ograniczyć do minimum (jeden przejazd agregatem uprawnym, głębokość 5–7 cm), orka zimowa około 30 cm[18].

Kukurydza bardzo zdecydowanie reaguje na stosowanie uproszczeń w uprawie roli, co objawia się opóźnionymi wschodami, wolniejszym rozwojem aż w końcu mniejszą wysokością i z reguły niższym plonem w porównaniu z uprawą tradycyjną[19].

Możliwości plonowania kukurydzy określa się na 250 kwintali suchego ziarna z hektara[10].

Odmiany kukurydzy różnią się wczesnością dojrzewania. Przyjęto system cyfrowych oznaczeń grup wczesności zwanych liczbami FAO[20]:

  • Do FAO 190 – odmiany bardzo wczesne
  • FAO 200-220 – odmiany wczesne
  • FAO 230-240 – odmiany średnio wczesne
  • FAO 250-290 – odmiany średnio późne
  • FAO 300 i powyżej – odmiany późne

Lista największych producentów kukurydzy na świecie w 2018 roku[5]

Lp.PaństwoIlość (tony)
1 Stany Zjednoczone392.450.840
2 Chiny257.173.900
3 Brazylia82.288.298
4 Argentyna43.462.323
5 Ukraina35.801.050
6 Indonezja30.253.938
7 Indie27.820.000
8 Meksyk27.169.977
9 Rumunia18.663.939
10 Kanada13.884.800
11 Francja12.667.393
12 Południowa Afryka12.510.000
13 Rosja11.419.020
14 Nigeria10.155.027
15 Węgry7.963.217
16 Filipiny7.771.919
17 Etiopia7.360.201
18 Egipt7.300.000
19 Serbia6.964.770
20 Pakistan6.308.897
 Polska3.864.028
Świat1.147.621.938

Produkcja kukurydzy w Polsce

W latach 1961–1974 uprawiano w Polsce kukurydzę na niewielką skalę. Przeciętna produkcja wynosiła 15,5 tysiąca ton. Od roku 1975 (a zwłaszcza od 1988 r.) notuje się dynamiczny wzrost plonów przedzielany okresami względnej stagnacji. W 2012 r. produkcja sięgnęła 4 miliony ton, co czyni kukurydzę jednym z najważniejszych zbóż w Polsce[21]. W Polsce zbiory za rok 2021 wyniosły 7,5 mln ton[22].

Produkcja kukurydzy w Polsce w latach 1961–2012. Źródło – Faostat

Polska posiada dobre warunki do uprawy kukurydzy. Termin siewu kukurydzy przypada na okres od 20 kwietnia do 5 maja. Przy średnich opadach rocznych 500–800 mm, których najwięcej jest w lipcu, warunki wodne są odpowiednie. Wtedy też przypada najintensywniejszy wzrost kukurydzy. W okresie sierpnia i września, kiedy następuje dojrzewanie kukurydzy w naszym klimacie, pogoda jest słoneczna i umiarkowanie ciepła – co sprzyja dojrzewaniu ziarna.        

W Polsce występuje duża różnorodność gleb, które w większości są odpowiednie pod uprawę kukurydzy dlatego można ją spotkać w zasadzie we wszystkich województwach w Polsce. Tylko na glebach ciężkich, zimnych, podmokłych, zbyt suchych, górskich i podgórskich nie jest ona uprawiana[7].

Plony i zbiory kukurydzy w Polsce w 2016 r.[23]

Choroby

Niedobór fosforu, objawy w postaci fioletowych przebarwień na młodych roślinach

U nowoczesnych odmian kukurydzy liście i łodygi pozostają zielone aż do pełnej dojrzałości, dłużej asymilują i mają większą odporność na fuzariozę (przedwczesne zasychanie łodyg i wyleganie)[25].

