Kurt Angle

Kurt Angle

Kurt Angle w 2014
Imię i nazwisko	Kurt Steven Angle
Data i miejsce urodzenia	9 grudnia 1968 Mount Lebanon, Pensylwania
Kariera profesjonalnego wrestlera
Pseudonimy ringowe	Kurt Angle
Wzrost	178 cm[1]
Masa ciała	109 kg[1]
Zapowiadany z	Pittsburgh[2]
Debiut	1996
Emerytura	2016
Strona domowa

Kurt Angle (ur. 9 grudnia 1968 w Mount Lebanon) – amerykański wrestler i zapaśnik, wielokrotny mistrz w obu dziedzinach.

Zaczął trenować zapasy w liceum. Zdobył wiele mistrzostw amerykańskich i światowych. Zwieńczeniem jego kariery zapaśniczej było zdobycie złotego medalu olimpijskiego w 1996 na letnich igrzyskach olimpijskich w Atlancie. Następnie został dziennikarzem sportowym w lokalnej telewizji w Pittsburgh.

W 1999 po zakończeniu kariery zapaśniczej rozpoczął karierę wrestlera w WWF. Występował w trykocie zapaśniczym i często pokazywał się ze złotym medalem olimpijskim. Od samego początku był kreowany na jednego z najlepszych zawodników. Od 2000 do 2003 czterokrotnie zdobył główne mistrzostwo organizacji. Od 2006 do 2016 walczył w TNA i sześciokrotnie zdobył mistrzostwo TNA World Heavyweight Championship. W 2016 powrócił do WWE (dawne WWF) aby rozpocząć odgrywanie postaci managera generalnego.

Wczesne życie

Urodził się 9 grudnia 1968^[3] w Mount Lebanon w stanie Pensylwania^[4]. Był najmłodszy z całego swojego rodzeństwa - miał siostrę i czterech braci trenujących różne dyscypliny sportowe. Kurt Angle zaczął trenować zapasy w wieku sześciu lat. Nauczył się podstaw tej dyscypliny w domu razem braćmi. Gdy Kurt Angle miał 16 lat jego ojciec zginął w katastrofie budowlanej.

W liceum oprócz zapasów trenował baseball, futbol amerykański i koszykówkę^[5].

Kariera zapaśnicza

Rozpoczynając naukę w liceum Kurt Angle już miał reputację uzdolnionego zapaśnika. Na pierwszym roku był niepokonany. Zakwalifikował się do stanowego turnieju na drugim roku i zdobył trzecie miejsce jako junior. W 1987 wygrał mistrzostwa stanowe w Pensylwanii jako senior. Dzięki swoim umiejętnościom otrzymał stypendium sportowe i został przyjęty na uniwersytet Clarion University of Pennsylvania. Na studiach trenował zapasy w kategorii wagi ciężkiej (od 208 funtów lub 94 kilogramów). Dwukrotnie zdobył mistrzostwo NCAA Division I, w 1990 i 1992; zajął drugie miejsce w 1991, czyli trzykrotnie zdobył tytuł All-American^[5]. Następnie został mistrzem świata w zapasach w 1995^[6].

Latem 1995 bez powodzenia ubiegał się o członkostwo w drużynie futbolu amerykańskiego Pittsburgh Steelers, grającej w National Football League^[7].

W 1996 wziął udział w letnich igrzyskach olimpijskich w Atlancie w stanie Georgia, mimo bolesnej kontuzji szyi, której doznał na zawodach kwalifikacyjnych. W walce o złoty medal zmierzył się z irańskim zapaśnikiem Abbasem Dżadidim, uważanym za faworyta. Ich starcie trwało osiem minut i zakończyło się wynikiem 1 do 1. Kurt Angle wygrał decyzją sędziów. Złoty medal olimpijski był zwieńczeniem jego kariery zapaśniczej. Następnie został dziennikarzem sportowym w lokalnej telewizji w Pittsburgh^[5].

Kariera wrestlerska

Trening

Jego trenerami byli Steve Bradley, Dory Funk Jr. i Tom Prichard. On sam trenował swojego starszego brata, Erica Angle^[1].

26 października 1996 debiutował w Extreme Championship Wrestling (ECW) jako komentator. W październiku 1998 rozpoczął trening wrestlerski w organizacji World Wrestling Federation (WWF)^[5] w ośrodku szkoleniowym Funkin Conservatory, między innymi razem ze Steve’em Corino, Chrisem Danielsem, Devonem Stormem i Testem^[7]. Trzy dni później Kurt Angle wziął udział w swojej pierwszej walce, nieemitowanej w telewizji, przeciwko Christianowi Cage'owi^[5]. On i Steve Bradley zostali przydzieleni do organizacji Power Pro Wrestling w Memphis w stanie Tennessee. Wkrótce rozpoczęli ze sobą rywalizację, która została ogłoszona najbardziej niedocenianym feudem roku przez magazyn Pro Wrestling Illustrated^[7]. Angle był też posiadaczem pasa PPW Heavyweight Championship od 24 lipca do 7 sierpnia 1999 - zdobył go pokonując J.R. Smootha i przegrał go w walce przeciwko Steve'owi Bradleyowi^[8].

World Wrestling Federation (1999 – 2006)

Kurt Angle wykonujący swój finisher Angle lock

Passa zwycięstw (1999 – 2000)

Od kwietnia 1999 występował w organizacji World Wrestling Federation (WWF). Na początku brał udział w walkach nieemitowanych w telewizji podczas dużych gal, a głównie w ramach programów HEAT i Shotgun Saturday Night. Wygrywał większość pojedynków^[7]. Na początku był face’em. Charakterystyczne było dla niego noszenie czerwono-biało-niebieskiego trykotu zapaśniczego (barwy flagi Stanów Zjednoczonych) i repliki swojego złotego medalu olimpijskiego. Debiutował w telewizji 14 listopada 1999 na gali Surivor Series, w walce, w której pokonał Shawna Stasiaka^[5]. Od tego czasu był niepokonany w walkach 1 na 1. Pokonał kolejno: The Godfathera, Gangrela, Marka Henry, Dlo Browna, Vala Venisa, Steve’a Blackmana, Testa, Mideona, Viscerę, Edge’a, Rikishiego, Kane’a, The Rocka, Christiana i ponownie Steve’a Blackmana. 23 stycznia 2000 na gali Royal Rumble Tazz pokonał Kurta Angle i tym samym zakończył jego passę zwycięstw^[7].

