Kwas kargluminowy

Kwas kargluminowy

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) kwas (S)-2-ureidopentanodiowy Inne nazwy i oznaczenia kwas karbamino-L-glutaminowy, kwas ureidoglutarowy, kwas karbamiloglutaminowy
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C6H10N2O5
Masa molowa	190,15 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	1188-38-1
PubChem	121396
DrugBank	DB06775
SMILES O=C(O)CC[C@H](NC(=O)N)C(=O)O
InChI InChI=1S/C6H10N2O5/c7-6(13)8-3(5(11)12)1-2-4(9)10/h3H,1-2H2,(H,9,10)(H,11,12)(H3,7,8,13)/t3-/m0/s1 InChIKey LCQLHJZYVOQKHU-VKHMYHEASA-N
Właściwości logP −1,097[1]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2015-12-28] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanej karty charakterystyki Uwaga Zwroty H H312, H315, H319, H335 Zwroty P P261, P305+P351+P338 Numer RTECS LZ9870000 Dawka śmiertelna LD50 > 1 g/kg (mysz, doustnie)[2]
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC	A16AA05
Farmakokinetyka Procent wchłaniania 30% Okres półtrwania dwufazowy: I faza trwa 12 godzin, druga – do 28[3] Wiązanie z białkami osocza i tkanek nie wiąże się Metabolizm jelitowy[3] Wydalanie postać niezmieniona: 40% z moczem, 60% z kałem
Uwagi terapeutyczne Drogi podawania doustnie

Kwas kargluminowy (łac. acidum cargluminicum) – organiczny związek chemiczny, pochodna kwasu L-glutaminowego, stosowana w leczeniu hiperamonemii wywołanej niedoborem syntazy N-acetyloglutaminianowej^[4].

Mechanizm działania

Kwas kargluminowy budową chemiczną przypomina N^[4]. Jest to występujący w organizmie aktywator sytetazy karbamoilofosforanowej, która jest pierwszym enzymem cyklu mocznikowego. Kwas kargluminowy wykazuje mniejsze powinowactwo do syntetazy karbamoilofosforanowej niż N-acetyloglutaminian. Badania kliniczne wykazały jednak, że jest silniejszym aktywatorem tego enzymu i znacznie skuteczniej chroni przed zatruciem amoniakiem w przypadku hiperamonemii. Dzieje się tak dlatego, że kwas kargluminowy:

• znacznie lepiej przenika przez błonę mitochondrialną
• jest odporniejszy na hydrolizę, która zachodzi pod wpływem aminoacylazy cytozolu.

Kwas kargluminowy, w wyniku aktywacji syntetazy karbamoilofosforanowej, zmniejsza stężenie amoniaku we krwi poprzez zwiększenie syntezy mocznika^[5]. Zapobiega to powstawaniu nieodwracalnych zmian w narządach, przede wszystkim w mózgu.

Farmakokinetyka

Lek słabo wchłania się z przewodu pokarmowego (30%), osiągając maksymalne stężenie we krwi po około 3 godzinach. Lek nie wiąże się z białkami osocza. Okres półtrwania kwasu kargluminowego jest dwufazowy i wynosi odpowiednio 12 i 28 godzin.

Lek metabolizowany jest w jelitach przy udziale tamtejszej flory bakteryjnej. Powstałe w ten sposób metabolity osiągają we krwi stężenie szczytowe po 36–48 godzinach. Ostatecznym metabolitem kwasu kargluminowego jest dwutlenek węgla, który wydalany jest przez płuca. Około 9% podanej dawki wydalane jest w postaci niezmienionej, głównie z kałem (60%).

Wskazania

Leczenie hiperamonemii wywołanej niedoborem syntazy N-acetyloglutaminianowej. Lek obniża niebezpiecznie wysokie stężenie amoniaku we krwi w ciągu 24 godzin. Leczenie kwasem kargluminowym powinno rozpocząć się tak szybko, jak to tylko możliwe (nawet pierwszego dnia życia^[6]), zanim dojdzie do nieodwracalnych uszkodzeń mózgu spowodowanych toksycznym działaniem amoniaku.

Przeciwwskazania

• nadwrażliwość na kwas kargluminowy lub jakikolwiek składnik preparatu,
• okres karmienia piersią.

Ostrzeżenia specjalne

1. Leczenie powinno być prowadzone przez lekarza doświadczonego w leczeniu chorób metabolicznych.
2. Przed rozpoczęciem regularnego leczenia należy przeprowadzić próbę wrażliwości na kwas kargluminowy, w celu ustalenia dawki pozwalającej na utrzymywanie normalnego poziomu amoniaku we krwi.
3. Przez cały okres leczenia należy oznaczać stężenie amoniaku i aminokwasów we krwi.
4. W niektórych przypadkach konieczne jest zmniejszenie podaży białka oraz uzupełnianie niedoborów argininy.

Interakcje

Wydaje się, że kwas kargluminowy nie wchodzi w interakcje z innymi lekami. Brak jednak specyficznych badań w tym zakresie.

Działania niepożądane

Występują sporadycznie i nie wymagają przerywania leczenia. Zaobserwowano tylko zwiększenie potliwości oraz wzrost aktywności aminotransferaz.

Przypadki przedawkowania

Odnotowano tylko jeden tego typu przypadek – u pacjenta otrzymującego kwas kargluminowy w ilości 750 mg/kg mc./dobę. Miał on charakter reakcji sympatykomimetycznej, objawiającej się: tachykardią, obfitym poceniem się, nadmiernym wydzielaniem śluzu w oskrzelach, podwyższoną ciepłotą ciała i niepokojem ruchowym. Objawy zatrucia ustąpiły po obniżeniu dawki.

Preparaty

• Carbaglu – Orphan Europe – tabletki podzielne 200 mg do sporządzania zawiesiny doustnej.

Przypisy