Kwików

Artykuł

50°8′40″N 20°39′44″E

- błąd

39 m

WD

50°7'59.9"N, 20°39'0.0"E, 50°8'35.70"N, 20°39'44.50"E

- błąd

14 m

Odległość

1597 m

Kwików
wieś
Ilustracja
Remiza OSP w Kwikowie
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

brzeski

Gmina

Szczurowa

Liczba ludności (2007)

252[1]

Strefa numeracyjna

14

Kod pocztowy

32-821[2]

Tablice rejestracyjne

KBR

SIMC

0831557

Położenie na mapie gminy Szczurowa
Mapa konturowa gminy Szczurowa, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Kwików”
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kwików”
Położenie na mapie powiatu brzeskiego
Mapa konturowa powiatu brzeskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Kwików”
Ziemia50°08′40″N 20°39′44″E/50,144444 20,662222

Kwikówwieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie brzeskim, w gminie Szczurowa[3].

Był wsią biskupstwa krakowskiego w województwie sandomierskim w ostatniej ćwierci XVI wieku[4]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.

Położenie geograficzne

Wieś w Kotlinie Sandomierskiej, 22 km na północ od Brzeska, położona na prawym brzegu Uszwicy w okolicy całkowicie równinnej, niegdyś podmokłej.

Części wsi

Integralne części wsi Kwików[5][6]
SIMCNazwaRodzaj
0831563Baniaczęść wsi
0831570Brzezinyczęść wsi
0831586Lipieczęść wsi
0831592Skotnikczęść wsi

Historia

Początki Kwikowa sięgają XVI w. Z najstarszych źródeł historycznych wynika, że w poł. XVII w. istniała tu karczma, a wśród mieszkańców można było wyróżnić zagrodników, chałupników oraz przewoźników promowych. W 1697 odnotowano pierwszego rzemieślnika – był nim szewc Józef. Pierwszy pełny spis sołtysów szczurowskiej parafii pochodzący z 1794 zawiera informację, iż w Kwikowie był nim Marcin Tabor.

W latach 80. XIX w. wieś liczyła 307 mieszkańców, których całym majątkiem było 238 morgów roli ornej, blisko 90 morgów łąk oraz ogrodów i tyleż samo pastwisk.

W nocy z 12 na 13 lipca 1903 Kwików nawiedził największy w jego historii kataklizm – wieś została zniszczona przez powódź. Woda wdarła się na ten teren po przerwaniu nadwiślańskich wałów koło Zamłynia. Wychodźstwo zamorskie z Kwikowa rozpoczęło się w ostatniej dekadzie XIX w.

Jednak wspomniana klęska żywiołowa prawdopodobnie przyczyniła się do nasilenia tego zjawiska. W 1917 w Chicago była już tak znaczna grupa przybyszy z wioski, iż założyli oni Klub Kwikowian. Stowarzyszenie to skutecznie organizowało pomoc dla rodzinnych stron. W „Pamiętniku Jubileuszu 50-lecia Towarzystwa Ratunkowego Kwikowa” (Chicago 1967) napisano: Ponieważ w wiosce Kwikowie nie było szkoły, więc postanowiliśmy budować szkołę. Pierwsze 1235 dol. wysiano w okresie dewaluacji marki polskiej. Tutejsi kwikowianie zorientowali się, że pieniądz, przez nas wysłany, stopnieje do zera, gdy będzie leżał bezczynnie. Poleciliśmy rodakom w wiosce Kwikowie, ażeby natychmiast coś zaczęli robić, ażeby uratować wysiane przez nas dolary, co się da. Poleciliśmy więc zbudować cegielnię, w której wyrabiano cegle na budowę szkoły oraz na sprzedaż sąsiednim wioskom. (...) Później zaś w pewnych odstępach czasu wysyłaliśmy grosz w miarę możliwości i w miarę postępu budowy szkoły, a raczej Domu Ludowego, który został wykończony w r. 1926. Nie poprzestaliśmy jednak na tym (...). Kosztem naszego Klubu Kwikowian ogrodzono Dom Ludowy żelaznym płotem oraz zakupiliśmy sikawkę motorową dla straży pożarnej.

Polonia wspierała także powojenne inwestycje w rodzinnej wsi, m.in. budowę remizy strażackiej, a ostatnio gazyfikację i wodociągowanie. Obecnie Kwików liczy 233 mieszkańców. Funkcjonuje Koło Gospodyń Wiejskich oraz Ochotnicza Straż Pożarna z rozbudowaną remizą przy udziale środków z Towarzystwa Ratunkowego Kwikowa, gminy Szczurowa oraz pracy społecznej mieszkańców.

W 1944 przeprowadzono w pobliskich Jadownikach Mokrych akcję Most III. Do Kwikowa przywieziono wtedy przybyłego kuriera Leszka Starzyńskiego.

Podczas powodzi 17 maja 2010 pękły wały na rzece Uszwica w Kwikowie zalewając między innymi tę miejscowość.

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Zaborów.

Ludzie

Przypisy

  1. Strategia Rozwoju Gminy Szczurowa na lata 2008-2015. [dostęp 2013-03-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-11)].
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 638 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  3. GUS. Rejestr TERYT
  4. Województwo sandomierskie w drugiej połowie XVI wieku. ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 1993, s. 112.
  5. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013–02–15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2014-03-09]. 
  6. TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  7. Sprawozdanie Dyrekcyi c. k. gimnazyum im. Franciszka Józefa w Drohobyczu za rok szkolny 1898. Drohobycz: Nakładem funduszu naukowego, drukarnia J. Brosia, 1898, s. 78.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie