Kunegunda Luksemburska

Święta
Kunegunda

(c) Mkleine, CC-BY-SA-3.0
Data i miejsce urodzenia	ok. 975 Luksemburg
Data i miejsce śmierci	3 marca 1033 Kaufungen
Czczona przez	Kościół katolicki
Kanonizacja	29 marca 1200 Rzym przez Innocentego III
Wspomnienie	3 marca
Atrybuty	rozżarzony lemiesz, kościół
Patronka	Luksemburga
Szczególne miejsca kultu	Katedra w Bambergu

Kunegunda Luksemburska, Święta Kunegunda (ur. ok. 975 w Luksemburgu, zm. 3 marca 1033 w Kaufungen) – święta katolicka, królowa Niemiec, a następnie cesarzowa Świętego Cesarstwa Rzymskiego, żona cesarza św. Henryka II, córka Zygfryda I, hrabiego Luksemburga, i Jadwigi, córki Ebercharda IV z Nordgau.

Życiorys

Ślub z późniejszym cesarzem Henrykiem (6 maja 973 – 13 lipca 1024), wówczas księciem Bawarii, odbył się w 998 lub 1000 r. Henryk był synem księcia bawarskiego Henryka II Kłótnika i Gizeli, córki Konrada Spokojnego, króla Burgundii. Henryk i Kunegunda nie mieli razem dzieci, ale tworzyli zgodne i szczęśliwe małżeństwo. Żyli razem w ślubach czystości, ale Kunegundy nie ominęło oskarżenie o cudzołóstwo, od którego cesarzowa uwolniła się przez poddanie się sądowi bożemu.

Kunegunda brała aktywny udział w życiu politycznym kraju, wspierała męża w jego działaniach i uczestniczyła w posiedzeniach rady cesarskiej. 14 lutego 1014 r. została koronowana w Rzymie na cesarzową przez papieża Benedykta VIII. Po śmierci męża w 1024 r. została regentką królestwa (razem ze swoim bratem, Henrykiem) i trzymała pieczę nad insygniami koronacyjnymi, które następnie przekazała wybranemu na króla Konradowi II.

Ostatnie lata życia Kunegunda spędziła w ufundowanym przez siebie klasztorze benedyktyńskim w Kaufungen^[1]. Habit mnisi przywdziała w 1025 r. Zmarła tam w 1033 r.^[2]. Została pochowana obok swojego męża w Katedrze w Bambergu.

W bulli papieskiej przywołana jest legenda o tym, jak cesarzowa zasnęła i została przeniesiona do łóżka. Jej dwórka również przysnęła, a od trzymanej w jej dłoni świecy zajęło się łóżko Kunegundy. Ogień obudził cesarzową i jej dwórkę i zniknął, kiedy Kunegunda uczyniła znak krzyża.

Kult

Proces kanonizacyjny Kunegundy Luksemburskiej został wdrożony za pontyfikatu Celestyna III. Została kanonizowana 29 marca 1200 r. przez papieża Innocentego III.

Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim św. Kunegundy obchodzone jest 3 marca.

W ikonografii przedstawiana jest najczęściej z mężem - św. Henrykiem, podczas próby wierności małżeńskiej, często z rozżarzonym lemieszem pługa w ręku. Przedstawia się ją także w habicie zakonnym trzymającą w ręku kościół.

Jest patronką Luksemburga, diecezji Bambergu i Niemiec.

Zobacz też

• Kunegunda - inne postaci o tym imieniu
• modlitwa za wstawiennictwem świętego
• święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
• Św. Kinga

Przypisy

Bibliografia

• Święci na każdy dzień. T. I: Marzec. Kielce: Wydawnictwo Jedność, 2009, s. 14/17. ISBN 978-83-7558-293-2.
• Święta Kunegunda, zakonnica na brewiarz.katolik.pl [dostęp 2010-02-28]

Linki zewnętrzne

• Fabio Arduino, Santa Cunegonda (wł.)