Pierwsze tytuły mistrzowskie (2000 – 2001)

8 lutego 2000 Kurt Angle pokonał Vala Venisa w walce o WWF European Championship, a 27 lutego na gali No Way Out pokonał Chrisa Jericho w walce o WWF Intercontinental Championship. W ten sposób stał się pierwszym wrestlerem w historii, który posiadał jednocześnie tytuły Intercontinental i European^[5]. Oba stracił 2 kwietnia 2000 na gali WrestleMania, przegrywając walkę typu Triple Threat przeciwko Chrisowi Jericho, który przejął mistrzostwo European, i Chrisowi Benoit, który przejął mistrzostwo Intercontinental^[7]. Po utracie tytułów Kurt Angle stał się heelem^[5].

30 maja 2000 pokonał Bradshawa w walce kwalifikacyjnej do turnieju King of the Ring. Następnie 19 czerwca 2000 pokonał Buh Buh Ray Dudleya w pierwszej rundzie, a 25 czerwca na gali King of the Ring Chrisa Jericho w ćwierćfinale, Crasha Holly w półfinale i Rikishiego w finale^[9]. 22 października na gali No Mercy pokonał ulubionego przez fanów The Rocka w walce o WWF Championship^[5]. Broniąc pasa pokonał The Undertakera na gali Survivor Series z 19 listopada (z pomocą swojego brata Erica Angle), 2 grudnia na Rebellion wygrał walkę Fatal 4-way przeciwko Rikishiemu, Steve'owi Austinowi i The Rockowi, 10 grudnia na gali Armageddon wygrał walkę typu Hell in a Cell przeciwko The Rockowi, Steve'owi Austinowi, The Undertakerowi, Triple H-owi i Rikishiemu, a 21 stycznia 2001 na gali Royal Rumble pokonał Triple H-a. 25 lutego 2001 na gali No Way Out The Rock pokonał Kurta Angle i odzyskał mistrzostwo^[7].

Inwazja (2001)

Kurt Angle z repliką swojego medalu olimpijskiego

23 marca 2001^[10] WWF wykupiło World Championship Wrestling (WCW), swoją główną konkurencję, za 4,2 miliony dolarów^[11]. Kurt Angle wyzwał Bookera T na pojedynek o mistrzostwo WCW World Heavyweight Championship. 9 lipca Booker T pokonał pretendenta do tytułu. Wkrótce w organizacji rozpoczął się wątek inwazji, zgodnie z którym to Shane McMahon wykupił WCW i z pomocą dawnych zawodników WCW i Extreme Championship Wrestling (ECW) rywalizował ze swoim ojcem, Vince’em McMahonem, o wpływy w WWF^[12]. Kurt Angle należał do drużyny Team WWF i wkrótce stał się jej liderem. 22 lipca na gali WWF Invasion razem ze Steve’em Austinem, The Undertakerem, Kane’em i Chrisem Jericho stoczył pojedynek drużynowy przeciwko Bookerowi T, Diamond Dallas Page'owi, Rhyno, Bubba Ray Dudleyowi i D-Von Dudley. Team WWF przegrali z powodu zdrady Austina, który dołączył do złożonej z „najeźdźców” drużyny The Alliance i wkrótce stał się ich liderem. 26 lipca 2001 Kurt Angle pokonał Bookera T w walce o WCW World Heavyweight Championship. Booker T odzyskał swój pas cztery dni później w walce rewanżowej.

Wkrótce Angle zaczął rywalizować z Steve’em Austinem i wyzwał go do walki o posiadane przez niego mistrzostwo WWF Championship. Pojedynek miał miejsce 19 sierpnia 2001 na gali Summerslam. Austin doprowadził do umyślnej dyskwalifikacji aby zapewnić sobie zachowanie pasa. Następnego dnia w Raw Angle odegrał się - podjechał pod ring ciężarówką z mlekiem i oblał jej zawartością The Alliance w czasie ich segmentu promocyjnego. We wrześniu Austin ukradł złote medale Austina i wyrzucił je do rzeki Detroit. W odpowiedzi Angle porwał Austina i groził mu wyrzuceniem do tej samej rzeki tak długo, aż mistrz zgodził się na jeszcze jedną walkę o mistrzostwo. 10 września Kurt Angle pokonał Roba Van Dama z drużyny The Alliance w walce o WWF Hardcore Championship, ale jeszcze tego samego dnia Van Dam odzyskał mistrzostwo^[7]. 23 września na gali WWF Unforgiven Angle wreszcie pokonał Austina w walce o pas WWF Championship i obronił go pokonując Bookera T dnia 24 września i Shane’a McMahona dnia 1 października. 8 października dzięki nieoczekiwanej zdradzie i interwencji komisarza brandu RAW, Williama Regala, Stone Cold Steve Austin pokonał Kurta Angle i odzyskał mistrzostwo.

22 października 2001 Kurt Angle pokonał Rhyno i przejął mistrzostwo WCW United States Championship. 29 października zaskoczył widownię dołączając do The Alliance. 12 listopada w odcinku Raw stracił swój pas przegrywając pojedynek przeciwko Edge'owi^[7]. Finał wątku inwazji miał miejsce 18 listopada 2001 na gali Survivor Series. W walce 5 na 5 drużyna Team WWF (Chris Jericho, Big Show, Kane, The Rock i The Undertaker) zmierzyła się z drużyną The Alliance (Booker T, Kurt Angle, Rob Van Dam, Shane McMahon i Stone Cold Steve Austin)^[13]. Okazało się, że Angle od początku planował zdradzić swoją drużynę i zniszczyć ją od środka. W trakcie pojedynku uderzył Steve’a Austina i pomógł wygrać drużynie WWF Team. Tak zakończyła się inwazja. Następnego w odcinku Raw Kurt Angle domagał się od firmy i od widzów wdzięczności za uratowanie WWF. Jednak jedyną wdzięczną osobą był zarządca organizacji, Vince McMahon. Obaj stali się heelemi^[7].

