Kyōto Geihinkan

Kyōto Geihinkan
京都迎賓館
Ilustracja
Wejście główne do Kyoto State Guest House
Państwo

 Japonia

Miejscowość

Kioto

Adres

23 Kyoto Gyoen, Kamigyo-ku, Kyoto City, Kyoto 〒602-0881

Typ budynku

rezydencja rządowa

Styl architektoniczny

współczesny styl japoński łączący tradycję z nowoczesnością

Architekt

Nikken Sekkei

Wysokość całkowita

11,17 m

Powierzchnia użytkowa

16 000 m²

Rozpoczęcie budowy

2002

Ukończenie budowy

2005

Właściciel

rząd Japonii

Położenie na mapie Kioto
Mapa konturowa Kioto, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Kyōto Geihinkan”
Położenie na mapie Japonii
Mapa konturowa Japonii, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Kyōto Geihinkan”
Położenie na mapie prefektury Kioto
Mapa konturowa prefektury Kioto, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kyōto Geihinkan”
Ziemia35°01′24″N 135°45′50″E/35,023333 135,763889
Strona internetowa

Kyōto Geihinkan (jap. 京都迎賓館; oficjalna nazwa ang. Kyoto State Guest House) – rezydencja gościnna w Kioto (Kyōto), jedna z dwóch rezydencji rządu Japonii, przeznaczona do przyjmowania gości zagranicznych na szczeblu państwowym, składających oficjalne wizyty. Drugą jest Pałac Akasaka Geihinkan w Tokio[1][2].

Opis

Rezydencja została wzniesiona we współczesnym stylu japońskim łączącym długą tradycję architektoniczną z metodami nowoczesnego budownictwa. W konstrukcji budynku wykorzystano stal, beton i najnowocześniejszą technologię, we wnętrzu w dużym stopniu – drewno i papier[3].

Rezydencja została zbudowana w 2005 roku jako obiekt służący przyjmowaniu wybitnych osobistości z całego świata w otoczeniu prezentującym japońską historię i kulturę. Konstrukcja oraz wyposażenie i wystrój wnętrz harmonizują z dziedzictwem Kioto i regionu oraz ze środowiskiem naturalnym. Jej wygląd zewnętrzny nawiązuje do dachów naczółkowych i prostego, surowego stylu sukiya-zukuri, stosowanego w pawilonach służących do ceremonii parzenia herbaty (cha-no-yu)[3].

Wykorzystano osiągnięcia wielu tradycyjnych rzemiosł, które reprezentują Kioto, w tym: stolarstwo sukiya-zukuri, tynkowanie, ogrodnictwo krajobrazowe, kirikane[a], brokat nishijin-ori[b], maki-e i laka)[3].

Główne drzwi wejściowe zostały wykonane z 700-letniego wiązu japońskiego (Zelkova serrata) z prefektury Fukui, a brązowe uchwyty ozdobiono drucianym motywem cloisonné z kumihimo (plecionym sznurem jedwabnym) z Kioto[3].

Ogród wokół rezydencji jest zaprojektowany tak, aby tworzył zharmonizowaną całość z otaczającymi budynkami. Ta starożytna filozofia architektoniczna, znana jako teioku-ichinyo („jedność budynku i ogrodu”), jest ważną częścią japońskiej estetyki architektonicznej i krajobrazowej[4].

Kyoto State Guest House jest otwarty dla ogółu zwiedzających przez cały rok, kiedy nie jest wykorzystywany do swojej głównej działalności polegającej na przyjmowaniu oficjalnych osobistości z zagranicy.

Historia

W 1990 roku, aby upamiętnić 1200. rocznicę założenia starożytnej stolicy Heian-kyō przypadającą w 1994 roku, pojawiły się we władzach tendencje do zbudowania rezydencji gościnnej, która mogłaby pełnić funkcje recepcyjne służące do podejmowania oficjalnych gości zagranicznych w tradycyjnym stylu japońskim w Kioto[5].

W październiku 1994 roku rząd wydał zgodę na budowę tego rodzaju obiektu spełniającego zarówno funkcje recepcyjne, jak i reprezentującego dziedzictwo kulturalne kraju. Jako miejsce najwłaściwsze do tego celu wybrano teren parku o nazwie Kyōto Gyoen (ang. Kyoto Gyoen National Garden)[5][c].

