LH Standard

LH Standard

„Baba Jaga” we Wrocławiu
Kraj produkcji	Polska
Dane techniczne
Długość	9600 mm
Szerokość	2100 mm
Wysokość	3250 mm
Masa	11 050 kg
Moc silników	2 × 28-46 kW
Wnętrze
Liczba miejsc siedzących	21
Liczba miejsc ogółem	47
Portal Transport szynowy

LH Standard (Lw), określany także jako Einheitswagen – oznaczenie tramwaju elektrycznego wytwarzanego w latach 1925–1929 w zakładach Linke-Hofmann Werke we Wrocławiu.

Konstrukcja

Opracowany w 1924 roku tramwaj LH o konstrukcji całkowicie stalowej był pierwszym tego typu wozem produkowanym seryjnie na terenie Niemiec. Wcześniej pierwszy w Niemczech lekki doczepny wagon stalowy wyprodukowała w roku 1909 wrocławska firma Eisenwerk Gustav Trelenberg.

LH Standard to jednoczłonowy, dwustronny i dwukierunkowy wóz, w którym zastosowano zamknięte pomosty, odsuwane na bok drzwi wejściowe oraz potrójne resorowanie. Przedział pasażerski wyposażono w 7 rzędów wyściełanych czarno-czerwonym aksamitem siedzeń w układzie 1+2. Posiadały one ruchome oparcia umożliwiające ustawienie zawsze przodem do kierunku jazdy. Wyposażenie elektryczne pochodziło z firm Siemens oraz AEG Berlin. Stosowano silniki elektryczne o mocy 28, 42 lub 46 kW.

Krakowski wagon LH Standard nr 1076 na al. 3 Maja

Wrocławski wagon gospodarczy G-061 jako opryskiwacz

Eksploatacja

Ogółem dostarczono do Wrocławia 232 egzemplarze, którym nadano numery boczne 1001-1232. Podczas II wojny światowej 6 z nich przeniesiono do Katowic i jeden do Düsseldorfu, a w 1949 15 oddano do Warszawy, gdzie otrzymały oznaczenie Lw. W trakcie eksploatacji poddawane były rozmaitym modernizacjom. Warszawskie wagony wycofano w latach 60. XX wieku zaś we Wrocławiu kursowały liniowo do maja 1977, a następnie część z nich przekwalifikowano na tabor gospodarczy. W latach 80. jeden wagon trafił do Krakowa, gdzie używany był podczas nagrywania filmu Przed sklepem jubilera^[1][2].

Zobacz też

• tramwaje w Krakowie
• tramwaje we Wrocławiu

Przypisy