Kusu (myszy)

Kusu
Arvicanthis[1]
Lesson, 1842[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – kusu nilowy (A. niloticus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

myszowate

Podrodzina

myszy

Plemię

Arvicanthini

Rodzaj

kusu

Typ nomenklatoryczny

Lemmus niloticus É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1803

Synonimy
Gatunki

zobacz opis w tekście

Kusu[4] (Arvicanthis) – rodzaj ssaka z podrodziny myszy (Murinae) w rodzinie myszowatych (Muridae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce[5][6][7].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 115–188 mm, długość ogona 88–159 mm, długość ucha 13–24 mm, długość tylnej stopy 22–38 mm; masa ciała 48–180 g[6].

Systematyka

Etymologia

  • Arvicanthis: rodzaj Arvicola Lacépède, 1799 (karczownik); łac. acanthis „kręgosłup”[8].
  • Isomys: gr. ισος isos „jednakowy, podobny”; μυς mus, μυος muos „mysz”[9]. Gatunek typowy: Mus variegatus Lichtenstein, 1823 (Lemmus niloticus É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1803).

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące żyjące współcześnie gatunki[5][4]:

  • Arvicanthis rufinus (Temminck, 1853)kusu gwinejski
  • Arvicanthis ansorgei O. Thomas, 1910kusu sahelski
  • Arvicanthis neumanni (Matschie, 1894)kusu somalijski
  • Arvicanthis nairobae J.A. Allen, 1909kusu sawannowy
  • Arvicanthis abyssinicus (Rüppell, 1842)kusu abisyński
  • Arvicanthis blicki Frick, 1914kusu halny
  • Arvicanthis niloticus (É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1803)kusu nilowy

oraz gatunek wymarły[10]:

  • Arvicanthis broekhuisi Hordijk & Bruijn, 2009 – wymarły gatunek, żyjący na przełomie miocenu i pliocenu na obszarze dzisiejszej Grecji

Przypisy

  1. Arvicanthis, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. R.-P. Lesson: Nouveau tableau du règne animal: Mammifères. Paris: Arthus Bertrand, 1842, s. 147. (fr.).
  3. C.J. Sundevall. Om Professor J. Hedenborgs insaimlingar af Däggdjur i Nordöstra Africa och Arabien. „Kungl. Svenska Vetenskapsakademiens Handlingar”. 31, s. 219, 1842. (łac. • szw.). 
  4. a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 264. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  5. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 524. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  6. a b Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 752–753. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
  7. D.E. Wilson & D.M. Reeder (red. red.): Genus Arvicanthis. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-13].
  8. Palmer 1904 ↓, s. 123.
  9. Palmer 1904 ↓, s. 353.
  10. Kees Hordijk i Hans de Bruijn. The succession of rodent faunas from the Mio/Pliocene lacustrine deposits of the Florina-Ptolemais-Servia Basin (Greece). „Hellenic Journal of Geosciences”. 44, s. 21–103, 2009. (ang.). 

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Arvicanthis niloticus.jpg
Autor: Bodlina, Licencja: CC BY 3.0
Arvicanthis niloticus (Prague Zoo)