Panowania mistrzowskie od 2002 do 2006

Kurt Angle w swoim charakterystycznym trykocie zapaśniczym

W 2002 rywalizował z Triple H-em o pierwszeństwo do walki o mistrzostwo WWF Championship, jednak bezskutecznie. Następnie 25 marca w czasie pierwszego WWF Draftu został przydzielony do brandu SmackDown i rozpoczął rywalizację przeciwko Edge'owi. 19 maja na gali Judgment Day rywale zmierzyli się w starciu, po którym przegrany miał zostać ostrzyżony na łyso. Zwyciężył Edge, w związku z czym Angle został ostrzyżony i już nigdy więcej nie zapuścił włosów. Początkowo ukrywał swoją łysinę peruką i zapaśniczym ochraniaczem na uszy, ale 27 czerwca zrezygnował z tego, przestał się wstydzić braku włosów i ogłosił otwarte wyzwanie. Był gotów zmierzyć się z każdym wrestlerem, z którym jeszcze nigdy nie walczył. Zawodnikiem, który przyjął wyzwanie, był debiutujący w telewizji John Cena. Walka była wyrównana, jednak Angle w końcu zdołał pokonać przeciwnika. Cena chciał podać zwycięzcy dłoń, jednak został zlekceważony, a następnie Angle rzucił wyzwanie The Undertakerowi w kolejnym tygodniu. Ich walka zakończyła się remisem. 21 lipca na gali Vengeance The Rock pokonał ich obu w walce typu Triple Threat o pas Undisputed WWF Championship. Później tego roku utworzył tag team z Chrisem Benoit, choć jednocześnie rywalizowali ze sobą. Razem 20 października na gali No Mercy pokonali Edge’a i Reya Mysterio w walce o pasy WWE Tag Team Championship^[7]. Stracili je 5 listopada kiedy przegrali walkę przeciwko Edge'owi i Reyowi Mysterio^[14]. 15 grudnia dzięki interwencji Brocka Lesnara Angle pokonał Big Showa w walce o pas WWE Championship^[7].

W czasie swojego panowania jako główny mistrz WWE od 2002 do 2003 rywalizował z Brockiem Lesnarem i Chrisem Benoit, a jego nowym managerem został Paul Heyman^[7]. Był też wspierany przez tag team Team Angle (Charlie Haas i Shelton Benjamin)^[15]. 30 marca 2003 na gali WrestleMania 19 Brock Lesnar pokonał go w walce o pas, jednak Angle odzyskał mistrzostwo 27 lipca na gali Vengeance, pokonując Lesnara i Big Showa w walce typu Triple Threat. 16 września Lesnar ponownie przejął mistrzostwo pokonując Angle w trwającym godzinę pojedynku typu Iron Man match^[16].

Ostatni raz Kurt Angle zdobył mistrzostwo w WWE 10 stycznia 2006. Wygrał wtedy Battle Royal o World Heavyweight Championship. Stracił go 2 kwietnia na gali WrestleMania 22, kiedy to on i Randy Orton przegrali walkę typu Triple Threat przeciwko Reyowi Mysterio^[17].

Total Nonstop Action (2006 – 2016)

Od 2006 do 2016 pracował dla organizacji Total Nonstop Action (TNA). W tym czasie sześciokrotnie zdobył mistrzostwo TNA World Heavyweight Championship. Oprócz tego w różnych okresach czasowych pełnił w fabule stanowiska zarządcze. Swoją ostatnią walkę w TNA stoczył 8 marca 2016 - został wtedy pokonany przez Bobby’ego Lashleya^[7].

World Wrestling Federation (od 2016)

1 kwietnia 2017 został wprowadzony do WWE Hall of Fame. Wtedy też ogłoszono, że zostanie managerem generalnym brandu RAW^[18]. W 2017 ogłosił, że Jason Jordan jest jego rodzonym synem^[7]. 20 sierpnia 2018 został zwolniony przez szefową RAW Stephanie McMahon i zastąpiony Baronem Corbinem^[19].

Inne media

Filmografia

Gry komputerowe

Pojawił się w dwudziestu dwóch grach komputerowych o tematyce wrestlingu. Były to w kolejności chronologicznej: WWE Crush Hour (2003, GC, PS2), WWE Day Of Reckoning (2004, GC), WWE Day Of Reckoning 2 (2005, GC), WWE RAW (2002, Xbox, PC), WWE RAW 2 (2003, Xbox), WWE Road To WrestleMania X-8 (2002, GB, GBA), WWE SmackDown! Here Comes The Pain (2003, PS2), WWE SmackDown! Shut Your Mouth (2002, PS2), WWE SmackDown! vs. RAW (2004, PS2), WWE SmackDown! vs. RAW 2006 (2005, PS2, PSP), WWE SmackDown! vs. RAW 2007 (2006, Xbox, Xbox360, PS2, PSP), WWE Survivor Series (2004, GB, GBA), WWE Wrestlemania X-8 (2002, GC), WWE Wrestlemania XIX (2003, GC), WWE Wrestlemania 21 (2005, Xbox), WWF No Mercy (2000, N64), WWF Road To Wrestlemania (2001, GB, GBA), WWF Royal Rumble (2000, DC), WWF SmackDown! 2: Know Your Role (2000, PS), WWF SmackDown! Just Bring It (2001, PS2), TNA iMPACT! (2008, Wii, Xbox360, PS2, PS3), WWE 2K18 (2017, XboxOne, PS4, PC)^[2].

