LEW E04

LEW E04
EU04-24 w skansenie w Jaworzynie Śląskiej
Producent	LEW Hennigsdorf
Lata budowy	1954–1955
Układ osi	Bo’Bo’
Wymiary
Masa służbowa	86 000 kg
Długość	16 320 mm
Średnica kół	1350 mm
Napęd
Trakcja	elektryczna
Typ silników	GBM 530
Liczba silników	4
Parametry eksploatacyjne
Moc ciągła	1680 kW
Moc godzinna	2120 kW
Stosunek przekładni	81:21
Prędkość konstrukcyjna	110 km/h
System hamulca	Knorr
Parametry użytkowe
Sterowanie wielokrotne	posiada
Portal Transport szynowy

LEW E04 (seria PKP początkowo E200, następnie E04, ostatecznie EU04) – normalnotorowe uniwersalne lokomotywy elektryczne wyprodukowane dla PKP w latach 1954–1955 przez zakłady LEW Hennigsdorf w Hennigsdorfie w NRD.

Geneza i projekt

W 1948 roku postanowiono zelektryfikować główne magistrale oraz linie podmiejskie o szczególnym znaczeniu, gdyż silniki elektryczne były znacznie bardziej wydajne niż silniki parowe używane do tej pory i silniki spalinowe, wprowadzane równolegle na kolei. Jednakże polski przemysł miał zbyt małe doświadczenie, by sprostać temu zadaniu. Z przyczyn politycznych nie można było zrealizować tych inwestycji kupując lokomotywy z państw zachodnich. Pozostało tylko zamówienie ich w zakładach LEW w NRD. W roku 1950 rozpoczęto rozmowy dotyczące zakupu lokomotyw i elektrycznych zespołów trakcyjnych. Niemcy mieli już doświadczenie w budowie lokomotyw elektrycznych, lecz stosowane w Polsce napięcie 3000V prądu stałego było dla nich zupełną nowością.

Prace projektowe trwały od 1952 do 1954, kiedy to gotowy był już pojazd prototypowy.

Eksploatacja

Początkowo lokomotywom nadano serię E200, ale to oznaczenie zdążyły otrzymać tylko dwa pierwsze egzemplarze (numery E201 i E202). Następnie zmieniono serię na E04 (numery od E04-1 do E04-25). E04 początkowo obsługiwały magistralę Warszawa – Gliwice ciągnąc zarówno składy pociągów ekspresowych, jak i towarowych. Zostały przydzielone do lokomotywowni Warszawa Zachodnia, lecz po krótkim czasie większość z nich była rozdysponowana do zakładów w Łazach i Krakowie Prokocimiu.

Zbyt duża masa przy tramwajowym zawieszeniu silników była przyczyną niekorzystnego oddziaływania na tor. Kolejnym mankamentem były zbyt słabe ramy, które potrafiły pękać w trakcie eksploatacji. EU04 była mimo swoich mankamentów uznawana za konstrukcję bardzo udaną i nowoczesną.

Około roku 1960 wszystkie lokomotywy dostały oznaczenia EU04 (numery od EU04-01 do EU04-25). Zgodnie z nowym systemem oznaczeń oznaczało to lokomotywę elektryczną uniwersalną, czteroosiową o napędzie na każdą z osi, na napięcie 3kV.

Pierwsza EU04 została wycofana z eksploatacji już w 1965 roku, następna 4 lata później. W marcu 1983 wykreślono z inwentarza ostatnie dwie sztuki EU04.

Ostatnią zachowaną lokomotywę tej serii, EU04-24, można zobaczyć w Muzeum Przemysłu i Kolejnictwa na Śląsku w Jaworzynie Śląskiej, w 2012 roku odmalowano jej pudło.

Wiele elementów serii EU04 było zunifikowanych z lokomotywą EU20.

Zobacz też

• Lista lokomotyw elektrycznych eksploatowanych w Polsce

Bibliografia

• Terczyński P., Lokomotywa elektryczna serii EU04 w: Świat Kolei 7/2001