Kwant-2
| ||
 | ||
| Inne nazwy | 77KSD, 11F77D | |
| Zaangażowani |  Państwowe Produkcyjno-Badawcze Centrum Kosmiczne im. M. Chruniczewa, NPO Elektropribor[1] | |
| Rakieta nośna | Proton K | |
| Miejsce startu | Bajkonur, Kazachska SRR | |
| Opis | ||
| Komponent stacji | Mir | |
| Typ elementu | laboratorium | |
| Konstrukcja bazowa | TKS | |
| Czas trwania misji | ||
| Start | 26 listopada 1989 (13:01:41 GMT) | |
| Dokowanie | 6 grudnia 1989 | |
| Powrót do atmosfery | 23 marca 2001 | |
| Wymiary | ||
| Długość | 12,2 m | |
| Średnica | 4,35 m | |
| Masa całkowita | 19 640 kg | |
| Pojemność hermetyzowana | 61,9 m3 | |
| Rozpiętość | 24 m | |
Kwant-2 (ros. Квант-2, kwant-2) – trzeci moduł, a także drugi komponent dołączony do stacji kosmicznej Mir, pierwszy oparty całkowicie na pojeździe TKS. Dostarczył na stację nowe zestawy eksperymentów, lepsze systemy podtrzymywania życia oraz śluzę powietrzną. Wystrzelony na rakiecie Proton K 26 listopada 1989, do Mira zacumował 6 grudnia. Służył jako laboratorium do badań biologicznych i fizycznych. Spłonął wraz z całą stacją Mir przy kontrolowanym wejściu w atmosferę 23 marca 2001.
Wyposażenie
Kwant-2 był podzielony na 3 sekcje: śluzę powietrzną, przedział ładunkowy i przedział eksperymentalny. Przedział ładunkowy mógł służyć jako przedłużenie śluzy. Przed przyłączeniem Kwanta-2 kosmonauci na stacji Mir musieli korzystać z mechanizmu kontrolowanej dekompresji na łączniku cumowniczym modułu DOS-7.
Na pokładzie, prócz instrumentów naukowych, znalazła się radziecka wersja systemu napędowego MMU, przeznaczona pod kombinezony Orłan. Kwant-2 przywiózł ze sobą nowe komputery pokładowe typu Salut 5B, które zastąpiły stare jednostki typu Argon 16B montowane pierwotnie w DOS-7. Oprócz tego moduł posiadał system odzysku wody oraz specjalny przedział łazienkowy, a także zestaw sześciu żyroskopów do orientacji położenia. Miały one wspomagać te zainstalowane w module Kwant-1, jednak dostęp do tych żyroskopów był tylko z zewnątrz, co uniemożliwiało łatwą wymianę zepsutych urządzeń na sprawne.
Instrumenty naukowe
- Spektrometr rentgenowski ARIZ
- Platforma naukowa ASPG-M ze spektrometrem IR ITS D7 (używał części produkowanych w Czechosłowacji, wcześniej użytych w sondach Wega)
- Detektory pyłu kosmicznego
- Spektrometr Gamma 2
- Jednostka Ikar używana podczas spacerów kosmicznych
- Inkubator dla ptasich jaj Inkubator-2
- Kamera topograficzna KAP-350
- Kamera MKF-6MA (produkowana przez NRD)
- Spektrometr optyczny MKS-M2
- Spektrometr Faza AFM-2
- Spektrometr naładowanych cząsteczek Sprut 5 (zainstalowany w 1991)
- Kamery telewizyjne
- Zbiorniki do eksperymentu z przepływem płynów Wołna-2
Przypisy
- ↑ Krivonosov, Khartron: Computers for rocket guidance systems. [dostęp 2012-05-20].
Bibliografia
| Moduły |
| ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Podsystemy | |||||
| Pojazdy załogowe i zaopatrzeniowe | |||||
| Artykuły powiązane |
- † – elementy anulowane
Media użyte na tej stronie
Russia's Mir space station is backdropped over the blue and white planet Earth in this medium range photograph recorded during the final fly-around of the members of the fleet of NASA's shuttles. Seven crew members, including Andrew S.W. Thomas, were aboard the Space Shuttle Discovery when the photo was taken; and two of his former cosmonaut crewmates remained aboard Mir. Thomas ended up spending 141 days in space on this journey, including time aboard Space Shuttles Endeavour and Discovery, which transported him to and from Mir.
The Kvant-2 module of the Soviet/Russian space station Mir, which housed an EVA airlock (hatch visible at left).
A survey of the Mir Space Station, viewed from the Orbiter Endeavour during STS-89 (DTO 1118).
A diagram showing the orbital configuration of the Soviet TKS crew delivery/cargo spacecraft.