Mistrzostwa i osiągnięcia

Zapasy

• Letnie igrzyska olimpijskie
  • 1996 – złoty medal w stylu wolnym (kat. –100 kg; styl wolny)^[21]
• Międzynarodowa Federacja Zapaśnicza
  • Mistrz Świata w Zapasach w 1995 (kat. –100 kg; styl wolny)
  • Puchar Świata w zapasach
    • miejsce w 1992
    • miejsce w 1995
• National Collegiate Athletic Association
  • NCAA Division I – All-American (1990–1992)
  • NCAA Division I – Mistrz (1990, 1992)
  • NCAA Division I – 2. miejsce (1991)
• USA Wrestling
  • Mistrz Krajowy w Zapasach w 1995 i 1996
  • Mistrz Espoir w Zapasach w 1988
  • Mistrz Juniorów w Zapasach w 1987
• Inne
  • Drugie miejsce w turnieju Yasar Dogu Tournament w 1989 w Turcji
  • Puchar Kanady w 1990
  • Zwycięzca turnieju Krasnoyarsk Tournament w 1993 we Rosji
  • Zwycięzca turnieju Henri Deglane Challenge w 1993 we Francji
  • Drugie miejsce w turnieju Dan Kolov Tournament w 1994 w Bułgarii
  • Zwycięzca turnieju Grand Prix Slovakia w 1995 w Słowacji
  • Zwycięzca turnieju Roger Coulon Tournament champion w 1996 we Francji
• Galerie sławy
  • Southwestern Pennsylvania Hall of Fame
  • Pennsylvania Classic Hall of Fame^[6]

Wrestling

Kurt Angle trzymający pasy mistrzowskie TNA World Heavyweight Championship (z lewej) i IWGP Third Belt Championship (z prawej)

• Inoki Genome Federation
  • IWGP Third Belt Championship (1 raz)
• Power Pro Wrestling
  • PPW Heavyweight Championship (1 raz)
• Total Nonstop Action
  • TNA X Division Championship (1 raz)
  • TNA World Heavyweight Championship (6 razy)
  • TNA World Tag Team Championship (2razy) – z A.J. Stylesem (1 raz) i ze Stingiem (1 raz)
  • TNA Hall of Fame (2013)
• World Wrestling Entertainment
  • WCW United States Championship (1 raz)
  • WWF European Championship (1 raz)
  • WWF Hardcore Championship (1 raz)
  • WWF Intercontinental Championship (1 raz)
  • World Heavyweight Championship (1 raz)
  • WWE Tag Team Championship (1 raz) – z Chrisem Benoit
  • WWF / WWE World Heavyweight Championship (4 razy)
  • Zwycięzca King Of The Ring w 2000^[1]
  • WWE Hall of Fame (2007)
• Pro Wrestling Illustrated
  • Debiutant roku (2000)
  • Feud roku – z Triple H-em (2000), z Brockiem Lesnarem (2003) i z Samoa Joe (2007)
  • Najbardziej inspirujący zawodnik roku (2001)
  • Najbardziej znienawidzony zawodnik roku, najlepszy heel (2000)
  • Najpopularniejszy zawodnik roku, najlepszy face (2003)
  • Powrót roku (2003)
  • Zawodnik roku (2003)
  • Pierwsze miejsce na liście PWI 500 (2001)
• Wrestling Observer Newsletter
  • Najlepsza walka we wrestlingu (2002 – Kurt Angle i Chris Benoit vs. Edge i Rey Mysterio)
  • Najlepszy feud (2003)
  • Najlepszy gimmick (2000)
  • Najlepszy podczas wywiadów (2002)
  • Najlepszy technicznie wrestler (2002)
  • Najlepszy wrestler (2000)
  • Największy progres (2000)
  • Najwybitniejszy wrestler (2001, 2002, 2003)
  • Wrestling Observer Newsletter Hall of Fame (2004)^[1]

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Kurt Angle na WWE.com
• Kurt Angle na Twitterze
• Kurt Angle na Facebooku
• Kurt Angle w bazie danych Internet Movie Database
• Kurt Angle na FIlmwebie
• Profile na Cagematch.net, Wrestlingdata.com, Online World of Wrestling i Internet Wrestling Database

Szablony nawigacyjne związane z artykułem

Impact Wrestling Hall of Fame

2012	Sting
2013	Kurt Angle
2014	Team 3D (Bully Ray i Devon)
2015	Jeff Jarrett Earl Hebner
2016	Gail Kim
2018	Abyss
2020	Ken Shamrock

Posiadacze pasa TNA World Heavyweight Championship

Kurt Angle Sting Samoa Joe Bully Ray Mick Foley A.J. Styles Rob Van Dam Jeff Hardy Mr Anderson James Storm Bobby Roode Austin Aries Magnus Eric Young Bobby Lashley Ethan Carter III Matt Hardy Drew Galloway Lashley Eddie Edwards Alberto El Patrón Eli Drake Austin Aries Pentagón Jr.

