Kutry ratownicze typu R-27

Kutry ratownicze typu R-27

„Sztorm-2”
Bandera	Polska
Operator	PRO
Dane podstawowe
Typ	kuter ratowniczy
Historia
Stocznia	Stocznia Wisła, Gdańsk
Data budowy	1974-76
Dane techniczne
Liczebność załogi	10 (8 - Cyklon[1])
Długość całkowita (L)	30,4 m
Szerokość (B)	8,32 m
Zanurzenie (D)	3,6 m
Pojemność	brutto 201 BRT netto 57 RT
Napęd mechaniczny
Silnik	Cegielski-Sulzer 5AR25
Moc silnika	1200 KM (2 × 600 KM)
Liczba śrub napędowych	1
Prędkość maks.	12,5 w.

Kutry ratownicze typu R-27 – seria kutrów ratowniczych zbudowanych w latach 1974-1976 w gdańskiej Stoczni Wisła na zamówienie Polskiego Ratownictwa Okrętowego. Autorem projektu był inż. Władysław Dziekoński z biura projektowego PROREM.

Kutry typu R-27 były jednostkami łączącymi funkcje statku ratowniczego i holownika morskiego. Miały klasę lodową L3. Wnętrze dzieliło się na 7 przedziałów wodoszczelnych; konstrukcja stalowego kadłuba zapewniała niezatapialność jednoprzedziałową^[2]. Długość kadłuba wynosiła 30,4 m, długość między pionami 28,52 m, szerokość całkowita 8,32 m, a średnie zanurzenie 2,3 m^[2]. Napędzane były dwoma silnikami Cegielski-Sulzer 5AR25 o mocy po 600 KM każdy, umieszczonymi we wspólnym przedziale i napędzającymi, poprzez przekładnię redukcyjną, jedną śrubę^[2]. Prędkość maksymalna wynosiła 12,5 węzłów, zasięg – 2500 Mm^[2]. Jednostki wyposażono w hak i windę holowniczą Norwinch S-100-5 z uciągiem 13 ton^[3]. Kutry typu R-27 były również wyposażone w urządzenia do prowadzenia prac gaśniczych (pompy ratownicze i pożarowe o wydajności 150 t/h, działka i kurtyny wodne, 4 pompy przenośne o wydajności 50 t/h) i nurkowych^[4]. Załoga liczyła etatowo 12 osób, lecz faktycznie 10, a później nawet 7^[2].

Serię zbudowała Stocznia Wisła w Gdańsku. Koszt budowy wynosił wówczas ok. 30 milionów zł^[5].

Zbudowano cztery jednostki typu R-27:
M/s „Cyklon” (zwodowany w 1974 r.)
M/s „Huragan” (zwodow. w 1975 r.)
M/s „Tajfun” (zwodow. w 1975 r., w służbie od 1976 r.)
M/s „Sztorm-2” (zwodow. w 1976 r.)

Służba

Jednostki typu R-27, wraz z mniejszymi R-17, stanowiły trzon polskiego ratownictwa morskiego od połowy lat 70. XX wieku^[3]. Dyżurowały w portach w Świnoujściu („Sztorm-2”), Kołobrzegu („Tajfun”), Ustce („Huragan”) i Helu („Cyklon”)^[3]. W 1993 roku z dyżurowania wycofany został „Cyklon”, w 1995 „Huragan”, w 1998 „Tajfun” (służący od 1993 roku w Helu)^[6]. „Sztorm-2” w 1999 roku przesunięty został ze Świnoujścia do Helu, gdzie służył do 2011 roku^[6].

Przypisy

Bibliografia

• Dariusz Konkol, Tomasz Perka: Polskie statki ratownicze. Łódź: Księży Młyn, 2014, s. 39-40. ISBN 978-83-7729-102-3.
• Robert Rochowicz. Statki ratownicze typów R-17 i R-27. „Morze”. 7/2017. III (22), lipiec 2017. ISSN 2543-5469. 

Linki zewnętrzne

• Oceania (pl14). [dostęp 2018-04-03].