Kultura ceramiki kreskowej

Kultury archeologiczne Europy Wschodniej w okresie III-IV w. n.e. - kultura ceramiki kreskowej zaznaczona kolorem filetowym i opisana "штрuх. керамuкu"

Kultura ceramiki kreskowej (również kultura ceramiki sztrychowanej) − kultura archeologiczna, istniejąca od I tysiąclecia p.n.e. do III-IV wieku n.e. na terenach wschodniej i północno-zachodniej Litwy, środkowej Białorusi oraz południowo-wschodniej Łotwy. Najważniejsze stanowiska odkryto m.in. w Bratoniszkach, Žalioji, Duksztach, Niewieryszkach, Petrašiūnai, Moškènai i Nurūnai.

Pierwsze osady zakładano w miejscu dawniej istniejących siedlisk. W I tysiącleciu p.n.e. osady zaczęto otaczać umocnieniami (znanych jest ok. 100 osad tego typu).

Nazwa kultury pochodzi od charakterystycznego sposobu ozdabiania naczyń ceramicznych. Podstawowym zajęciem ludności była hodowla bydła. Pierwsze wyroby żelazne pochodzą z VII-VI w. p.n.e. Metalurgia rozwija się prężnie od IV w. p.n.e. Obrządek pogrzebowy to głównie groby ciałopalne popielnicowe i bezpopielnicowe.

Kultura ta nie jest jednoznacznie etnicznie identyfikowana, czasami jest przypisywana ludom bałtyjskim[1] a czasami ugrofińskim.

Przypisy

  1. Okres wpływów kultury prowincjonalno-rzymskiej. Kultury archeologiczne. W: K.Godłowski J.K.Kozłowski: Historia starozytna ziem polskich. Warszawa: PWN, 1985, s. 136. ISBN 83-01-04227-3.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

East europe 3-4cc.png
Autor: Koryakov Yuri, Licencja: CC BY-SA 3.0
Карта балтийских и славянских археологических культур III-IV вв., соседних племён и государств и ареал балтийских гидронимов.