Kultura urn domkowych

Europa okresu przedrzymskiego epoki żelaza:

     grupy nordyckie

     kultura jastorfska

     grupa Harpstedt-Nienburger

     plemiona celtyckie

     kultura pomorska

     kultura urn domkowych

     kultura wschodniobałtycka strefy leśnej

     kultura kurhanów zachodniobałtyjskich

     kultura miłogradzka

     grupy estońskie

Kultura urn domkowych – kultura epoki żelaza w Saksonii-Anhalt na przedgórzu Harzu nad dolną Soławą, środkową Łabą po tereny wokół dzisiejszego Magdeburga, istniejąca w okresie pomiędzy IX a V wiekiem z rozkwitem w VII wieku p.n.e.

Urna domkowa z Neukönigsaue

Nazwa kultury pochodzi od charakterystycznego kształtu urn. Ciała po spaleniu chowano w popielnicach w kształcie chat na planie czworoboku lub koła, zazwyczaj z czworobocznym otworem pełniącym rolę drzwi zamykanych przez dopasowaną, glinianą płytkę, umieszczanych bądź bezpośrednio w ziemi bądź w kamiennych grobach skrzynkowych. Poza urnami w grobie umieszczano ceramikę oraz metalową biżuterię. Według niektórych autorów forma grobów skrzynkowych każe uznać kulturę urn domkowych za dość blisko spokrewnioną z kulturą pomorską.

Uważa się, że kultura ta powstała pod wpływem kultur występujących w środkowej Italii.

Literatura

• Hallstattzeit, Die Altertümer im Museum für Vor- und Frühgeschichte, ks. 2, 1999, ​ISBN 3-8053-2566-5​