Przypisy

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2011-01-16] (ang.).
  3. Zea mays, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
  4. K. Felczyński, Kukurydza, Karczoch, Kadr, 29 stycznia 2016.
  5. a b Food and Agriculture Organization of the United Nations, Statistical Database FAOSTAT [dostęp 2020-03-11].
  6. H. Hobhouse, Ziarna zmian. Sześć roślin, które zmieniły oblicze świata., 29 stycznia 2016.
  7. a b c J. Hers, Szczegółowa uprawa roślin, 1979.
  8. Takson: Zea mays. [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN) [on-line]. United States Department of Agriculture. [dostęp 2011-01-16]. (ang.).
  9. Sorting Zea mays. [w:] Multilingual Multiscript Plant Names Database [on-line]. [dostęp 2011-01-16]. (ang.).
  10. a b Jakość, [w:] Tadeusz Michalski, Wymagania jakościowe ziarna kukurydzy w przetwórstwie młynarskim, „Przegląd Zbożowo-Młynarski”, luty 2006.
  11. a b Hanna Kunachowicz; Beata Przygoda; Irena Nadolna; Krystyna Iwanow: Tabele składu i wartości odżywczej żywności. Wyd. wydanie II zmienione. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2017, s. 294.469. ISBN 978-83-200-5311-1.
  12. a b Dietary Reference Intakes Tables and Application. Institute of Health. The National Academies of Sciences, Engineering, and Medicine. (ang.).
  13. Daniel Kurzyński, Wszystko co powinieneś wiedzieć o kukurydzy. -.
  14. Ożarowski A., Jaroniewski W. „Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie”.
  15. Stanisław Kohlmünzer: Farmakognozja: podręcznik dla studentów farmacji. Wyd. V unowocześnione. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2003, s. 669. ISBN 83-200-2846-9.
  16. Praca zbiorowa: Oxford – Wielka Historia Świata. Cywilizacje Europy. Anglia – Słowianie. Cywilizacje Australii i Oceanii. Papuasi. T. 13. Poznań: Polskie Media Amer.Com, 2006, s. 73. ISBN 83-7425-368-1.
  17. Zyta Waraczewska, Siew kukurydzy – co zrobić, aby uzyskać wysoki plon?, [w:] MojaRola.pl [online], KMedia, 27 stycznia 2019 [dostęp 2019-02-17] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-13] (pol.).
  18. Maria Walerowska, Kukurydza w mistrzowskiej uprawie, 29 stycznia 2016.
  19. Andrzej Biskupski, Stanisław Włodek, Jan Pabin, Wpływ zróżnicowanej uprawy roli na wybrane wskaźniki architektury łanu i plonowanie roślin, 2009.
  20. Andrzej Zaliwski, Tadeusz Górski, Prawdopodobieństwo dojrzewania kukurydzy, 29 stycznia 2016.
  21. FAOSTAT. [dostęp 2014-05-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-10)]. (ang.).
  22. Takich zbiorów kukurydzy jeszcze nie było. Wielkopolska zajęła 1 miejscu w rankingu, 26 stycznia 2022 [dostęp 2022-06-19] (pol.).
  23. Główny Urząd Statystyczny / Obszary tematyczne / Rolnictwo. Leśnictwo / Uprawy rolne i ogrodnicze, stat.gov.pl [dostęp 2020-07-09] (pol.).
  24. a b c Zbigniew Borecki, Małgorzata Solenberg (red.), Polskie nazwy chorób roślin uprawnych, wyd. 2, Poznań: Polskie Towarzystwo Fitopatologiczne, 2017, ISBN 978-83-948769-0-6.
  25. Janiak Waldemar, Nowe odmiany kukurydzy 2015, 29 stycznia 2016.

Media użyte na tej stronie

Status iucn3.1 LC pl.svg
Autor: unknown, Licencja: CC BY 2.5
Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of Indonesia.svg
bendera Indonesia
Flag of India.svg
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
Flag of Canada (Pantone).svg
Flag of Canada introduced in 1965, using Pantone colors. This design replaced the Canadian Red Ensign design.
Flag of Ethiopia.svg
Flag of Ethiopia
Niedobór fosforu, objawy.JPG
Autor: Agronom, Licencja: CC BY-SA 3.0
symptoms of phosphorus deficiency, on maize leaves
Koeh-283.jpg
Maize: (a) Lower part of the plant (b) top of plant with male inflorescense (c) middle of plant with female inflorescenses (d) ear/cob: (1) two pollen grains of a male inflorescense (3, 4) female flowers (5) female flowers with stigma (6) fruit bottom view (7) fruit side view (8) fruit cross-section views
Suikermais bloeiende kolf Zea mays.jpg
Autor: Rasbak, Licencja: CC-BY-SA-3.0
(nl: Suikermais bloeiende kolf) Zea mays convar saccharata;
Syrup dispenser at Waffle House (6865205522).jpg
Autor: joeymanley, Licencja: CC BY-SA 2.0
Syrup dispenser at Waffle House
Landwirtschaft um Aunkirchen.JPG
Autor: High Contrast, Licencja: CC BY 3.0 de
Agricultural fields in Bavaria near the village Aunkirchen.
Plony i zbiory kukurydzy w Polsce.jpg
Autor: Stunip, Licencja: CC BY-SA 4.0
Kartogram przedstawiający Plony i zbiory kukurydzy na ziarno z 1 ha w dt w Polsce (2016 r.). Sporządzony na podstawie http://stat.gov.pl/obszary-tematyczne/rolnictwo-lesnictwo/uprawy-rolne-i-ogrodnicze/
Produkcja kukurydzy w Polsce w latach 1961-2012.png
Autor: Jarosław Łukaszewski, Licencja: CC BY-SA 3.0
Produkcja kukurydzy w Polsce w latach 1961-2012