LTV A-7 Corsair II
![]() Amerykański A-7E w barwach eskadry VA-72 „Blue Hawks” | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | Ling-Temco-Vought |
Typ | jednomiejscowy, jednosilnikowy lekki szturmowiec pokładowy |
Konstrukcja | całkowicie metalowa |
Załoga | 1 (pilot - A, B, D, E), 2 (TA-7C, A-7K) |
Historia | |
Data oblotu | 27 września 1965 |
Lata produkcji | 1966 |
Wycofanie ze służby | US Navy 1991 |
Dane techniczne | |
Napęd | 1 × Allison/RR TF-41-A-2 dwuprzepływowy (E) |
Ciąg | 66,75 kN |
Wymiary | |
Rozpiętość | 11,805 m |
Długość | 14,06 m (wersje 1-miejscowe) |
Wysokość | 4,877 m (wersje 1-miejscowe) |
Powierzchnia nośna | 34,84 m² |
Masa | |
Własna | 8412 kg (E) |
Startowa | 17 464 kg (E) |
Uzbrojenia | 6800 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 1112 km/h |
Prędkość wznoszenia | 70 m/s na poziomie morza |
Pułap | 16 000 m (D) |
Zasięg | 4619 km (E) |
Promień działania | 277 km |
Rozbieg | 1830 m |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
2 × działko Colt Mk 12 (A, B) 1 × działko M61 Vulcan (D i E) uzbrojenie podwieszane | |
Użytkownicy | |
![]() ![]() ![]() ![]() | |
Rzuty | |
![]() |
LTV A-7 Corsair II – amerykański poddźwiękowy, jednosilnikowy, jednomiejscowy odrzutowy samolot szturmowy przystosowany do operowania z lotniskowców, produkowany przez firmę Ling-Temco-Vought (LTV).
Historia
W czerwcu 1963 roku Marynarka Wojenna USA (US Navy) ogłosiła wymogi dla następcy samolotu szturmowego A-4 Skyhawk. Miał być to lekki, poddźwiękowy, jednosilnikowy samolot pokładowy zdolny do samodzielnej obrony przed myśliwcami przeciwnika, uzupełniania paliwa w locie, udźwigu 6800 kg uzbrojenia oraz zasięgu 600 mil morskich (1111 km). Do konkursu amerykańskie firmy lotnicze zgłosiły 4 projekty będące modyfikacjami istniejących samolotów pokładowych (m.in. A-4 Skyhawk i A-6 Intruder). Rozstrzygnięty 8 listopada 1963 r. konkurs wygrał projekt firmy LTV (następcy firmy Chance Vought) będący modyfikacją myśliwca pokładowego F-8 Crusader. Mimo zewnętrznego podobieństwa do F-8 i bardzo zbliżonej koncepcji aerodynamicznej, A-7 znacznie się pd niego różnił. Prototyp YA-7A został oblatany 27 września 1965. Samolot otrzymał nazwę Corsair II na cześć słynnego poprzednika z II wojny światowej, Vought F4U Corsair.
Pierwszy A-7A został przekazany eskadrze VA-174 Hellrazors 14 października 1966 r. Próby morskie odbyły się na pokładzie lotniskowca USS "America" w listopadzie tegoż roku. Corsairy zadebiutowały bojowo 3 grudnia 1967, podczas wojny wietnamskiej, atakując mosty i węzły drogowe w rejonie miast Vihn w Demokratycznej Republice Wietnamu (komunistyczny Wietnam Północny).
