Kultura Daxi
Kultura Daxi (chiń. 大溪文化, Dàxī wénhuà) – chińska kultura neolityczna, rozwijająca się w rejonie środkowego biegu Jangcy od ok. 5000 p.n.e. do ok. 3000 p.n.e. Jej nazwa pochodzi od stanowiska archeologicznego w prowincji Syczuan[1].
Ludność kultury Daxi mieszkała w osadach wyposażonych w spichlerze, niekiedy otoczonych wałem z ubitej ziemi. Podstawę gospodarki rolnej stanowiła uprawa ryżu. Do zabytków materialnych charakterystycznych dla kultury Daxi należą narzędzia z dobrze gładzonego i polerowanego kamienia, sierpy z łupku, pękate dzbany służące do przechowywania zboża i wykorzystywane w celach rytualnych oraz wysokie naczynia ceramiczne na cienkich nóżkach.
Przypisy
- ↑ Daxi Culture Heritage Site. travelchinaguide.com. [dostęp 2010-09-23]. (ang.).
Bibliografia
- Encyklopedia historyczna świata. Tom III. Kraków: Wyd. Opres, 2000, s. 26. ISBN 83-85909-61-3.
Media użyte na tej stronie
Daxi map.svg
Autor: Kanguole, Licencja: CC BY-SA 4.0
Area of the Daxi culture (5000–3300 BC) in central China, based on Liu Li and Chen Xingcan (2012), The Archaeology of China: From the Late Paleolithic to the Early Bronze Age, Cambridge University Press, ISBN 978-0-521-64310-8, p170.
Autor: Kanguole, Licencja: CC BY-SA 4.0
Area of the Daxi culture (5000–3300 BC) in central China, based on Liu Li and Chen Xingcan (2012), The Archaeology of China: From the Late Paleolithic to the Early Bronze Age, Cambridge University Press, ISBN 978-0-521-64310-8, p170.