Kultura niemeńska

Kultura niemeńska – kultura archeologiczna powstała w okresie mezolitu w VII–IV tysiącleciu p.n.e. na terenach zachodniej Białorusi, południowej Litwy i Mazur (dorzecza Niemna, Wili, Prypeci i Narwi). W tym samym czasie na północ od tych terenów rozwijała się kultura kundajska. W skład inwentarza kulturowego wchodziły postświderskie krzemienne groty lancetowate, drapacze, rylce i siekierki. Kultura niemeńska trwała we wczesnej epoce neolitu (3500–2500 p.n.e.). Wyróżnia się dwie fazy kulturowe: faza I – z ceramiką typu Dubiczaj (Litwa) i Kamień (Białoruś), faza II – z ceramiką typu Dobryj Bor (Białoruś) i Sośnia (Polska).

Neolityczna kultura niemeńska należy do kręgu kultur z ceramiką grzebykowo-dołkową. Charakteryzowała ją gospodarka myśliwsko-rybacko-zbieracka. Tylko w najpóźniejszych zespołach na terenie Białorusi stwierdzono ślady hodowli bydła, świni i konia.

Genezę tej kultury wiąże się z oddziaływaniami kultury dniepro-donieckiej^[1].

Przypisy