Kurumi Nara
_(27304786322).jpg) | |
| Państwo |  Japonia |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 30 grudnia 1991 Osaka |
| Wzrost | 158 cm |
| Masa ciała | 53 kg |
| Gra | praworęczna |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 1 WTA, 6 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 32 (18 sierpnia 2014) |
| Australian Open | 3R (2014) |
| Roland Garros | 2R (2014–2017, 2019) |
| Wimbledon | 2R (2010, 2014–2016) |
| US Open | 3R (2013, 2017) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 0 WTA, 3 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 109 (2 maja 2016) |
| Australian Open | 1R (2015–2017) |
| Roland Garros | 1R (2014–2017) |
| Wimbledon | 2R (2015) |
| US Open | 1R (2014, 2016) |
Kurumi Nara (jap. 奈良くるみ Nara Kurumi; ur. 30 grudnia 1991 w Minō, w prefekturze Osaka) – japońska tenisistka.
Kariera tenisowa
W 2008 r. doszła do III rundy juniorskiego US Open, w której przegrała z francuską tenisistką, Kristiną Mladenovic 2:6, 6:4, 7:6.
W wielkoszlemowym turnieju seniorskim zadebiutowała w 2010 r., we French Open, gdzie do głównego turnieju przebiła się z kwalifikacji, pokonując w ostatniej rundzie Rumunkę Monicę Niculescu 4:6, 7:6, 10:8. Mecz trwał 4 godziny 42 minuty i był najdłuższym meczem w historii turniejów wielkoszlemowych, którego stawką był awans do turnieju głównego. W pierwszej rundzie przegrała z Hiszpanką Arantxą Parra Santonją 6:2, 6:2. Tego samego roku zakwalifikowała się do Wimbledonu, gdzie wygrała swój pierwszy mecz w karierze, w turnieju głównym, pokonując Kolumbijkę Marianę Duque Marino 6:4, 6:2.
Ma na swoim koncie także pięć zwycięstw singlowych i trzy deblowe w turniejach ITF.
W lutym 2014 triumfowała w zawodach cyklu WTA Tour w Rio de Janeiro. W finale pokonała Czeszkę Klárę Zakopalovą wynikiem 6:1, 4:6, 6:1.
Finały turniejów WTA
| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| 2009 – 2020 | |
| WTA Premier Mandatory | |
| WTA Premier 5 | |
| WTA Premier | |
| WTA International Series | |
| WTA 125K series (2012–2020) | |
Gra pojedyncza 2 (1–1)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 23 lutego 2014 | Rio de Janeiro | Ceglana |  Klára Zakopalová | 6:1, 4:6, 6:1 |
| Finalistka | 1. | 3 sierpnia 2014 | Waszyngton | Twarda |  Swietłana Kuzniecowa | 3:6, 6:4, 4:6 |
Gra podwójna 2 (0–2)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 3 sierpnia 2014 | Waszyngton | Twarda | Hiroko Kuwata | Shūko Aoyama Gabriela Dabrowski | 1:6, 2:6 |
| Finalistka | 2. | 19 września 2015 | Tokio | Twarda | Misaki Doi |  Chan Hao-ching Chan Yung-jan | 1:6, 2:6 |
Wygrane turnieje rangi ITF
| turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 75/80 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 50/60 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedyncza
| Data | Turniej | Kat. | ($) | Naw. | Finalistka | Wynik | |
| 1. | 26/10/2008 | Hamanako | ITF | 25 000 | dywanowa | Chinami Ogi | 6:2, 6:3 |
| 2. | 02/08/2009 | Obihiro | ITF | 25 000 | dywanowa | Junri Namigata | 7:6, 4:6, 6:4 |
| 3. | 25/07/2010 |  Lexington | ITF | 50 000 | twarda | Stéphanie Dubois | 6:4, 6:4 |
| 4. | 06/11/2011 | Grapevine | ITF | 50 000 | twarda |  Sesił Karatanczewa | 1:6, 6:0, 6:3 |
| 5. | 21/07/2013 | Portland | ITF | 50 000 | twarda | Alison Riske | 3:6, 6:3, 6:3 |
| 5. | 06/05/2018 | Gifu | ITF | 80 000 | twarda | Moyuka Uchijima | 6:2, 7:6(4) |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
Gra podwójna (1)
| Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
| Finalistka | 2007 |  Wimbledon | Trawiasta | Misaki Doi | A. Pawluczenkowa Urszula Radwańska | 4:6, 6:2, 7-10 |
Bibliografia
- Profil na stronie WTA (ang.). Women’s Tennis Association. [dostęp 30 sierpnia 2013].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 30 sierpnia 2013].
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King (ang.). Billie Jean King Cup. [dostęp 30 sierpnia 2013].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Chinese Taipei Olympic Flag. According to the official website of Chinese Taipei Olympic Committee, Blue Sky(circle) & White Sun(triangles) above the Olympic rings is neither the National Emblem of the Republic of China, nor the Party Emblem of Kuomintang (KMT), but a design in between, where the triangles do not extend to the edge of the blue circle, as registered at International Olympic Committee in 1981 and digitally rendered in 2013. Besides, the blue outline of the five-petaled plum blossom is broader than the red one. Moreover, the CMYK code of the blue one and the Blue Sky & White Sun is "C100-M100-Y0-K0", and different from the Olympic rings (C100-M25-Y0-K0). Note that it's the only version recognized by IOC.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
