L-16

L-16
ilustracja
Klasapodwodny stawiacz min
TypLeniniec
Projektseria XIII
Historia
StoczniaDalzawod
Położenie stępki5 listopada 1935
Wodowanie9 lipca 1937
 MW ZSRR
Wejście do służby9 grudnia 1938
Zatopiony11 października 1942
Dane taktyczno-techniczne
Napęd
2 silniki diesla, 2 silniki elektryczne
2 wały napędowe, 2 śruby
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu

18 węzłów
10 węzłów
Uzbrojenie
14 torped, 20 min, 1 działo 100 mm
1 plot. 45 mm, 2 km 7,62 mm
Wyrzutnie torpedowe6 × 533 mm (dziób)
2 × 533 mm rufa

L-16radziecki podwodny stawiacz min typu Leniniec serii XIII. Jednostka zwodowana została 9 lipca 1937 roku w zakładzie Nr 202 we Władywostoku (Dalzawod), do służby w radzieckiej Flocie Oceanu Spokojnego wszedł 9 grudnia 1938 roku. 11 października 1942 roku okręt został omyłkowo zatopiony przez japoński okręt podwodny I-25 u wybrzeży Stanów Zjednoczonych.

Historia

Początek budowy L-16[1] miał miejsce w stoczni zakład 198 w Mikołajowie na Ukrainie[2], jednostka została jednak w częściach przetransportowana na radziecki Daleki Wschód, gdzie 5 listopada 1935 roku położono oficjalnie stępkę pod jednostkę w zakładzie Nr 202 we Władywostoku (Dalzawod). Wodowanie okrętu nastąpiło 9 lipca 1937 roku, zaś do służby w WMF ZSRR L-16 wszedł 9 grudnia 1938 roku[2].

Zimą 1942/1943 roku wobec trwającej na zachodzie ZSRR wojny z Niemcami i nieangażowania się ZSRR w działania wojenne wojny na Pacyfiku, radzieckie dowództwo podjęło decyzję o transferze części jednostek z Dalekiego Wschodu do europejskiego teatru wojny[3]. Do Europy przepłynąć miała 1. Brygada Okrętów Podwodnych w składzie L-15, L-16, S-51, S-54, S-55 i S-56. Po opuszczeniu Władywostoku, okręty te skierować się miały do zachodniego wybrzeża USA przez Aleuty, następnie wzdłuż amerykańskiego wybrzeża płynąć miały w kierunku Kanału Panamskiego, przez Karaiby na Północny Atlantyk do Wielkiej Brytanii[3]. Stamtąd udać się miały następnie na północ do Floty Północnej.

Jednostka L-16 płynąć miała do Europy w parze z L-15. 11 października 1942 roku płynące na powierzeni okręty zostały wykryte przez japoński okręt podwodny I-25, około 800 km na zachód od Seattle. I-25 wracał właśnie do Japonii z patrolu na amerykańskim zachodnim wybrzeżu, podczas którego za pomocą samolotu pokładowego wzniecał pożary lasów w stanie Oregon[4] oraz zaatakował kilka amerykańskich statków handlowych[3]. W drodze powrotnej w wyrzutniach okrętu znajdowała się już jedynie jedna torpeda[3].

Japoński dowódca Meiji Tagami sądził początkowo, że wykrył dwa amerykańskie pancerniki, dopiero po chwili poprawnie zidentyfikował klasę jednostek, wciąż jednak uważał że trafił na okręty Stanów Zjednoczonych[4]. W efekcie postanowił zaatakować jedną z nich ostatnią pozostałą pod pokładem torpedą. Wystrzelona japońska torpeda trafiła w L-16 około 30 sekund po opuszczeniu wyrzutni[4], wywołując kilka ciężkich eksplozji w radzieckim okręcie. L-16 zaczął tonąć rufą, z dziobem uniesionym pod kątem 45 stopni. W ślad za pierwszą eksplozją nastąpiła kolejna, a po rozwianiu dymu na powierzchni morza pozostała jedynie plama oleju. Radziecki okręt zatonął wraz z 56 członkami załogi, w tym naturalizowanym Amerykaninem rosyjskiego pochodzenia – pełniącym podczas rejsu funkcje tłumacza i oficera łącznikowego, który wszedł na pokład okrętu w Unalasce[4].

Według relacji obserwatora z mostku drugiego radzieckiego okrętu, L-15, wyraźnie słyszalne były jednak trzy eksplozje trafionej jednostki, zaś z pokładu L-16 przed zatonięciem zdążono jeszcze nadać fragment komunikatu radiowego o treści „Toniemy od...”[3]. Okręt zatonął na pozycji 45-41N, 138-56E[4]. Obserwator na mostku L-15 dostrzegł w morzu peryskop, wobec czego L-15 otworzył w tym kierunku ogień z pokładowego działa 100 mm[3], bądź 45 mm według niektórych źródeł[4] – strzały nie wyrządziły jednak szkody I-25, który bezpiecznie powrócił do Japonii.

Przypisy

  1. Paul Fontenoy: Submarines: An Illustrated History, s.274.
  2. a b L-16, Submarine of the L...
  3. a b c d e f Polmar Norman: Submarines Of The Russian and Soviet Navies, s. 126.
  4. a b c d e f IJN I-25: Tabular Record...

Bibliografia

  • Norman Polmar: Submarines Of The Russian and Soviet Navies, 1718-1990. Jurrien Noot. Wyd. I. Annapolis: Naval Institute Press, 1990. ISBN 0-87021-570-1.
  • L-16, Submarine of the L (Leninec) class (ang.). uboat.net. [dostęp 2016-04-25].
  • Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact. ABC-CLIO, marzec 2007, s. 274, seria: Weapons and Warfare. ISBN 1-8510-9563-2.
  • IJN I-25: Tabular Record of Movement (ang.). combinedfleet.com. [dostęp 2016-04-25].

Media użyte na tej stronie

Naval Ensign of the Soviet Union (1950–1991).svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Shadowgraph Leninets class XIII mod series submarine.svg
Autor: Mike1979 Russia, Licencja: CC BY-SA 3.0
Силуэт подводной лодки типа "Л" серии XIII после модернизации. Л-13. Тихоокеанский флот.