Léopold Eyharts

Léopold Eyharts

Léopold Eyharts (2007)
Data i miejsce urodzenia	28 kwietnia 1957 Biarritz
Narodowość	francuska
Status	aktywny
Funkcja	kosmonauta badacz, specjalista misji
Łączny czas misji kosmicznych	68 dni 21 godzin 30 minut i 26 sekund
Misje	Sojuz TM-27, Sojuz TM-26, STS-122 (Ekspedycja 16) STS-123
Stopień wojskowy	generał brygady lotnictwa
Wyuczony zawód	pilot wojskowy, pilot doświadczalny
Odznaczenia

Léopold Eyharts (ur. 28 kwietnia 1957 w Biarritz we Francji) – generał brygady lotnictwa, astronauta francuski oraz Europejskiej Agencji Kosmicznej.

Wykształcenie oraz służba wojskowa

• 1977 – wstąpił do Francuskiej Wojskowej Akademii Lotniczej w Salon-de-Provence (Francja). Ukończył ją dwa lata później z dyplomem inżyniera.
• 1980 – w Tours zdobył kwalifikacje pilota myśliwskiego i rozpoczął służbę w bazie lotniczej Istres, gdzie latał na samolotach Jaguar.
• 1985 – został przeniesiony na stanowisko dowódcy eskadry do bazy Saint-Dizier. Brał udział w operacjach w Afryce oraz ćwiczeniach w Stanach Zjednoczonych.
• 1987-1990 – przeszedł kurs dla pilotów w École du personnel navigant d’essais et de réception – EPNER w Istres i został pilotem doświadczalnym. Później rozpoczął pracę w Lotniczym Centrum Badawczym w Brétigny-sur-Orge niedaleko Paryża. Brał udział w testowaniu samolotów zarówno cywilnych, jak i wojskowych m.in. Mirage 2000, Dassault/Dornier Alpha Jet, Mirage III, Sud Aviation Caravelle i Transall C-160. W 1990 został głównym pilotem doświadczalnym.

W sumie na ponad 50 typach samolotów wylatał około 3800 godzin.

Kariera astronauty

• 1985 – brał udział w drugim naborze astronautów jaki przeprowadzała francuska agencja kosmiczna CNES (Centre National d'Études Spatiales), ale bez powodzenia.
• 1990 – 30 lipca został wybrany do korpusu astronautów CNES. Razem z nim przyjęci zostali: Jean-Marc Gasparini, Philippe Perrin i Benoit Silve. Brał udział w pracach nad europejskim wahadłowcem o nazwie Hermes. Razem z Benoit Silve tworzył jedną z umownych załóg szkolonych do tego programu.
• 1991-1992 – bezskutecznie starał się dostać do korpusu astronautów ESA. Z Francji przyjęty został wówczas Jean-François Clervoy. W 1992 jako pilot doświadczalny oraz inżynier ESA został odpowiedzialnym za program Caravelle Zero-G (loty po trajektorii parabolicznej z uzyskaniem stanu nieważkości). Później pilotował samolot Airbus A300, który zastąpił przestarzałą Caravelle.
• 1993 – przez dwa tygodnie w Centrum Wyszkolenia Kosmonautów im. J. Gagarina brał udział w treningach w ramach programu Buran. Odbył loty na symulatorze wahadłowca – przystosowanym do tego celu samolocie Tu-154. Podobne 6-tygodniowe szkolenie przeszedł w 1991.
• 1994-1996 – przygotowywał się do rosyjsko-francuskiego załogowego lotu w kosmos. W lipcu 1994 został włączony do załogi rezerwowej projektu o kryptonimie CASSIOPEE. W załodze podstawowej znalazła się natomiast Claudie André-Deshays (obecnie Haignere). Od stycznia 1995 trenował wspólnie z Walerijem Korzunem i Aleksandrem Kaleri. Na początku sierpnia 1996 (15 dni przed zaplanowanym startem) zachorował dowódca załogi podstawowej Giennadij Manakow. W tej sytuacji rosyjscy kosmonauci z ekipy rezerwowej przeszli do pierwszego składu misji, a w rezerwie pozostał tylko Eyharts. Start Sojuza TM-24 nastąpił w sierpniu 1996.
• 1996-1998 – pod koniec 1996 został włączony do pierwszej załogi kolejnego rosyjsko-francuskiego lotu w kosmos (program Pégase), który miał dojść do skutku latem 1998 na statku kosmicznym Sojuz TM-26. W załodze tej znaleźli się również Anatolij Sołowjow oraz Pawieł Winogradow. Latem 1997 na skutek rozhermetyzowania modułu Spektr Eyharts został wycofany z podstawowej załogi, a jego lot przesunięto o około 6 miesięcy. Miał on miejsce na przełomie stycznia i lutego 1998. W 20-dniowy lot w kosmos wyruszył na pokładzie Sojuz TM-27 razem z Tałgatem Musabajewem oraz Nikołajem Budarinem.
• 1998 – w sierpniu został członkiem korpusu astronautów ESA, która skierowała go do JSC gdzie rozpoczął dwuletnie szkolenie razem z astronautami wybranymi do 17 grupy NASA. W grupie astronautów ESA znaleźli się również: Paolo Nespoli, Roberto Vittori i Hans Schlegel.
• 2001 – dalsze szkolenie kontynuował w USA, Japonii i w Europejskim Centrum Astronautów ESA. Poznawał budowę Międzynarodowej Stacji Kosmicznej oraz japońskiego modułu Kibō.
• 2004 – od października rozpoczął szkolenie do długotrwałego lotu kosmicznego w podmoskiewskim Centrum Wyszkolenia Kosmonautów oraz w Houston w Centrum Lotów Kosmicznych imienia Lyndona B. Johnsona.
• 2005 – w kwietniu został dublerem Thomasa Reitera, który przygotowywał się do półrocznego lotu na Międzynarodową Stację Kosmiczną w składzie 13 ekspedycji na ISS.
• 2006 – w sierpniu został włączony do podstawowego składu załogi misji STS-122 wahadłowca Atlantis oraz 16 ekspedycji na ISS.
• 2008 – 7 lutego poleciał promem Atlantis na stację ISS w ramach misji STS-122. Astronauta powrócił na Ziemię 27 marca 2008 na pokładzie wahadłowca Endeavour razem z załogą misji STS-123.

