Kurt Zeitzler
 Kurt Zeitzler | |
| Generaloberst | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 25 września 1963 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1915–1944 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska | szef sztabu OKH |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    _25Jahre_BAR.svg){kind=small}   | |
Kurt Zeitzler (ur. 9 czerwca 1895 w Cossmar koło Luckau, zm. 25 września 1963 w Hohenasschau w Górnej Bawarii[1]) – niemiecki wojskowy, w latach 1942-1944 pełnił funkcję szefa sztabu generalnego wojsk lądowych.
Kariera wojskowa
W czasie I wojny światowej dowodził pułkiem piechoty. Po jej zakończeniu kontynuował karierę w Reichswehrze. Wyrobił sobie opinię zdolnego oficera sztabowego i eksperta broni zmechanizowanej. Za III Rzeszy otrzymał szereg odpowiedzialnych stanowisk. W latach 1937-1938 jako podpułkownik pracował w Naczelnym Dowództwie Sił Zbrojnych. Podczas Kampanii wrześniowej był szefem sztabu armii pancernej von Kleista. Od marca 1940 r. do kwietnia 1942 r. sprawował funkcję szefa sztabu 1 Grupy Pancernej. W lutym 1942 awansowany do stopnia generała majora. Następnie, od kwietnia do września 1942 był szefem sztabu Grupy Armii D pod dowództwem Gerda von Rundstedta na zachodzie Europy. Po serii sukcesów 22 września 1942 został mianowany przez Adolfa Hitlera szefem sztabu generalnego armii lądowej i generałem piechoty (z pominięciem stopnia generała porucznika). Funkcję przejął od Franza Haldera. Na jesieni 1942 r. Zeitzler namawiał Hitlera do wycofania 6 Armii Friedricha Paulusa spod Stalingradu. Hitler odmówił, lecz po kapitulacji 6 Armii Zeitzlerowi udało się go przekonać do strategicznych odwrotów spod Moskwy i Leningradu. Niepowodzenie niemieckiej ofensywy w Łuku Kurskim w lipcu 1943 r. oraz klęska krymska zniechęciły Zeitzlera, który kilkakrotnie próbował złożyć dymisję. 30 stycznia 1944 wraz z gen. Jodlem awansowany na generała pułkownika. Na początku lipca 1944 z powodu przebytego udaru mózgu udał się na urlop zdrowotny. 20 lipca 1944 r. zdymisjonowany. W styczniu 1945 r. Adolf Hitler zwolnił go z armii i pozbawił prawa noszenia munduru. Zeitzler zmarł 25 września 1963 r. w Hohenasschau.
Odznaczenia
- Krzyż Żelazny II Klasy (1914)[2]
- Krzyż Żelazny I Klasy (1914)[2]
- Czarna Odznaka za Rany (1918)[2]
- Krzyż Honorowy dla Walczących na Froncie[2]
- Odznaka za Służbę Wojskową w Heer[2]
- IV Klasy
- III Klasy
- II Klasy
- I Klasy
- Szpanga Krzyża Żelaznego II Klasy[2]
- Szpanga Krzyża Żelaznego I Klasy[2]
- Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (18 maja 1941)[2]
- Order Krzyża Wolności I Klasy (18 grudnia 1943)[2]
Przypisy
Bibliografia
- Mathias Uhl, Henrik Eberle: Teczka Hitlera. Warszawa: Świat Książki, 2005. ISBN 978-83-247-1636-4. (pol.).
Linki zewnętrzne
- biografia Kurta Zeitzlera (ang.)
Media użyte na tej stronie
Standarte seiner Majestät des Deutschen Kaisers
„Die Standarte, 4 m im Quadrat, besteht aus goldgelber Seide und zeigt das eiserne Kreuz, belegt mit dem kleineren Wappen Sr. Majestät. In den Winkeln des Kreuzes erscheinen je eine Kaiserkrone und drei rotbewehrte, schwarze Adler. Auf dem Kreuz steht "GO TT MIT UNS 18 70". Sobald Se. Majestät sich an Bord eines Schiffes begibt, wird die Kaiserstandarte am Topp des Grossmastes gehisst und alle anderen Kommando- und Unterscheidungszeichen gestrichen“.(Ströhl: Deutsche Wappenrolle, S. 80)
.png){kind=link}
.svg)
Insignia of the German Armed Forces in WWII.
Baretka: Krzyż Żelazny I Klasy (1914) z okuciem ponownego nadania 1939 (III Rzesza).
Baretka: Krzyż Żelazny II Klasy (1914) z okuciem ponownego nadania 1939 (III Rzesza).
Kurt Zeitzler, niemiecki generał piechoty. Fotografia portretowa.
Baretka: Order Krzyża Wolności (Finlandia) – 1. Klasa z Gwiazdą – wariant wojenny.
Autor: F l a n k e r, Licencja: CC BY 3.0
Rang insignia of the German Wehrmacht until 1945; here: shoulder board Heer (Army).
- Rank: – Generaloberst (en: Colonel general) OF-9
- Basic colour: to all service branches — “deep red”.
Baretka: Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (III Rzesza).
Autor: Mboro, Licencja: CC BY 3.0
Umowna baretka: Odznaka za Rany (Verwundetenabzeichen) – Czarna (1918) – Cesarstwo Niemieckie.
Umowna baretka: Odznaka za Długoletnią Służbę w Wehrmachcie (25 lat) – wersja Armii i Kriegsmarine (Wehrmacht-Dienstauszeichnung – Heer und Kriegsmarine) – III Rzesza
– połączone baretki Złotego Krzyża (I Klasy za 25 lat) i Złotego Medalu (III Klasy za 12 lat).
Baretka: "Krzyż Honoru za Wojnę 1914/1918" (Niemcy, III Rzesza) – dla Frontowców (z mieczami).