Personel WWE

Raw	Zawodnicy AJ Styles Akira Tozawa Angelo Dawkins Austin Theory Bobby Lashley Cedric Alexander Chad Gable Cody Rhodes Damian Priest Dexter Lumis Dolph Ziggler Dominik Mysterio Edge Ezekiel Finn Bálor Gable Steveson Johnny Gargano Kevin Owens Logan Paul Matt Riddle The Miz Montez Ford Mustafa Ali MVP Omos Otis Randy Orton Reggie Rey Mysterio Robert Roode R-Truth Seth "Freakin" Rollins Shelton Benjamin T-Bar Tommaso Ciampa Zawodniczki Alexa Bliss Asuka Bayley Becky Lynch Bianca Belair Carmella Dakota Kai Dana Brooke Doudrop Iyo Sky Nikki A.S.H. Rhea Ripley Tamina
SmackDown	Zawodnicy Angel Ashante "Thee" Adonis Big E Braun Strowman Butch Cruz Del Toro Drew Gulak Drew McIntyre Erik Giovanni Vinci Gunther Happy Corbin Humberto Ivar Jey Uso Jimmy Uso Jinder Mahal Joaquin Wilde Karrion Kross Kofi Kingston LA Knight Ludwig Kaiser Ma.çé Madcap Moss Mån.sôör Rick Boogs Ricochet Ridge Holland Roman Reigns Sami Zayn Santos Escobar Shanky Sheamus Shinsuke Nakamura Solo Sikoa Top Dolla Xavier Woods Zawodniczki Aliyah B-Fab Charlotte Flair Lacey Evans Liv Morgan Naomi Natalya Raquel Rodriguez Ronda Rousey Sasha Banks Shayna Baszler Shotzi Sonya Deville Xia Li Zelina Vega Inni pojawiający się na wizji Maxxine Dupri Paul Heyman Scarlett
NXT	Zawodnicy Andre Chase Apollo Crews Axiom Boa Bodhi Hayward Bron Breakker Brooks Jensen Brutus Creed Cameron Grimes Carmelo Hayes Channing Lorenzo Charlie Dempsey Commander Azeez Damon Kemp Dante Chen Duke Hudson Edris Enofé Elton Prince Grayson Waller Guru Raaj Ikemen Jiro Ilja Dragunov Jagger Reid JD McDonagh Joe Coffey Joe Gacy Josh Briggs Julius Creed Kit Wilson Malik Blade Mark Coffey Nathan Frazer Odyssey Jones Oro Mensah Rip Fowler Roderick Strong Ru Feng Sanga Tony D’Angelo Trick Williams Tyler Bate Veer Mahaan Von Wagner Wes Lee Wolfgang Xyon Quinn Zawodniczki Alba Fyre Amari Miller Arianna Grace Blair Davenport Cora Jade Elektra Lopez Fallon Henley Gigi Dolin Indi Hartwell Ivy Nile Jacy Jayne Katana Chance Kayden Carter Kiana James Lash Legend Mandy Rose Meiko Satomura Nikkita Lyons Roxanne Perez Sarray Sloane Jacobs Tatum Paxley Thea Hail Tiffany Stratton Valentina Feroz Wendy Choo Yulisa León Zoey Stark Inni pojawiający się na wizji Mr. Stone
Wolni agenci	Aleah James Aoife Valkyrie Brock Lesnar Isla Dawn Jinny John Cena Noam Dar Stevie Turner
Performance Center	Zawodnicy Abule Abadi-Fitzgerald Antoine Frazier Beau Morris Bronco Nima Bryson Montana Caleb Balgaard Chukwusom Enekwechi Damaris Griffin Daniel McArthur Gabe Wai Hank Walker Hayden Pittman Houston Miller Isaac Odugbesan Javier Bernal Joe Spivak Kevin Ventura-Cortes Lucien Price Myles Borne Rickssen Opont Roman Macek Tiller Bucktrot Tracy Hancock Zawodniczki AJ Amrhein Alexis Lete Alivia Ash Anna Keefer Ava Raine Breanna Ruggiero Brooklyn Barlow Erica Yan Franki Strefling Gabrielle Dunn Gina DeLucia Giovanna Eburneo Harleigh White Jade Gentile Jakara Jackson Kennedy Cummins Lea Mitchell Monika Klisara Sarah Baer Sol Ruca Tiana Caffey Valerie Loureda Zespół Brian Duncan D-Von Dudley Fit Finlay Johnny Moss Matt Bloom Norman Smiley Robbie Brookside Santana Garrett Sara Amato Sarah Barnett Steve Corino Tara Halaby Terry Taylor
Osobistości telewizyjne	Alicia Taylor Andy Shepherd Booker T Byron Saxton Calvin Knie Christophe Agius Corey Graves Dan Vollmayer Dennis Arnell Funaki Greg Miller Jackie Redmond Jerry Lawler Jerry Soto Jimena Sánchez Jimmy Smith Kayla Braxton Kelly Kincaid Kevin Patrick Marcelo Rodríguez Matt Camp McKenzie Mitchell Megan Morant Michael Cole Mike Rome Moein Al Bastaki Nadir Mohammedi Nathalie Mamo Pat McAfee Peter Rosenberg Quetzalli Bulnes Rob Armstrong Rob Schamberger Ryan Pappolla Sam Roberts Samantha Irvin Sarah Schreiber Scott Stanford Sudu Shah Tim Haber Vic Joseph Wade Barrett
Ambasadorzy	Beth Phoenix Bob Backlund The Boogeyman Brie Bella Eve Torres Goldberg John "Bradshaw" Layfield Maria Menounos Maryse Nikki Bella Ricky Steamboat Sgt. Slaughter Superstar Billy Graham Tatanka Tatsumi Fujinami The Undertaker Titus O’Neil
Producenci i Scenarzyści	Adam Pearce Bruce Prichard Chris Parks Christine Lubrano Drake Maverick Ed Koskey Gabe Sapolsky George Carroll Jamie Noble Jason Jordan Jim Smallman Johnny Russo Jonathan Baeckstrom Kenny Dykstra Michael Hayes Molly Holly Nick Bonnano Petey Williams Ryan Katz Ryan Ward Shane Helms Shawn Daivari Shawn Michaels TJ Wilson
Personel wykonawczy	Craig Stimmel Dan Ventrelle Frank Kimball Frank Riddick Kevin Dunn Maurice F. Edelson Rajan Mehta Road Dogg
Rodzina McMahon	Stephanie McMahon Triple H Vince McMahon

Posiadacze IWGP Heavyweight Championship

Mistrzowie uznawani przez New Japan Pro-Wrestling

Antonio Inoki Tatsumi Fujinami Big Van Vader Salman Hashimikov Riki Choshu The Great Muta/Keiji Mutoh Shinya Hashimoto Nobuhiko Takada Kensuke Sasaki/Power Warrior Masahiro Chono Scott Norton Genichiro Tenryu Kazuyuki Fujita Tadao Yasuda Yuji Nagata Yoshihiro Takayama Hiroyoshi Tenzan Shinsuke Nakamura Bob Sapp Satoshi Kojima Brock Lesnar Hiroshi Tanahashi Manabu Nakanishi Togi Makabe Kazuchika Okada (obecny) A.J. Styles Tetsuya Naito Kenny Omega Hiroshi Tanahashi Jay White

Mistrzowie uznawani przez Inoki Genome Federation

Brock Lesnar Kurt Angle Shinsuke Nakamura

Posiadacze WCW World Heavyweight Championship

WCW	Ric Flair Lex Luger Sting Big Van Vader Ron Simmons Hulk Hogan The Giant Randy Savage Goldberg Kevin Nash Diamond Dallas Page Bret Hart Chris Benoit Sid Vicious Jeff Jarrett David Arquette Booker T Vince Russo Scott Steiner
WWF	Booker T Kurt Angle The Rock Chris Jericho

