Lądolód Patagoński Południowy

Zdjęcie satelitarne
Widok na lodowiec Grey

Lądolód Patagoński Południowy (hiszp. Campo de Hielo Patagónico Sur) – największy fragment lądolodu poza Antarktydą i Grenlandią. Znajduje się między 48º20' a 51º30' stopniem szerokości geograficznej południowej, w patagońskiej części Andów. W rozciągłości południkowej liczy około 350 km. Z ogólnej powierzchni 16 800 km² na obszarze Chile położone jest 14 200 km², a pozostałe 2600 km² znajduje się na terenie Argentyny.

Lądolód jest reliktem okresu wielkich zlodowaceń plejstoceńskich. Spływa z niego 49 bocznych lodowców, w tym największe: Upsala (902 km²), Viedma (978 km²), Perito Moreno (258 km²) – spływające na stronę argentyńską oraz lodowiec Pío XI (1265 km²), Balmaceda, Serrano, Geike, Grey – spływające po stronie chilijskiej. Woda z topiącego się lodu tworzy ogromne jeziora lodowcowe, często nazwane tak samo jak ich macierzyste lodowce, np. jezioro Viedma i Grey; innymi dużymi jeziorami z wód roztopowych są Argentino (drugie co do wielkości w Patagonii, zaraz po jeziorze Buenos Aires/General Carrera) i O’Higgins/San Martín.

Znaczna część lądolodu chroniona jest parkami narodowymi. Fragmenty pokrywy lodowej obejmują parki narodowe: Park Narodowy Bernardo O’Higgins i Torres del Paine w Chile oraz Park Narodowy Los Glaciares w Argentynie.

Media użyte na tej stronie

Southern Patagonia Ice Field from ISS.jpg
This grand panorama of the Southern Patagonia Ice Field was photographed by a crew member aboard the International Space Station (ISS) on a rare clear day in the southern Andes Mountains. With an area of 13,000 square kilometers (5,000 square miles), the ice field is the largest temperate ice sheet in the Southern Hemisphere. Storms that swirl into the region from the southern Pacific Ocean bring rain and snow (between 2 to 11 meters of rainfall per year), resulting in the buildup of the ice sheet. During the ice ages, these glaciers were far larger. Geologists now know that ice tongues extended far onto the plains in the foreground, completely filling the great Patagonian lakes on repeated occasions. Similarly, ice tongues extended into the dense network of fjords on the Pacific side of the ice field. Ice tongues today appear tiny compared what an “ice age” astronaut would have seen.