Galeria

  • 1. Największa sala w rezydencji nazywa się Fuji-no-Ma (Sala Wisterii) jest wykorzystywana do organizacji bankietów w stylu europejskim i uroczystych powitań. Może pomieścić około 60 gości w cesarskim układzie bankietowym (z długimi stołami ustawionymi prostopadle do głównego stołu) lub 120 gości przy okrągłych stołach. Gobelin na ścianie, tkany techniką tsuzure-ori, tsuzure-nishiki (polichromowany gobelin), prezentuje 39 odmian japońskich kwiatów. Gobeliny tego rodzaju są zwykle tkane z jedwabiu na bawełnianej osnowie pokrytej jedwabnymi, złotymi lub srebrnymi nićmi. Dywan (dantsū) na podłodze przedstawia nawiane wiatrem płatki kwiatów wisterii (Wisteria floribunda) przedstawionych na gobelinie[6].
  • 2. Ikebana w hallu wejściowym i parawan tworzący jej tło są zmieniane za każdym razem, zgodnie z gustami gości i specyfiką danego kraju[3].
  • 3. Deski podłogowe są wykonane z japońskiego wiązu, zabezpieczonego przed zarysowaniami. Okna są wyposażone w ekrany shōji. Z prawej strony stoi na podłodze lampa andon wykonana z drewna i papieru japońskiego washi pochodzącego z miasta Mino[3].
  • 4. Sala bankietowa w stylu japońskim o nazwie Kiri-no-Ma (Sala Paulowni). Przesuwne drzwi sali są ozdobione emblematem znanym jako go-shichi-no-kiri (trzy liście paulowni, siedem kwiatów na środku i po pięć na bocznych liściach), dawniej używanym jako prywatny emblemat rodziny cesarskiej, obecnie logo rządu japońskiego. Przyjęcia są urozmaicane koncertami na koto i pokazami tradycyjnych tańców w wykonaniu geiko i maiko[7].
  • 5. Sala Juraku-no-Ma jest wykorzystywana jako poczekalnia dla dygnitarzy lub towarzyszących im delegacji, gdy odbywają się bankiety i spotkania ministerialne. Fotele stojące przy ścianie zostały wykonane bez gwoździ i metalowych części, przy użyciu tradycyjnej techniki stolarskiej z Kioto, a karmazynowa tapicerka (nishijin-ori), utkana w słynnej dzielnicy Nishijin w Kioto[8].
  • 6. Sala Yubae-no-Ma służy do organizacji konferencji, spotkań ministerialnych, ceremonii parzenia herbaty w stylu ryūrei-shiki (ceremonia przy stolikach i krzesłach, zamiast siedzenia na tatami) oraz jako poczekalnia na bankiety. Nazwa Yubae-no-Ma pochodzi od połączonych nazw dwóch gobelinów, Hiei Getsuei i Atago Yūshō, wiszących na wschodniej i zachodniej ścianie sali. Gobelin Hiei Getsuei przedstawia światło księżyca nad górą Hiei, na wschód od Kioto, a Atago Yūshō – słońce zachodzące za górą Atago, szczytem na zachód od Kioto[9].


Uwagi

  1. Kirikane → tradycyjna technika tworzenia wzorów dekoracyjnych poprzez nakładanie pędzelkami bardzo cienkiej folii metalicznej (złotej, srebrnej, platynowej), ciętej w paski lub inne kształty. Została opracowana do tworzenia dostojnego wyglądu szat i akcesoriów na posągach Buddy i buddyjskich obrazach. Obecnie technika ta stosowana jest również w wielu rodzajach rzemiosła.
  2. Początki nishijin-ori sięgają V i VI wieku. Historia nazwy (pochodząca od nazwy miejsca) wiąże się z dramatem rozproszenia społeczności tkaczy i zniszczeniem całego miasta w czasie wojny Ōnin (1467–1477). Po jej zakończeniu powrócili, aby wznowić produkcję. Od końca XV wieku nishijin-ori jest szeroko znaną metodą tkania przy użyciu barwionych nici, które można znaleźć m.in. w kimonach.
  3. Gyoen → ogród cesarski