A-7 był ostatnim samolotem pokładowym US Navy przystosowanym do operowania z przebudowanych lotniskowców typu Essex (USS "Ticonderoga"). Był też jednym z nielicznych samolotów używanych zarówno przez US Navy i US Air Force. Jeszcze w okresie debiutu bojowego A-7 zrobił pozytywne wrażenie na przebywających z wizytą na pokładzie lotniskowca USS "Ranger" lotnikach USAF. Siły Powietrzne poszukiwały następców dla samolotów F-100 i F-105. Już 6 kwietnia 1968 oblatany został prototyp wersji lądowej YA-7D. A-7D otrzymał brytyjski silnik Allison/Rolls-Royce TF-41-A-1 i działko szybkostrzelne M61A1 Vulcan zamiast dwóch działek Colt-Browning Mk12 instalowanych w wersjach A i B. Usunięto też zaczep i prowadnicę do katapulty pokładowej z przedniej goleni podwozia oraz zmieniono układ uzupełniania paliwa w powietrzu na zgodny ze stosowanym przez USAF tankowaniem przez przewód sztywny (US Navy używa przewodów giętkich). A-7D był pierwszym w USA samolotem bojowym wyposażonym we wskaźnik przezierny na przedniej szybie HUD. A-7D zostały skierowane do walki w Wietnamie w październiku 1972 roku.
Ostateczna wersja pokładowa A-7E oblatana 25 listopada 1968 otrzymała podobnie jak A-7D, działko M61A1 Vulcan, silnik o większym ciągu. W 1977 roku należące do US Navy A-7E zostały wyposażone w zestawy do obserwacji w podczerwieni FLIR (Forward Looking InfraRed), umożliwiające obserwację w nocy. Obok wersji jednomiejscowych produkowane były dwumiejscowe wersje szkolno-bojowe TA-7C dla US Navy oraz A-7K dla USAF-u.
Samoloty A-7 produkowane były do 1983, zaś ich służba w lotnictwie US Navy trwała do marca 1991. Obok USAF-u i US Navy szturmowce A-7 zostały zakupione w wersji lądowej przez Grecję (60 A-7H i 5 TA-7H od 1975, zastąpione przez używane A-7E w 1990), Portugalię (łącznie 51 używanych lub zmodernizowanych do A-7E Corsair II w latach 1981–1999, w 1993 jedyny samolot bojowy) i Tajlandię (14 A-7E i 4 TA-7C między 1995 a 2007 przez lotnictwo marynarki). Podczas wojny wietnamskiej używało ich także lotnictwo Wietnamu Południowego. 17 października 2014 roku A-7 Corsair II został oficjalnie wycofany z Polemikí Aeroporía (wojsk lotniczych Grecji), co ostatecznie zakończyło eksploatację tego samolotu na świecie[1].
Zastosowanie bojowe
Samoloty szturmowe A-7 były stosowane w wersjach A, B, D i E podczas wojny w Wietnamie od 1968 do 1973 roku, wykonując ponad 108 000 lotów bojowych. W kwietniu 1986 roku A-7E z lotniskowca USS "America" wzięły udział w nalocie na Libię (operacja Canyon Eldorado) na obiekty wojskowe w okolicach Benghazi. W wojnie przeciw Irakowi w 1991 roku (Pustynna Burza) wzięły udział dwa dywizjony z lotniskowca USS "John F. Kennedy" – łącznie 20 egzemplarzy.
Przypisy
- ↑ Grecy pożegnali A-7. altair.com.pl. [dostęp 2016-09-01].
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of Portugal, created by Columbano Bordalo Pinheiro (1857-1929), officially adopted by Portuguese government in June 30th 1911 (in use since about November 1910). Color shades matching the RGB values officially reccomended here. (PMS values should be used for direct ink or textile; CMYK for 4-color offset printing on paper; this is an image for screen display, RGB should be used.)
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
- Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
- White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
- Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
A U.S. Navy Ling-Temco-Vought A-7E Corsair II (BuNo 159999) of Attack Squadron 72 (VA-72) "Blue Hawks" heads for its target in Iraq during operation "Desert Storm" on 26 February 1991. VA-72 was assigned to Carrier Air Wing 3 (CVW-3) aboard the aircraft carrier USS John F. Kennedy (CV-67) for a deployment to the Indian Ocean from 15 August 1990 to 28 March 1991. The Corsair is armed with eight 227 kg (500 lbs) Mk 82 Snakeeye retarded bombs and AIM-9L Sidewinder air-to-air missiles.
Three-side view of a Vought (LTV) A-7A/B Corsair II fighter.