Kwintus Cecyliusz Metellus

Quintus Caecilus Metellus (ur. przed 237 p.n.e., zm. po 179 p.n.e.) – członek wpływowego plebejskiego rodu rzymskiego Cecyliuszy, syn Lucjusza Cecyliusza Metellusa, konsula w 251 p.n.e.[1]. W 216 p.n.e. został wybrany do kolegium pontyfików[2]. Sprawował urząd edyla plebejskiego w 209 p.n.e.[3], a w następnym roku urząd edyla kurulnego[4]. W 207 p.n.e. służył jako legat w armii Tyberiusza Klaudiusza Nerona w kampanii przeciwko Hazdrubalowi. Był jednym z trzech posłów, którzy dostarczyli do Rzymu wieść o zwycięstwie nad rzeką Metaurus[5]. Dyktator w 207 p.n.e. Marek Liwiusz Salinator mianował Metellusa dowódcą jazdy (Magister equitum)[6]. W 206 p.n.e. został konsulem z Lucjuszem Wetoriuszem[6]. Obu tym konsulom przydzielono jako teren działania Bruttium i wojnę z Hannibalem. Kwintusowi przydzielono dwa legiony, którymi poprzedniego roku jako konsul dowodził Gajusz Klaudiusz[7]. Prowadził działania przeciwko Hannibalowi w Bruttium i Lukanii, ale bez większych sukcesów[8]. Przedłużono mu dowództwo nad tym samym wojskiem na następny 205 p.n.e. i kontynuował działania w Bruttium wraz z nowym konsulem Publiuszem Licyniuszem Krassusem[9]. Pod koniec tegoż 205 roku p.n.e. konsul mianował go dyktatorem z zadaniem przeprowadzenia wyborów, jego wojsko zostało rozwiązane a po przeprowadzeniu wyborów, złożył urząd[10]. W 204 p.n.e. był członkiem. komisji do rozpatrzenia skargi Lokrów na Scypiona i jego legata Pleminiusza za zachowanie garnizonu rzymskiego w Lokrach[11]. W senacie stale wspierał interesy słynnego wodza Publiusza Korneliusza Scypiona Afrykańskiego[12][13]. Kwintus Metellus, który brał aktywny udział w wojnie z Hannibalem, w swojej przemowie w senacie w 201 p.n.e. podsumuwującej tę wojnę stwierdził, że jej zakończenia nie uważa za błogosławieństwo dla Rzymu, gdyż obawia się że Rzymianie znów popadną w poprzednią gnuśność, z której wydobyła ich obecność Hannibala[14]. W 210 został członkiem komisji do przydziału ziemi weteranom Scypiona. W latach 185-184 posłował do Macedonii dla rozsądzenia sporów króla Filipa z sąsiadami[15][16][17][18] i na Peloponez w sprawie sporów Achajów z Lacedemończykami[19][20]. Kwintus po zakończeniu misji skarżył się ostro w senacie, że nie umożliwiono legatom wystąpić przed kongresem Achajów[21][22][23]. Według świadectwa Cycerona był dobrym mówcą[24].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Pliniusz ↓, Historia Naturalna;VII;139.
  2. ↑ Liwiusz_XXI ↓, Księga XXII;21.
  3. ↑ Liwiusz_XXI ↓, Księga XXVII;21.
  4. ↑ Liwiusz_XXI ↓, Księga XXVII;36.
  5. ↑ Liwiusz_XXI ↓, Księga XXVII;51.
  6. ↑ a b Liwiusz_XXVIII ↓, Księga XXVIII;10;1-2.
  7. ↑ Liwiusz_XXVIII ↓, Księga XXVIII;10;8.
  8. ↑ Liwiusz_XXVIII ↓, Ksiega XXVIII;11.
  9. ↑ Liwiusz_XXVIII ↓, Ksiega XXVIII;45.
  10. ↑ Liwiusz_XXVIII ↓, Księga XXiX;10-11.
  11. ↑ Liwiusz_XXVIII ↓, Ksiega XXIX;20-21.
  12. ↑ Liwiusz_XXVIII ↓, Księga XXIX;20.
  13. ↑ Liwiusz_XXVIII ↓, Księga XXX;23.
  14. ↑ Waleriusz ↓, Księga VII;2.3.
  15. ↑ Liwiusz_XXVIII ↓, Księga XXIX;24.
  16. ↑ Liwiusz_XXVIII ↓, Księga XXIX;47.
  17. ↑ Polibiusz ↓, Księga XXII;9.
  18. ↑ Polibiusz ↓, Księga XXIII;2.
  19. ↑ Polibiusz ↓, Księga XXIII;4.
  20. ↑ Pauzaniasz ↓, Księga VII;8.
  21. ↑ Liwiusz_XXXV ↓, Księga XXXIX;33.
  22. ↑ Polibiusz ↓, Księga XXII;13-16.
  23. ↑ Pauzaniasz ↓, Księga VII;9.
  24. ↑ Cyceron ↓, Brutus [14.57].

Bibliografia

  • Gajusz Pliniusz Sekundus: K. PLINIUSZA STARSZEGO HISTORYI NATURALNEJ KSIĄG XXXVII. T. III. Poznań: W Księgarni i Drukarni J. Łukaszewicza, MDCCCXXXXV.Sprawdź autora:1.
  • Tytus Liwiusz: DZIEJE RZYMU OD ZAŁOŻENIA MIASTA;Księgi XXI-XXVII. Wrocław - Warszawa - Kraków - Gdańsk: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich - Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, MXMLXXIV.Sprawdź autora:1.
  • Tytus Liwiusz: DZIEJE RZYMU OD ZAŁOŻENIA MIASTA;Księgi XXVIII-XXXIV. Wrocław - Warszawa - Kraków - Gdańsk: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich - Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, MXMLXXVI.Sprawdź autora:1.
  • Tytus Liwiusz: Dzieje Rzymu od założenia Miasta. T. Księgi XXXV-XL. Wrocław - Warszawa - Kraków - Gdańsk - Łódź: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich - Wydawnictwo, 1981.Sprawdź autora:1.
  • Plibiusz: Dzieje. T. II. Wrocław - Warszawa - Kraków: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich - Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, MXMLXII.Sprawdź autora:1.
  • Pauzaniasz: Wędrówka po Helladzie: W świątyni i w micie. ISBN 83-7316-826-5.Sprawdź autora:1.
  • VALERIVS MAXIMVS: FACTORVM ET DICTORVM MEMORABILIVM LIBRI NOVEM (łac.). [dostęp 2019-08-09].
  • Marek Tuliusz Cyceron: Brutus, czyli o sławnych mówcach. ISBN 978-83-7469-809-2.Sprawdź autora:1.