LGV Est européenne

Ten artykuł wymaga modyfikacji na podstawie najświeższych informacji.
Niektóre treści są na pewno lub najprawdopodobniej nieaktualne. Artykuł należy zweryfikować, wskazując w przypisach źródła informacji.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
LGV Est européenne (kolor brązowy)

LN 6, Ligne Nouvelle 6 (Nowa Linia nr 6), także LGV Est européenne, często skracane do LGV Est – francuska linia kolejowa wysokich prędkości, docelowo łącząca Paryż z Strasburgiem. Linia będzie miała 406 km długości.

Linia umożliwia kursowanie pociągów z prędkościami do 350 km/h.

Budowa linii

Drugi etap linii

Konstrukcję LGV Est podzielono na dwa etapy:

  • jako pierwszy wybudowo odcinek z Vaires-sur-Marne na przedmieściach Paryża do Baudrecourt w departamencie Mozela, w pobliżu Metz i Nancy. W okolicach Baudrecourt linia została połączona z istniejącymi klasycznymi liniami Metz – Saarbrücken oraz Metz – Strasburg. Odcinek ten otwarto 10 czerwca 2007.
  • drugi odcinek połączy Baudrecourt z Vendenheim na przedmieściach Strasbourga. Do czasu jego otwarcia pociągi TGV do Strasburga będą docierać po klasycznej linii Metz – Strasburg, jadąc z prędkością 160 km/h. Otwarcie drugiego odcinka jest planowane nie wcześniej niż w roku 2016.

Poza budową nowej linii, wykonano lub planuje się wykonać również:

  • wybudowanie trzech nowych dworców na nowej linii:
  • modernizację klasycznych linii kolejowych, w szczególności między dworcem wschodnim w Paryżu i Vaires-sur-Marne oraz między Strasburgiem i Kehl,
  • modernizację dworców w centrach miast, do których dotrą pociągi TGV,
  • elektryfikację linii kolejowych w Wogezach, umożliwiającą pociągom TGV dotarcie do miast położonych w tym rejonie.

Po oddaniu linii do eksploatacji skróceniu uległy czasy podróży pociągiem do najważniejszych miast w północno-wschodniej Francji oraz w zachodnich Niemczech i Szwajcarii.

Trasa
Czas przejazdu
przed otwarciem odcinka I
(dla najszybszego pociągu)
po otwarciu odcinka I
po otwarciu odcinka II
(planowany)
Paryż – Reims
1:25
0:45
Paryż – Metz
2:45
1:30
Paryż – Nancy
2:40
Paryż – Luksemburg
3:55
2:15
Paryż – Frankfurt nad Menem
6:20
3:45
Paryż – Strasburg
3:57
2:20
1:50
Paryż – Monachium
8:33
6:00
5:30
Paryż – Bazylea
5:00
4:00
3:30
Paryż – Zurych
6:00
5:00
4:30
Lille – Strasburg
(5:23)
3:10
2:40
Lille – Meuse TGV
-
1:45

Wykonawcy

Głównym inwestorem projektu jest RFF (Réseau ferré de France), zarządca infrastruktury kolejowej we Francji. Prace budowlane, podzielone na osiem części, prowadziły firmy SNCF, ISL, Tractebel, Scétauroute i Setec, które wygrały przetargi na ich realizację. Po raz pierwszy we Francji zastosowano system przetargowy przy budowie linii kolejowej. Tym niemniej całość prac przy budowie torowisk, sygnalizacji i sieci trakcyjnej była koordynowana przez SNCF.

Finansowanie

Skład TGV na linii LGV Est européenne

Projekt o łącznej wartości 3,125 mld €, został sfinansowany przez następujące podmioty:

Zaangażowanie władz samorządowych w projekt jest konsekwencją dekretu rządu Francji z marca 1997, regulującego funkcjonowanie RFF. Zabrania on finansowanie projektu postulowanego przez władze lokalne, jeśli przewidywane zyski nie gwarantują pokrycia kosztów inwestycji, o ile postulujący nie sfinansują częściowo inwestycji w takim stopniu, który zapewni, że wpływy z eksploatacji pokryją pozostające dla RFF koszty. Zapewnienie taboru kolejowego do obsługi linii jest już zadaniem przewoźników, przede wszystkim SNCF.

Budżet projektu zwiększył się o około 290 mln € w porównaniu z zakładanym w roku 1997, cała nadwyżka zostanie pokryta przez rząd Francji oraz RFF.

Szczególne cechy projektu

Budowa linii LGV Est européenne wyróżnia się spośród innych projektów tego typu, realizowanych wcześniej we Francji.

  • Oddanie do użytku pierwszego odcinka, planowane pierwotnie na rok 2006 zostało przełożone na rok 2007. Data uruchomienia drugiego odcinka pozostaje wciąż niepewna, mimo że prace przygotowawcze są bardzo zaawansowane.
  • Po raz pierwszy w finansowaniu linii TGV miały udział samorządy lokalne. Wysokość wkładu każdego z partycypantów ustalono po licznych negocjacjach, w funkcji zysku w czasie przejazdu nową linią do Paryża. Jest prawdopodobne, że ten sam sposób zostanie również zastosowany przy budowie drugiego odcinka linii.
  • Jest możliwe, że pociągi relacji Paryż – Niemcy pojadą przez Mannheim, włączony już w niemiecką sieć szybkiej kolei ICE, łączącej Monachium, Stuttgart i Frankfurt nad Menem, a nie przez Strasburg jak pierwotnie zakładano.
  • LGV Est européenne jest również najszybszą z istniejących linii, pozwalającą na osiąganie prędkości do 350 km/h. Jednak prędkość pociągów TGV wynosi tylko 320 km/h.
  • Jest to również pierwsza linia wysokich prędkości we Francji, po której mogą kursować pociągi inne niż TGV (w szczególności niemieckie pociągi ICE).

Zobacz też

Linki zewnętrzne

TGV – train à grande vitesse
Linie w eksploatacjiPanneau de limite du canton LGV.svg
Linie w budowie
Linie projektowane
Tabor

Media użyte na tej stronie

Ambox outdated serious.svg
An outdated clock with a serious icon
France TGV.png
Autor: Classical geographer, Licencja: CC BY-SA 3.0
Map of French TGV lines in use and under construction. Original intention is to show the location of the Rhin-Rhone TGV.
LGV à Benoite-Vaux1.JPG
Autor: Ketounette, Licencja: CC BY-SA 4.0
Une rame passe sous la passerelle de Benoite-Vaux (Meuse)
LGV Est-en with legend.svg
Autor: historicair 12:51, 17 September 2007 (UTC); translated to English by Gump Stump using SVGTranslate 1.05, Licencja: CC-BY-SA-3.0
LGV Est européenne with legend