Posiadacze World Heavyweight Championship (WWE)

2002–2009	Triple H Shawn Michaels Goldberg Chris Benoit Randy Orton Batista Kurt Angle Rey Mysterio King Booker The Undertaker Edge The Great Khali CM Punk Chris Jericho John Cena Jeff Hardy
2010–2013	Jack Swagger Kane Dolph Ziggler Christian Mark Henry Big Show Daniel Bryan Sheamus Alberto Del Rio

Posiadacze WWE Championship

1963–1970	Buddy Rogers Bruno Sammartino
1970–1979	Ivan Koloff Pedro Morales Stan Stasiak Superstar Billy Graham Bob Backlund
1980–1989	The Iron Sheik Hulk Hogan André the Giant Randy Savage
1990–1999	The Ultimate Warrior Sgt. Slaughter The Undertaker Ric Flair Bret Hart Yokozuna Diesel Shawn Michaels Sycho Sid Stone Cold Steve Austin Kane The Rock Mankind Triple H Mr. McMahon Big Show
2000–2009	Kurt Angle Chris Jericho Brock Lesnar Eddie Guerrero John "Bradshaw" Layfield John Cena Edge Rob Van Dam Randy Orton Jeff Hardy Batista Sheamus
2010–2019	The Miz CM Punk Rey Mysterio Alberto Del Rio Daniel Bryan Seth Rollins Roman Reigns (obecny) Dean Ambrose AJ Styles Bray Wyatt Jinder Mahal Kofi Kingston
2020–2029	Drew McIntyre Bobby Lashley Big E

Posiadacze WWE European Championship

1997–1999	The British Bulldog Shawn Michaels Triple H Owen Hart D’Lo Brown X-Pac Shane McMahon Mideon Jeff Jarrett Mark Henry Val Venis
2000–2002	Kurt Angle Chris Jericho Eddie Guerrero Perry Saturn Al Snow William Regal Crash Holly Test Matt Hardy The Hurricane Bradshaw Christian Diamond Dallas Page Spike Dudley Jeff Hardy Rob Van Dam

Posiadacze WWE Hardcore Championship

1998–1999

Mankind Big Boss Man Road Dogg Hardcore Holly Billy Gunn Al Snow The British Bulldog

2000–2002

Test Crash Holly Pete Gas Tazz Viscera Funaki Rodney Joey Abs Thrasher Perry Saturn Matt Hardy Godfather's Ho Gerald Brisco Pat Patterson Steve Blackman Shane McMahon Raven Big Show K-Kwik Rhyno Kane Chris Jericho Mike Awesome Jeff Hardy Rob Van Dam Kurt Angle The Undertaker Maven Goldust Spike Dudley The Hurricane Mighty Molly Christian Bubba Ray Dudley William Regal Tommy Dreamer Stevie Richards Shawn Stasiak Justin Credible Booker T Trish Stratus Terri Bradshaw Christopher Nowinski Johnny Stamboli

Posiadacze WWE Intercontinental Championship

1979	Pat Patterson
1980–1989	Ken Patera Pedro Morales Don Muraco Tito Santana Greg Valentine Randy Savage Ricky Steamboat The Honky Tonk Man The Ultimate Warrior Rick Rude
1990–1999	Mr. Perfect The Texas Tornado Bret Hart The Mountie Roddy Piper The British Bulldog Shawn Michaels Marty Jannetty Razor Ramon Diesel Jeff Jarrett Dean Douglas Goldust Ahmed Johnson Marc Mero Hunter Hearst Helmsley/Triple H Rocky Maivia/The Rock Owen Hart Stone Cold Steve Austin Ken Shamrock Val Venis Road Dogg The Godfather Edge D’Lo Brown Chyna Chris Jericho
2000–2009	Kurt Angle Chris Benoit Rikishi Eddie Guerrero Billy Gunn Jeff Hardy Kane Albert Lance Storm Christian Test William Regal Rob Van Dam Booker T Randy Orton Shelton Benjamin Carlito Ric Flair Johnny Nitro/John Morrison Umaga Santino Marella Kofi Kingston CM Punk John "Bradshaw" Layfield Rey Mysterio Drew McIntyre
2010–2019	Dolph Ziggler Wade Barrett/Bad News Barrett Ezekiel Jackson Cody Rhodes Big Show The Miz Curtis Axel Big E Langston/Big E Luke Harper Daniel Bryan Ryback Kevin Owens Dean Ambrose Zack Ryder Roman Reigns Seth Rollins Bobby Lashley Finn Bálor Shinsuke/King Nakamura
2020–2029	Braun Strowman Sami Zayn AJ Styles Apollo Crews Ricochet Gunther (obecny)

