Kultura hamburska

Ostrze hamburskie

Kultura hamburska – kultura archeologiczna paleolitu schyłkowego, która ok. 12 tys. lat temu, jako pierwsza wkroczyła na Niż Środkowoeuropejski.

Wydzielona na podstawie znalezisk na stanowisku Meiendorf(niem.) k. Hamburga^[1]. Jej przedstawiciele prowadzili selektywne polowania na renifery przy użyciu łuku.

Do narzędzi kamiennych charakterystycznych dla tej kultury zaliczamy ostrza z zadziorami, które służyły jako groty strzał i oszczepów oraz przekłuwacze asymetryczne do obróbki kości i rogu. Na ziemiach polskich narzędzia kamienne kultury hamburskiej znajdujemy na Dolnym Śląsku i w Wielkopolsce. Największe stanowisko tej kultury na całym Niżu Środkowoeuropejskim odkryto w miejscowości Myszęcin w woj. lubuskim. Prace archeologiczne prowadził mgr Michał Sip z Fundacji Patrimonium z Poznania.

Zobacz też

• Alfred Rust

Przypisy