Kwas piorunowy
| |||||||||||||
| |||||||||||||
 | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||||||
| Wzór sumaryczny | HCNO | ||||||||||||
| Inne wzory | H-C≡N→O | ||||||||||||
| Masa molowa | 43,03 g/mol | ||||||||||||
| Identyfikacja | |||||||||||||
| Numer CAS | 506-85-4 | ||||||||||||
| PubChem | 521293 | ||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
| Podobne związki | |||||||||||||
| Podobne związki | kwas rodanowodorowy, kwas cyjanowy, podtlenek azotu | ||||||||||||
Kwas piorunowy (kwas fulminowy), HCNO – nieorganiczny związek chemiczny, izomer kwasu cyjanowego (HOCN) i izocyjanowego (HNCO). Istnieje tylko w wodnym roztworze. Jest reaktywny, ulega addycji i polimeryzacji[1].
Został odkryty w 1824 roku przez Justusa von Liebiga. Jego mezomeryczna struktura została odkryta po wieloletnich badaniach w roku 1960[2]. Kwas piorunowy jest najprostszym przedstawicielem jednej z grup 1,3-dipoli zwanych N-tlenkami nitryli[3].
Kwas piorunowy i jego sole – pioruniany, np. piorunian rtęci, stosowane są jako detonatory innych materiałów wybuchowych.
Przypisy
- ↑ Podręczny słownik chemiczny, Romuald Hassa (red.), Janusz Mrzigod (red.), Janusz Nowakowski (red.), Katowice: Videograf II, 2004, s. 214, ISBN 83-7183-240-0.
- ↑ Frederick Kurzer. Fulminic Acid in the History of Organic Chemistry. „J. Chem. Educ.”. 77 (7), s. 851–857, 2000. DOI: 10.1021/ed077p851.
- ↑ K.B. Torssell, Nitrile Oxides, Nitrones, and Nitronates in Organic Synthesis, WIley-VCH, Weinheim 1988.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||
Media użyte na tej stronie
Fulminic acid 3D spacefill.png
Autor: Jynto (talk), Licencja: CC0
Autor: Jynto (talk), Licencja: CC0
Space-filling model of the fulminic acid molecule, an unstable compound which is one of the simplest to contain the four basic elements.
Colour code:
-
Carbon, C: black
-
Hydrogen, H: white
-
Oxygen, O: red
-
Nitrogen, N: blue