Loty kosmiczne

• Sojuz TM-27

Léopold Eyharts po raz pierwszy poleciał w kosmos 29 stycznia 1998 jako kosmonauta-badacz podczas misji Sojuza TM-27. Razem z nim na pokładzie statku kosmicznego znajdowali się również: Tałgat Musabajew (dowódca) oraz Nikołaj Budarin (inżynier pokładowy). 31 stycznia Sojuz połączył się z kompleksem orbitalnym Mir, na pokładzie którego pracowali Anatolij Sołowjow i Pawieł Winogradow. Podczas pobytu na stacji trwającego do 19 lutego obie załogi realizowały badania i eksperymenty w ramach programu Pégase. Były to m.in. eksperymenty medyczno-biologiczne: „Physiolab” i „Cognilab” – badające wpływ lotu kosmicznego na organizm człowieka oraz techniczne: „Castor”, „Dynalab” i „Trellis”. Te ostatnie poświęcone były m.in. badaniom statycznych i dynamicznych właściwości konstrukcji zespołu orbitalnego. Astronauta francuski powrócił na Ziemię w kapsule statku Sojuz TM-26 razem z Sołowiowem i Winogradowem. Pojazd wylądował około 30 km od miasta Arkałyk w Kazachstanie.

Odznaczenia i nagrody

• Kawaler Legii Honorowej (Chevalier Légion d’honneur)
• Order Narodowy Zasługi (Ordre National du Mérite)
• Srebrny Medal Obrony Narodowej (Silver Medal of the Défense Nationale)
• Medal Departamentu Zamorskiego (Médaille d’Outre-Mer)
• Order Przyjaźni (Орден Дружбы, 1998, Rosja)
• Order Męstwa (Орден Мужества, 1998, Rosja)
• Medal „Za zasługi w podboju kosmosu” (Медаль «За заслуги в освоении космоса», 2011, Rosja)^[1]

Wykaz lotów

Zobacz też

• alfabetyczna lista astronautów
• grupy i oddziały astronautów

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Biografia na stronie NASA. NASA, marzec 2008. [dostęp 2014-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-15)]. (ang.).
• Biogram na stronie Spacefacts (ang.)
• Biografia na stronie ESA (ang.)
• Biografia na stronie CNES. CNES. [dostęp 2014-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-03-12)]. (fr.).