Posiadacze WWE Raw Tag Team Championship

2002–2009	Kurt Angle i Chris Benoit Edge i Rey Mysterio Los Guerreros (Eddie Guerrero i Chavo Guerrero) Team Angle/The World's Greatest Tag Team (Shelton Benjamin i Charlie Haas) Eddie Guerrero i Tajiri The Basham Brothers (Doug Basham i Danny Basham) Too Cool (Rikishi i Scotty 2 Hotty) Charlie Haas i Rico The Dudley Boyz (Bubba Ray Dudley i D-Von Dudley) Billy Kidman i Paul London Kenzō Suzuki i René Duprée Rob Van Dam i Rey Mysterio Rey Mysterio i Eddie Guerrero MNM (Joey Mercury i Johnny Nitro) The Legion of Doom (Animal i Heidenrich) Batista i Rey Mysterio Paul London i Brian Kendrick Deuce 'n Domino Montel Vontavious Porter i Matt Hardy John Morrison i The Miz Curt Hawkins i Zack Ryder The Colóns (Carlito i Primo) Edge i Chris Jericho Jeri-Show (Chris Jericho i Big Show) D-Generation X (Triple H i Shawn Michaels)
2010–2019	ShoMiz (Big Show i The Miz) The Hart Dynasty (David Hart Smith i Tyson Kidd) Drew McIntyre i Cody Rhodes The Nexus (John Cena i David Otunga) The Nexus/The Corre (Heath Slater i Justin Gabriel) Santino Marella i Vladimir Kozlov John Cena i The Miz Big Show i Kane The Nexus (Michael McGillicutty i David Otunga) Air Boom (Kofi Kingston i Evan Bourne) Primo & Epico Kofi Kingston i R-Truth Team Hell No (Kane i Daniel Bryan) The Shield (Seth Rollins i Roman Reigns) Cody Rhodes/Stardust i Goldust The New Age Outlaws (Road Dogg i Billy Gunn) The Usos (Jimmy Uso i Jey Uso) (obecni) The Miz i Damien Mizdow Tyson Kidd i Cesaro The New Day (Big E, Kofi Kingston i Xavier Woods) The Prime Time Players (Darren Young i Titus O’Neil) Cesaro i Sheamus Luke Gallows i Karl Anderson The Hardy Boyz (Jeff Hardy i Matt Hardy) Dean Ambrose i Seth Rollins Jason Jordan i Seth Rollins Braun Strowman i Nicholas Bray Wyatt i Matt Hardy The B-Team (Bo Dallas i Curtis Axel) Dolph Ziggler i Drew McIntyre AOP (Akam i Rezar) Bobby Roode i Chad Gable The Revival (Dash Wilder i Scott Dawson) Braun Strowman i Seth Rollins Dolph Ziggler i Robert Roode The Viking Raiders (Erik i Ivar)
2020–2029	Buddy Murphy i Seth Rollins The New Day (Kofi Kingston i Xavier Woods) The Hurt Business (Cedric Alexander i Shelton Benjamin) AJ Styles i Omos RK-Bro (Randy Orton i Riddle) Alpha Academy (Chad Gable i Otis)

Posiadacze WWE United States Championship

NWA	Harley Race Johnny Valentine Terry Funk Paul Jones Blackjack Mulligan Bobo Brazil Ric Flair Ricky Steamboat Mr. Wrestling Jimmy Snuka Roddy Piper Wahoo McDaniel Sgt. Slaughter Greg Valentine Dick Slater Magnum T.A. Tully Blanchard Nikita Koloff Lex Luger Dusty Rhodes Barry Windham Michael Hayes
WCW	Stan Hansen Sting Rick Rude Dustin Rhodes Steve Austin Jim Duggan Big Van Vader Kensuke Sasaki One Man Gang Konnan Eddie Guerrero Dean Malenko Jeff Jarrett Steve McMichael Curt Hennig Diamond Dallas Page Raven Goldberg Bret Hart Scott Hall Scott Steiner David Flair Chris Benoit Sid Vicious Lance Storm Gen. Rection Shane Douglas Rick Steiner
WWE	Booker T Chris Kanyon Tajiri Rhyno Kurt Angle Edge Big Show John Cena Carlito Caribbean Cool Orlando Jordan John "Bradshaw" Layfield Bobby Lashley (obecny) Finlay Mr. Kennedy Montel Vontavious Porter Matt Hardy Shelton Benjamin Kofi Kingston The Miz R-Truth Daniel Bryan Sheamus Dolph Ziggler Zack Ryder Jack Swagger Santino Marella Antonio Cesaro Dean Ambrose Rusev Seth Rollins Alberto Del Rio Kalisto Roman Reigns Chris Jericho Kevin Owens A.J. Styles Baron Corbin Bobby Roode Randy Orton Jinder Mahal Jeff Hardy Shinsuke Nakamura Samoa Joe Rey Mysterio Ricochet Andrade Apollo Crews Riddle Damian Priest Finn Bálor Theory

WWE Hall of Fame

Lata 1990 – 1999

1993	André the Giant
1994	Arnold Skaaland Bobo Brazil Buddy Rogers Chief Jay Strongbow Freddie Blassie James Dudley
1995	Bobo Brazil George Steele Ivan Putski The Fabulous Moolah The Grand Wizard Pedro Morales
1996	Mikel Scicluna Lou Albano Jimmy Snuka Johnny Rodz Killer Kowalski Pat Patterson Vincent J. McMahon The Valiant Brothers (Jimmy Valiant, Johnny Valiant)

Lata 2000 – 2009

2004	Big John Studd Don Muraco Greg Valentine Harley Race Jesse Ventura Junkyard Dog Sgt. Slaughter Billy Graham Tito Santana Bobby Heenan Pete Rose
2005	Hulk Hogan Roddy Piper Bob Orton Jimmy Hart Paul Orndorff Nikolai Volkoff The Iron Sheik
2006	Bret Hart Eddie Guerrero Gene Okerlund Sherri Martel Verne Gagne Tony Atlas The Blackjacks (Blackjack Mulligan, Blackjack Lanza) William Perry
2007	Dusty Rhodes Mr. Perfect Jerry Lawler Nick Bockwinkel Mr. Fuji The Sheik Jim Ross The Wild Samoans (Afa, Sika)
2008	Ric Flair Peter Maivia Rocky Johnson Mae Young Eddie Graham Gordon Solie The Brisco Brothers (Jack Brisco, Gerald Brisco)
2009	Steve Austin Ricky Steamboat Bill Watts Howard Finkel Koko B. Ware The Funks (Terry Funk, Dory Funk Jr.) The Von Erichs (Fritz Von Erich, Kevin Von Erich, David Von Erich, Kerry Von Erich, Mike Von Erich, Chris Von Erich)