Przypisy

  1. Kenkyusha's New Japanese-English Dictionary. Tokyo: Kenkyusha Limited, 1991, s. 321. ISBN 4-7674-2015-6.
  2. 新明解国語辞典. Tokyo: Sanseido Co., Ltd., 2018, s. 443. ISBN 978-4-385-13107-8.
  3. a b c d e f Main Entrance. State Guest Houses. [dostęp 2022-02-07]. (ang.).
  4. Japanese Garden. State Guest Houses. [dostęp 2022-02-07]. (ang.).
  5. a b About the Kyoto State Guest House. State Guest Houses. [dostęp 2022-02-07]. (ang.).
  6. Fuji-no-Ma. State Guest Houses. [dostęp 2022-02-06]. (ang.).
  7. Kiri-no-Ma. State Guest Houses. [dostęp 2022-02-06]. (ang.).
  8. Juraku-no-Ma. State Guest Houses. [dostęp 2022-02-07]. (ang.).
  9. Yubae-no-Ma. State Guest Houses. [dostęp 2022-02-07]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Japanese Garden in the Kyoto State Guest House 04.jpg
Autor: 内閣府, Licencja: CC BY 4.0
Japanese Garden in the Kyoto State Guest House
Map of Kyoto Prefecture Ja.svg
Autor: Lincun, Licencja: CC BY-SA 3.0
Map of Kyoto Prefecture, Japan.
Map Kyoto.jpg
Autor: , Licencja: CC BY-SA 4.0
Ta mapa of Kyoto została utworzona dzięki danym z projektu OpenStreetMap, zbieranym przez społeczność. Mapa ta może być niekompletna i zawierać błędy. Niewskazane jest poleganie wyłącznie na niej w nawigacji.
Japan location map with side map of the Ryukyu Islands.svg
Autor: Maximilian Dörrbecker (Chumwa), Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of Japan

Equirectangular projection.

Geographic limits to locate objects in the main map with the main islands:

  • N: 45°51'37" N (45.86°N)
  • S: 30°01'13" N (30.02°N)
  • W: 128°14'24" E (128.24°E)
  • E: 149°16'13" E (149.27°E)

Geographic limits to locate objects in the side map with the Ryukyu Islands:

  • N: 39°32'25" N (39.54°N)
  • S: 23°42'36" N (23.71°N)
  • W: 110°25'49" E (110.43°E)
  • E: 131°26'25" E (131.44°E)
Kyoto State Guest House7.jpg
Autor: Indiana jo, Licencja: CC BY-SA 4.0
京都迎賓館:庭園
Fuji-no-Ma in the Kyoto State Guest House 05.jpg
Autor: 内閣府, Licencja: CC BY 4.0
Tapestry: Reika - On the wall is a work titled Reika, a tapestry designed by the nihonga artist Shikami Kiyomichi and woven in tsuzure-ori (polychrome tapestry) technique, depicting 39 varieties of Japanese flowers. The dantsu carpet on the floor shows windblown petals from the wisteria flowers depicted in the tapestry.
Japanese Garden in the Kyoto State Guest House 06.jpg
Autor: 内閣府, Licencja: CC BY 4.0
Japanese Garden in the Kyoto State Guest House
Kyoto State Guest House5.jpg
Autor: Indiana jo, Licencja: CC BY-SA 4.0
京都迎賓館:正面玄関(画像奥)と饗応室を結ぶ廊橋
Kiri-no-Ma 06.jpg
Autor: 内閣府, Licencja: CC BY 4.0
A Japanese Banquet Room Emblazoned with Goshichi no Kiri
Ikebana in Kyoto State Guest House.jpg
Autor: 内閣府, Licencja: CC BY 4.0
Ikebana in Kyoto State Guest House
Yubae-no-Ma 06.jpg
Autor: 内閣府, Licencja: CC BY 4.0
Yubae no Ma in the Kyoto State Guest House
Woods and Papers.jpg
Autor: 内閣府, Licencja: CC BY 4.0
The floorboards in Kyoto State Guest House are Japanese elm, treated for scratch-resistance. There are no curtains in the facility. Instead, the windows are fitted inside with shoji screens.
Kyoto State Guest House6.jpg
Autor: Indiana jo, Licencja: CC BY-SA 4.0
京都迎賓館:庭園
Main Entrance of Kyoto State Guest House.jpg
Autor: 内閣府, Licencja: CC BY 4.0
Main Entrance of Kyoto State Guest House
Juraku-no-Ma 05.jpg
Autor: 内閣府, Licencja: CC BY 4.0
Juraku no Ma in the Kyoto State Guest House
Yubae-no-Ma 01.jpg
Autor: 内閣府, Licencja: CC BY 4.0
The Garden, Viewed from the Corrider