Lata 2010 – 2019

2010	Ted DiBiase Antonio Inoki Wendi Richter Maurice Vachon Gorgeous George Stu Hart Bob Uecker
2011	Shawn Michaels Jim Duggan Bob Armstrong Sunny Abdullah the Butcher The Road Warriors (Road Warrior Hawk, Road Warrior Animal, Paul Ellering) Drew Carey
2012	Mil Máscaras Edge Ron Simmons Yokozuna The Four Horsemen (Ric Flair, Barry Windham, Arn Anderson, Tully Blanchard, James J. Dillon) Mike Tyson
2013	Mick Foley Bob Backlund Trish Stratus Bruno Sammartino Booker T Donald Trump
2014	The Ultimate Warrior Jake Roberts Lita Paul Bearer Carlos Colón Razor Ramon Mr. T
2015	Randy Savage Rikishi Alundra Blayze Larry Zbyszko Tatsumi Fujinami Kevin Nash The Bushwhackers (Luke Williams, Butch Miller) Arnold Schwarzenegger Connor „The Crusher” Michalek
2016	Sting The Godfather Big Boss Man Jacqueline Stan Hansen The Fabulous Freebirds (Michael Hayes, Terry Gordy, Buddy Roberts, Jimmy Garvin) Snoop Dogg Joan Lunden Mildred Burke Frank Gotch George Hackenschmidt Ed Lewis Pat O’Connor Lou Thesz Art Thomas
2017	Kurt Angle Theodore Long Diamond Dallas Page Beth Phoenix Rick Rude The Rock 'n' Roll Express (Ricky Morton, Robert Gibson) Eric LeGrand Martin Burns June Byers Haystacks Calhoun Judy Grable Dr. Jerry Graham Luther Lindsay Toots Mondt Rikidōzan Bearcat Wright
2018	Goldberg Ivory Jeff Jarrett Hillbilly Jim Mark Henry The Dudley Boyz (Bubba Ray Dudley, D-Von Dudley) Kid Rock Jarrius "JJ" Robertson Boris Malenko Lord Alfred Hayes Rufus R. Jones Jim Londos Cora Combs Stan Stasiak Hiro Matsuda Sputnik Monroe Dara Singh El Santo
2019	The Honky Tonk Man Torrie Wilson Brutus Beefcake D-Generation X (Shawn Michaels, Triple H, Chyna, Billy Gunn, Road Dogg, X-pac) Harlem Heat (Stevie Ray, Booker T) The Hart Foundation (Bret Hart, Jim Neidhart) Sue Aitchison Wahoo McDaniel Buddy Rose S.D. Jones Luna Vachon Bruiser Brody Joseph Cohen Toru Tanaka Hisashi Shinma Primo Carnera Jim Barnett

Lata 2020 – 2029

2020	John "Bradshaw" Layfield The British Bulldog Jushin Thunder Liger New World Order ("Hollywood" Hulk Hogan, Kevin Nash, Scott Hall, Sean Waltman) The Bella Twins (Nikki Bella, Brie Bella) William Shatner Titus O’Neil Ray Stevens Brickhouse Brown Steve Williams Baron Michele Leone Gary Hart
2021	Molly Holly Eric Bischoff Kane The Great Khali Rob Van Dam Ozzy Osbourne Rich Hering Dick the Bruiser Pez Whatley Buzz Sawyer Ethel Johnson Paul Boesch

Zapaśnicy USA na igrzyskach olimpijskich – Atlanta 1996

styl klasyczny	Mujaahid Maynard Brandon Paulson Dennis Hall David Zuniga Rodney Smith Gordy Morgan Dan Henderson Derrick Waldroup Jason Gleasman Matt Ghaffari
styl wolny	Rob Eiter Lou Rosselli Kendall Cross Tom Brands Townsend Saunders Kenny Monday Les Gutches Melvin Douglas Kurt Angle Bruce Baumgartner

Posiadacze Grand Slam i Triple Crown Championship

Grand Slam Championship

WWE mężczyźni Shawn Michaels Triple H Kane Chris Jericho Kurt Angle Eddie Guerrero Edge Rob Van Dam Booker T Jeff Hardy John "Bradshaw" Layfield Christian Big Show The Miz Daniel Bryan Dean Ambrose Roman Reigns Randy Orton Seth Rollins Kofi Kingston Rey Mysterio AJ Styles kobiety Bayley Asuka Sasha Banks Charlotte Flair TNA A.J. Styles Abyss Samoa Joe Eric Young IWA Chicano FCW Seth Rollins Richie Steamboat

Triple Crown Championship

WWE mężczyźni Pedro Morales Bret Hart Diesel Shawn Michaels Stone Cold Steve Austin The Rock Triple H Kane Chris Jericho Kurt Angle Eddie Guerrero Chris Benoit Ric Flair Edge Rob Van Dam Booker T Randy Orton Jeff Hardy CM Punk John "Bradshaw" Layfield Rey Mysterio Dolph Ziggler Christian Big Show The Miz Daniel Bryan Dean Ambrose Roman Reigns Seth Rollins Kofi Kingston Drew McIntyre AJ Styles Big E kobiety Bayley Alexa Bliss Asuka Sasha Banks Charlotte Flair tag teamy The Revival (Scott Dawson i Dash Wilder) The Street Profits (Angelo Dawkins i Montez Ford) NXT Johnny Gargano Adam Cole NXT UK Tyler Bate WCW Ric Flair Lex Luger Sting Diamond Dallas Page Goldberg Bret Hart Chris Benoit Scott Steiner Booker T TNA A.J. Styles Kurt Angle Samoa Joe Abyss Austin Aries Chris Sabin Eric Young RoH Eddie Edwards Roderick Strong ECW Johnny Hotbody Mikey Whipwreck Taz OVW Brent Albright CM Punk Idol Stevens Cody Runnels Mike Mondo Rob Terry Cliff Compton Jamin Olivencia Flash Flanagan Elijah Burke CZW Justice Pain Ruckus Drake Younger Drew Gulak Devon Moore Sozio BLK Jeez FIP Erick Stevens AAW Jimmy Jacobs Michael Elgin

Zwycięzcy King of the Ring

Don Muraco (1985) Harley Race (1986) Randy Savage (1987) "The Million Dollar Man" Ted DiBiase (1988) Tito Santana (1989) Bret Hart (1991 & 1993) Owen Hart (1994) Mabel (1995) Stone Cold Steve Austin (1996) Triple H (1997) Ken Shamrock (1998) Billy Gunn (1999) Kurt Angle (2000) Edge (2001) Brock Lesnar (2002) Booker T (2006) William Regal (2008) Sheamus (2010) Bad News Barrett (2015) Baron Corbin (2019) Xavier Woods (2021)